Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Stosunki społeczne w klasie szkolnej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 4965 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Szkoła jako miejsce osobistych sukcesów i porażek związanych między innymi z powodzeniem bądż niepowodzeniem w nauce oraz z przebiegiem kontaktów społecznych, odgrywa niewątpliwie dużą rollę w rozwoju osobowości dzieci i młodzieży szkolnej.
W klasach początkowych życiowym zadaniem dziecka jest wzrost poczucia fachowości , a największym zagrożeniem rozwoju jest powstanie dominującego poczucia niższości.

Jednym z ważnych źródeł aktywności dziecka są potrzeby które skłaniają do podejmowania różnych czynności K. Obuchowska jako jedną z potrzeb wymienia potrzebę kontaktu emocjonalnego.
     W razie niemożności zaspokojenia kontaktu emocjonalnego wśród rówieśników dziecko przeżywa poczucie izolacji, osamotnienia i odrzucenia często prowadzi do powstania "kompeksu różnicy", którego odmianą jest poczucie niższości.Nie pozwala to zapewnić dziecku odpowiedniej pozycji w grupie.
     Wstępując do szkoły, dziecko wchodzi w szerokie środowisko społeczne.W młodszym wieku szkolnym liczy się coraz bardziej z opinią grupy,zależy mu na tym by do jakejś należeć. W okresie dorastania coraz większego znaczenia nabiera potrzeba przebywania w grupie rówieśniczej.
     Grupa rówieśsnicza zaspokaja w tym okresie potrzebę uznania, bezpieczeństwa i akceptacji.
     Jedną z grup społecznych jest klasa szkolna, która występuje jako zespół składający się z uczniów wzajemnie na siebie oddziałujących, które różnią się zajmowanymi w nim pozycjami i rolami oraz mają wsólny system wartości i norm regulujących ich zachowanie w istotnych dla klasy sprawach.
     W tradycyjnej klasie życie społeczne uczniów kształtuje się przypadkowo i żywiołowo. Powstaje układ stosunków i działań determinowanych przez wzory i normy nie zawsze zbieżne ze wzorem dobrego ucznia. W układzie tym tworzy się w sposób żywiołowy swoista hiearchia społeczna . Powstaje elita oraz tak zwany margines składający się z uczniów odrzuconych i niepopularnych.
     Ze względu na powiązania poszczególnych osób z resztą grupy możemy mówić o kilku kategoriach jej członków.Dorota Ekier-Grabowska wyróżnia pięć takich kategorii:
  1. Dzieci akceptowane-są to osoby,które cieszą się uznaniem. W badaniach socjometrycznych za akceptowane uważa się dziecko, które uzyskuje dużo wyborów pozytywnych. Dzieci takie są atrakcyjnym partnerem w różnorodnych interakcjach na terenie szkoły, znajdują się w centrum życia szkoły. W wielu sprawach mają decydujący głos.
  2. Dzieci przeciętnie akceptowane-są raczej lubiane,ale nie zajmują ważnych miejsc w strukturze grupy.
  3. Dzieci o statusie niezrównoważonym- polaryzujące opinie grupy.Część uczniów lubi je, a część przeciwnie.Sytuacja taka nie jest korzystna dla funkcjonowania dziecka. Z jednej strony często jest ono nagradzane uznaniem, z drugiej często karane odtrąceniem.
  4. Dzieci izolowane-funkcjonują na marginesie życia klasy. W badaniach socjometrycznych nie uzyskuja one wyborów pozytywnych ani negatywnych.Członkowie grupy nie okazują takim jednostkom sympatii, traktują je obojętnie, nie liczą się w grupie.
  5. Dzieci odrzucone -sąprzedmiotem jawnie deklarowanej niechęci grupy.Klasa ich nie lubi i nie uznaje.Inni uczniowie uczniowie unikają kontaktów z nimi. W badaniach dzieci takie nie uzyskują wyborów pozytywnych, natomiast otrzymują dużo wyborów negatywnych. Uczniowie odrzuceni zwykle znajdują się w konflikcie z grupą,zachowanie ich odbiega od ogólnie przyjętych norm,czasem starają się zwrócić na siebie uwagę innych poprzez popisywanie się.
     Dzieci izolowane i odrzucone można objąć wspólną nazwą-dzieci nieakceptowane. Izolacja może nastąpić na skutek tego,że dziecko jest nieśmiałe.niedostępne i samo nie nawiązuje kontaktu,lub jest nielubiane ze względu na swoje zachowanie.
     To czy dziecko zdobędzie popularność w danej grupie czy nie zależy częściowo od cech jego osobowości, częściowo od samej grupy. Poszukiwanie własnego miejsca w grupie jest jednym z wyrazów zdrowych tendencji rozwojowych, a trudności w przystosowaniu do rówieśników,szczególnie odrzucenie w pierwszych latach szkoły podstawowej jest zjawiskiem stałym, zapowiadającym inne trudności psychospołeczne w okresie dojrzewania i w życiu dorosłym takie jak: porzucenie szkoły,zachowania aspołeczne,przestępczość, psychopatologie.
     Z tego względu wczesna ocena kompetencji społecznych uważana jest za sposób ujawniania jednostek zagrożonych i staje się punktem wyjścia do konstruowania programów interwencyjnych, których celem jest powstrzymanie przewidywanego biegu rozwoju tych dzieci. Przy czym kompetencja społeczna oznacza, opanowanie niazbędnych umiejętności pozwalających uzyskać u innych ludzi pożądane efekty w sytuacjach społecznych.
     W tym pojęciu obok profesjonalnych mieszczą się także codzienne umiejętności społeczne, których brak prowadzi do niepowodzeń w zdobywaniu przjaciół partnerów i niepowodzeń w ustanawianiu relacji kooperacyjnych,spostrzeganie wielu sytuacji jako sprawiających trudności, albo będących źródłem lęku.
     Najczęściej stosowanym obecnie sposobem oceny kompetencji społecznych dziecka jest odwołanie się do opinii otoczenia społecznego-rodziców,nuczycieli i rówieśników.
     Problem dzieci niakceptowanych jest istotny z punktu widzenia wychowawczego, dlatego zwróciłam na niego uwagę. Nieakceptacja jednostki ma bowiem poważne konsekwencje - zablokowanie możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb.
Aby zorientować się w całokształcie stosunków społecznych w klasie zastosowano plebiscyt życzliwości i niechęci. Ustalona skala pozwoliła na określenie:
  1. Stosunku grupy do jednostki;
  2. Stosunku jednostki do grupy.
      Przeprowadzone badania i uzyskane wyniki ujawniły potrzebę podjęcie działań zmierzających do poprawy funkcjonowania społecznego jednostek nieakceptowanych.
     Znaczącą rolę w likwidowaniu niewłaściwych postaw jednej grupy dzieci wobec drugiej w klasie odgrywa wychowawca.Powinien on poznać układ stosunków jakie panują w klasie i poprzez świadome i planowe działania pozwolić by grupa dostrzegła dziecko dotychczas nieakceptowane w korzystnej roli, zainteresowała się nim i spojrzała na nie życzliwiej i aby dzieci izolowane lub odrzucone poczuły się ważną częścią społeczności klasowej.
     Lecz czy możliwe jest to, bez szybkiego dotarcia do przyczyn określonego stanu rzeczy,dobrego poznania dziecka i jego najbliższego środowiska ?

mgr. Wioletta Lampart

Literatura:
  1. M.Deptuła: Szanse rozwoju psychospołecznego dzieci w zmieniającej si szkole.Bydgoszcz 1997
  2. D.Ekier-Grabowska :Dzieci nieakceptowane w klasie szkolnej.Warszawa 1982
  3. D.Ekier-Grabowska: Techniki socjometryczne w pracy wychowawcy klas początkowych.Katowice 1984
  4. M.Łobocki: Wychowanie w klasie szkolnej.Warszawa 1985.
  5. K.Obuchowska:Psychologia Dążeń ludzkich:Warszawa 1972

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie