Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Europo, witaj nam!

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2148 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Wychowanie młodego Europejczyka stało się obowiązkiem szkoły już przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej. Uważam, że przed zabraniem się do wychowania należy podać kilka faktó, a przede wszystkim przekonać dzieci, że Europa to nie jest dla Polski egzotyczny kontynent, i że nasz kraj współtworzył historię Europy przez wieki. Do swego celu wykorzystałam postaci znane uczniom z lekcji historii, języka polskiego, sztuki, a także z mediów. Program był elementem festynu, na który zostali zaproszeni rodzice naszych uczniów. Odbiór był niezwykle gorący.
SCENARIUSZ PROGRAMU „EUROPO WITAJ NAM!”
Występują: Konferansjerka 1
Konferansjerka 2
Recytator
Przedstawiciele trzech biur podróży przedstawiających: Finlandię, Luksemburg, Belgię. Ilość przedstawicieli dowolna, sami przygotowują prezentacje pod opieką nauczyciela przyrody.
Tancerze wykonujący: walc wiedeński, zorbę, flamenco.
Dowolne zespoły wykonujący muzykę popularną, reprezentujący Szwecję, Anglię i Irlandię. ( Wybraliśmy do mini - listy zespoły: ABBA, Spice Girls, The Cors)
Hamlet
Pomnik Hansa Chrystiana Andersena otoczonego baśniowymi postaciami: dziewczynka z zapałkami, księżniczka na ziarnku grochu, Calineczka, cesarz
Autoportret Vincenta van Gogh’a
Pomnik Napoleona
Na ścianie kolorowa, polityczna mapa Europy.

Recytator: wiersz Czesława Miłosza “Ojciec objaśnia”
Konferansjerka 1: Słuchałaś tego wiersza uważnie?
Konferansjerka 2: No pewnie!
K1: Ja też słuchałam i zrodziło się we mnie ogromne pragnienie.
K2: Chyba wiem jakie, ja tez mam podobne!
K1: To co, ruszamy na wędrówkę?
K2: Na wędrówkę po Europie! To ciekawsze niż lekcja geografii w szkole!

Obie ubierają plecaki, czapeczki z daszkiem.

K1: Co wiesz o Szwecji, do której właśnie płyniemy?
K2: Zalali nas w 1655 roku. Pisał o tym sam Sienkiewicz.
K1: Coś jeszcze?
K2: Mieliśmy królów ze szwedzkiej dynastii Wazów.
K1: A co wiesz o współczesnej Szwecji?
K2: Szczerze, niewiele, ale moi rodzice mówili, że w młodości świetnie bawili się przy muzyce szwedzkiego zespołu ABBA.
(Mini-lista przy muzyce ABBA)

K2: Ze Szwecją sąsiaduje Finlandia, ale to tak odległy kraj, że nie chce mi się tam jechać.
K1: Znam biuro podróży, w którym zachęcą cię do wizyty w tym kraju.
(Grupa prezentuje wiadomości o Finlandii)

K1: Zabawimy się w skojarzenia. Podam ci hasło, ty szybko powiesz z czym ci się ono kojarzy. Wilka Brytania?
K2: Królowa.
K1: Monarchia?
K2: Pieniądze – funty.
K1: Dużo pieniędzy?
K2: Show biznes.
K1:A jak show biznes to najsłynniejszy w ostatnich latach zespół…
Razem: Spice Girls!
(Mini - lista)
(Na scenie pojawia się Hamlet z czaszką w dłoni, a po przeciwnej stronie pomnik Andersena, u stóp którego siedzą postaci z jego baśni)
Hamlet: Być albo nie być, oto jest pytani.
K1: Dlaczego jesteś tak smutny i kim jesteś panie?
H: Jam jest książę duński – Hamlet. Jestem smutny, gdyż mój wuj zabił mojego ojca i sięgnął po koronę, a ja nie umiem pomóc memu państwu.
K2: Ależ ty jesteś fikcyjną postacią. Ciebie stworzył Anglik – Szekspir.
K1: Szekspir często szukał bohaterów swoich dramatów poza granicami Anglii. Ale spójrz na ten pomnik. Toż to sam pan Andersen! Chyba nie ma na kuli ziemskiej dziecka, które nie znałoby jego baśni!
K1: Dziecka i dorosłego. Nawet Konstanty Ildefons Gałczyński napisał o nim wiersz!
K2: Panie Andersenie, jak pan został baśniopisarzem?
Andersen: Urodziłem się 200 lat temu w duńskim mieście Odense. Żyłem z rodziną w nieopisanej nędzy. Mój ojciec był szewcem. Baśniowe opowieści, które snuła moja babcia pozwalały mi zapomnieć choć na chwilę o biedzie. Potem sam wymyślałem baśnie by pocieszyć siebie i inne dzieci.
K2: Czy dlatego pana bohaterowie to często dzieci chore, biedne i samotne?
A: Tak, ale każde dziecko jak brzydkie kaczątko może stać się pięknym łabędziem.
K2: Pan taż panie Andersenie, dzięki swemu talentowi zamienił poniewierkę „brzydkiego kaczątka” na sławę wspaniałego „łabędzia”.
A: Pragnąłem, by moje baśnie dawały dzieciom nadzieję i uczyły je, jak mądrze żyć. Posłuchajcie jednej z nich:
„Były dwie wysokie góry, a na samym szczycie każdej z nich stał zamek. W dolinie biegał pies, obwą*****ąc ziemię, tak jakby szukał myszy lub przepiórek; chciał zaspokoić głód. Nagle z jednego z zamku zatrąbiono, obwieszczając, że czas zasiąść do stołu. Pies pobiegł natychmiast na górę, aby się najeść, lecz gdy był już w połowie drogi przestano trąbić, a z drugiego zamku rozległ się głos trąbki. Wtedy pies pomyślał: > Zbiegł więc na dół i zaczął się wspinać na drugą górę. Wtedy jednak druga trąbka przestała trąbić, a zaczęła pierwsza. Pies znów pobiegł w dół a potem pod górę i tak biegał tam i z powrotem, aż wreszcie ucichły obie trąbki i zakończono posiłek w obu miejscach.
Teraz zgadnijcie – co starożytni mędrcy mieli na myśli układając tę bajkę i kto jest tym głupcem, który biega aż do zmęczenia ani tu, ani tam nic nie uzyskawszy?”
Pamiętajcie, że każda bajka i baśń mówi o nas ludziach.
K2: Dziękujemy za tę naukę.

K1: Widzisz tę rzekę, to Dunaj.
K2: Dunaj, Dunaj. Coś mi to mówi.
K1: Raczej powinno ci grać i tańczyć jak w rytmie walca wiedeńskiego.
(Grupa tańczy walca wiedeńskiego)

K1: Luksemburg to tak mały kraj, jak mała jest moja wiedza o nim.
K2: Ja wiem, że leży w Europie.
K1: A to Ameryki nie odkryłaś! Ja wolę zdać się na fachowców.
(Grupa prezentuje informacje o Luksemburgu)

(Na scenie pojawia się napis „Muzeum”, uczeń przebrany za van Gogha trzymający ramę obrazu, obok inny uczeń trzyma obraz „Słoneczniki”)
K1: Ależ piękne są te słoneczniki, jak żywe!
K2: A obok wisi autoportret ich autora.
K1: No tak, to jest Vincent van Gogh!
K2:Czy wiesz, że poświęcił słonecznikom kilka swoich obrazów? Ciekawe, co go tak tak w nich fascynowało?
van Gogh: Piękne kolory!
K1: Ach mistrzu! Powiedz nam, co ciebie syna pastora, który urodziłeś się w małej holenderskiej wiosce skłoniło do malowania?
vG: Tak, urodziłem się na wsi 150 lat temu. Może obcowanie z naturą pomogło mi zostać malarzem. Chociaż moja droga do malarstwa była kręta. Pracowałem w księgarni, chciałem zostać teologiem, byłem misjonarzem – kaznodzieją, ale pragnienie malowania było coraz silniejsze. Zresztą nie ma co się dziwić, Holandia to kraj, z którego wywodzi się wilu wielu malarzy: van der Heyden, Rembrandt, Jan Vermeer. Na pewno znacie pejzaże z wiatrakami, sielskie obrazki.
K2: Dlaczego namalowałeś się z bandażem?
vG: W chwili słabości obciąłem sobie ucho. Teraz można mnie rozpoznać po obciętym uchu i fajce.
K1: Czy wiesz, że Polakom Holandia kojarzy się z tulipanami?
vG: Być może, gdybym żył w XXI wieku malowałbym nie słoneczniki, lecz tulipany?

K2: Gdzie jesteśmy?
K1: W Grecji.
K2: Jak tu piękni! Już zaczynam zapominać jak bałam się przed lekcją historii, gdy mówiliśmy o surowym, spartańskim wychowaniu.
K1: Tak, teraz jest na pewno przyjemniej niż w ławce na lekcji. A zaraz będzie jeszcze wesoło.
(Grupa tańczy zorbę)

K2: Ja jestem już trochę zmęczona. Odpocznijmy. Proszę!
K1: Dobrze. Odpocznijmy i posilmy się. Wszystkich wędrowców z sali zapraszamy na małą przekąskę.
(Na czas przerwy przygotowano dania charakterystyczne dla Niemiec, Portugalii, Włoch)


K1: Jesteśmy w Irlandii. Wiesz że mówi się o niej „zielony kraj”?
K2: Nie dziwię się, tyle pastwisk widzę.
K1: To bardzo przyjazny i rodzinny kraj.
K2: Wiem. Jest tak rodzinny, że nawet zespoły muzyczne, to zespoły rodzinne.
K1: Właśnie. Tak rzecz się ma z grupą The Cors.
(Mini – lista)

K2: Gdybym nie znała geografii, to powiedziałabym, że nie jesteśmy w Zachodniej Europie, ale centralnej!
K1: Dlaczego tak mówisz?
K2: No wiesz, o stolicy Belgii – Brukseli mówi się dzisiaj tak wiele. Tutaj sporo organizacji europejskich ma swoje siedziby.
K1: No, ale oprócz organizacji Belgia ma zapewne jeszcze coś do zaoferowania?
(Prezentacja informacji o Belgii)

(Na scenie pojawia się pomnik Napoleona )
K1: Dotarłyśmy pod pomnik najbardziej znanego w świecie Francuza.
Napoleon: Cieszę się, że tak sądzicie. Jestem cesarzem Francuzów. Jestem Napoleonem Bonaparte. A wy skąd jesteście?
K2: My jesteśmy Polkami!
N: Doprawdy?! Bardzo cenię Polaków. Wspomagali mnie już we Włoszech. W 1797 roku stworzyli tam Legiony Polskie, które były mi do końca wierne. To byli wspaniali i oddani żołnierze!
K1: Polacy też cię cesarzu dobrze wspominają, również i dziś.
N: A czy wiecie, że ja stworzyłem dla Polaków ich drugą konstytucję?
K1 i K2: Tak?!
N: Tak! W 1807 roku pobiłem Prusy. Z ziem II-go i III-go zaboru utworzyłem Księstwo Warszawski i dla niego podyktowałem konstytucję!
K1: Jak to możliwe cesarzu ?
N: Zanim zostałem dowódcą wojskowym, a potem cesarzem, kształciłem się u boku mego ojca prawnika na rodzinnej Korsyce. Prawo nie ma dla mnie tajemnic.
K2: Co sądzisz panie o przydomku, jaki ci nadano „mały kapral”?
N: Cenię go sobie. Zawsze ceniłem zwykłych ludzi, prostych żołnierzy. Kiedy rządziłem Francją dawałem im szansę na awans. Uważam, że człowieka należy cenić za to kim jest i czego dokonał, nie zaś za to w jak bogatej rodzinie się urodził. Zapamiętajcie tę naukę.
K1: Dziękujemy za naukę i za to, co zrobiłeś dobrego dla Polaków. Ruszamy w dalszą wędrówkę!

K2: Ojej, jak mi gorąco! Nikogo wokół nie widzę. Gdzie ci Hiszpanie?
K1: Nie widzisz, bo trwa właśnie sjesta, ale już za niedługo się skończy, a wtedy zobaczysz, że Hiszpanie mają rzeczywiści gorącą krew.
(Grupa tańczy flamenco)

My zakończyliśmy spotkanie „Krzyżówką szczęścia”, w której wzięli udział uczniowie z rodzicami.
Program został przygotowany, kiedy Polska przygotowywała się do wejścia do Unii Europejskiej. Miał na celu w zabawowy sposób, angażująjący dzieci i zrozumiały dla nich przybliżyć kraje „ piętnastki”.

Autorką scenariusza była Renata Korzeniowska.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie