Rodzice i opiekunowie uczniów to najbliżsi sojusznicy nauczyciela i szkoły, na równi ze szkołą zainteresowani w pomyślnej realizacji jej zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. Od postawy rodziców, atmosfery wychowawczej domu rodzinnego zależą w dużej mierze rezultaty pracy szkoły.
W rodzinie dziecko powinno nauczyć się podstawowych zasad życia. Niestety, nie zawsze rodzina funkcjonuje prawidłowo. Współcześni rodzice coraz mniej czasu poświęcają swoim dzieciom. Walcząc o zaspokojenie bytu materialnego odkładają na później zajęcie się dziećmi. Dzieci niestety nie czekają – po prostu rosną – najpierw z tęsknotą, potem z protestem i pretensją, wreszcie z obojętnością. Bywa, że rodzice przestają być im potrzebni, poza zabezpieczeniem warunków bytowania. Obserwacja życia codziennego, skłania do stwierdzenia, że wiele do życzenia pozostawia zarówno stosunek rodziców do własnych dzieci, jak i dzieci do rodziców.
Wychowanie człowieka jest niezwykle trudną sztuką i tak naprawdę nie zawsze do końca wiadomo dlaczego wychowanek postępuje niewłaściwie. Częstym zjawiskiem jest wzajemne obwinianie się rodziców i szkoły za efekty wychowania. A tak naprawdę - to kto pomaga rodzicom? Przekazy, jakie otrzymali od swoich rodziców na temat wychowania nie wystarczają, często są one niewłaściwe. Jak pomóc rodzicom, aby ograniczyć ilość popełnianych przez nich błędów? Tutaj należy podkreślić wspierającą rolę szkoły i nauczyciela, który odpowiada za drogowskazy, ustawiane na drodze wiodącej do wychowania człowieka.
Nieodłącznym elementem pracy wychowawczej jest ścisła współpraca nauczyciela z domem rodzinnym ucznia.
Najczęściej stosowane formy współpracy szkoły z rodzicami to:
- Zebrania poświęcone analizie i ocenie spraw dydaktyczno – wychowawczych.
- Ogólnoszkolne wywiadówki semestralne. Ta forma, mimo, że tradycyjna i masowa ma określone walory. Ze względu na jej poważny i zmasowany charakter można ją uzupełnić o zebrania klasowych rad rodziców, wygłaszanie prelekcji przez zaproszonych gości, popisy uczniów.
- Wywiadówka nauczycielska – to kontakty rodziców ucznia z nauczycielami przedmiotów, którzy w tym dniu czekają na rodziców, odpowiadają na ich pytania, udzielają wskazówek, próbują podjąć jakieś środki zaradcze.
Rady dotyczące wywiadówek:
- na forum zebrania o sukcesach należy mówić imiennie, natomiast o negatywach ogólnie, problemowo, statystycznie.
- Najtrudniejsze sprawy dotyczące ucznia należy omawiać szczerze, ale w indywidualnej rozmowie z rodzicami.
- Nauczyciel powinien rozmawiać z rodzicami po partnersku, a nie z pozycji oświatowego urzędnika, nie stwarzać sytuacji, w której trzeba być stroną w sporze.
- W sprawach wychowania i nauczania trzeba być profesjonalistą, należy dobrze się przygotować i udzielać rodzicom konkretnych rad.
Inne formy kontaktów nauczyciela z rodzicami to:
- Dyżury nauczycieli – gdzie w określonym czasie rodzic może skonsultować się z nauczycielem.
- Wezwania rodziców do szkoły. Jest to stresująca rodziców i uczniów forma, stosowana w przypadku poważnego naruszenia przez uczniów zasad współżycia szkolnego. Nie zapominajmy, że warto również zapraszać rodziców by pogratulować im sukcesu dziecka lub wręczyć list pochwalny.
Czasami skuteczniejsze jest zastępowanie wezwania rodziców np. rozmowami telefonicznymi lub listami nauczycieli do rodziców ucznia.
- Odwiedziny wychowawcy w domu - pozwalają na bliższe poznanie sytuacji rodzinnej dziecka i w razie konieczności podjęcie szybkich działań zmierzających do pomocy rodzinie ucznia.
- Udział rodziców w wycieczkach i szkolnych imprezach.
- Praca rodziców na rzecz szkoły.
- Spotkania rodziców z wychowawcą klasy poświęcone pedagogizacji.
Zadaniem tych spotkań jest między innymi uświadomienie rodzicom konieczności dokształcania się w kierunku wychowania własnych dzieci.
Zacieśnieniu współpracy rodziców ze szkołą mogą służyć spotkania klasowe prowadzone metodą warsztatową – 3- 4 razy w ciągu roku, po 45 minut.
Opracowała: Małgorzata Bandura
|
