Proponuję jedną z wersji analizy przypadku - problem dydaktyczny - jako pomoc nauczycielom.
Szkoła Podstawowa Nr ............ 24.06.2003
w ......
Opis i analiza przypadku problemu edukacyjnego
I. Identyfikacja problemu
Rafał jest uczniem V klasy Szkoły Podstawowej Nr 1 w .................. Jest moim wychowankiem drugi rok. Uczył się bardzo słabo uzyskując niskie noty. Dziecko z nadpobudliwością psychoruchową bardzo często ma problemy edukacyjne. Jego nadmierna energia jest przyczyną zaburzeń koncentracji uwagi. Rafał bardzo słabo czyta, nie potrafi poprawnie zapisać nawet jednego zdania. Ma bardzo ubogie słownictwo. Na lekcjach nie zabiera głosu, najczęściej nudzi się lub bawi. Często spogląda na zegarek zaczepiając kolegów. Do szkoły przychodzi nieprzygotowany, najczęściej bez przyborów szkolnych. Bardzo słabo liczy. Trudność sprawiają mu działania nawet w zakresie 20. Regularnie nie odrabia prac domowych. Ze wszystkich przedmiotów mnożą się oceny niedostateczne. Bardzo szybko reaguje na uwagi nauczyciela, po których , w miarę upływu czasu, ponownie się rozprasza. Rafał w klasie IV również uczył się słabo, ale się uczył, wykazywał działanie. W klasie V nie robi nic.
Zwróciłam uwagę na ten problem, ponieważ uczeń wyraźnie potrzebuje pomocy ze strony nauczycieli jak i osób z najbliższego otoczenia.
II. Geneza i dynamika zjawiska
Z analizy dokumentów wiem, że sytuacja edukacyjna Rafała pogarsza się z każdym tygodniem nauki. Jego zachowanie staje się coraz bardziej nastawione na zabawę i wywoływanie agresji. Codzienna obserwacja Rafała dostarczyła mi nowych informacji o chłopcu. Uczeń chciałby zdobywać wyższe noty, jednak coś go powstrzymuje. Po przeprowadzonej rozmowie z nim stwierdziłam, że niskie oceny i uśmiech przy tym na twarzy to przykrywka do bardzo cierpiącego dziecka. Z przeprowadzonego wywiadu z poprzednią wychowawczynią Rafała (z klas I – III), dowiedziałam się, że chłopiec będąc w klasie II już był badany w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w .......... Wskazane zalecenia zostały zrealizowane.
Wywiad z mamą chłopca oraz wielokrotne rozmowy umożliwiły mi poznanie jego sytuacji rodzinnej. Rafał pochodzi z rodziny pełnej, ma troje rodzeństwa. On jest najstarszym dzieckiem. Dowiedziałam się, że rodzina boryka się z poważnym problemem mieszkaniowym. Ojciec chłopca wynajął trzy pokojowe mieszkanie, które aktualnie remontował. Matka zajmowała się dwojgiem dzieci młodszych, a pozostałych dwóch starszych chłopców, jak stwierdziła, muszą sobie radzić.
III. Znaczenie problemu
Uczeń z deficytem koncentracji uwagi ma problemy funkcjonowania w społeczeństwie. Pogłębia to jednocześnie zaburzenia w sferze emocjonalnej. Nieopanowanie podstawowych umiejętności pisania, czytania czy liczenia jest zjawiskiem potęgującym niechęć do nauki. Pogłębiające się problemy edukacyjne z wielu przedmiotów jednocześnie, a zarazem brak zainteresowania dzieckiem w domu rodzinnym wywołują niską samoocenę, niskie poczucie wartości oraz potęgują lęk przed odrzuceniem.
IV. Prognoza
1. Prognoza negatywna
Nie udzielenie pomocy w nauce chłopcu, będzie potęgowało jego braki edukacyjne. Uczeń nie osiągnie wymaganego minimum programowego, nie otrzyma promocji do klasy wyższej. Jego funkcjonowanie w szkole pod względem społecznym i emocjonalnym będzie zaburzone.
2. Prognoza pozytywna
Prowadzenie odpowiednich działań edukacyjnych, mających na celu niwelowanie powstałych zaległości, pozwoli dziecku na skuteczne uzupełnianie braków. Uczeń wyrówna i utrwali zdobywaną wiedzę, co poprawi jego niedobory natury społecznej i emocjonalnej.
V. Propozycje rozwiązania
Skierowanie ucznia do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej na powtórne badania
Pedagogizacja rodziców
VI. Wdrażanie oddziaływań
Przeprowadzone badania w poradni, wykazały, że trudności szkolne chłopca wynikają z obniżonego i nieharmonijnego rozwoju jego zdolności poznawczych, w tym znacznie zaburzonej percepcji wzrokowej, słuchu fonematycznego i nadpobudliwości psychoruchowej. Po analizie opinii Rafała przedstawiłam problem uczącym go nauczycielom. Podjęto działania:
Rafał, pomimo swego wzrostu, w każdej Sali siedział w pierwszej ławce, co ułatwiło kontrolę nauczycieli nad dzieckiem,
Każde polecenie kierowane do całej klasy nauczyciel powtarzał oddzielnie dla Rafała, dostosowując poziom do jego możliwości,
Objęto chłopca stałą opieką pedagoga, uczęszczał na zajęcia umożliwiające wyrównanie braków edukacyjnych,
Przeprowadziłam rozmowę na temat chłopca z jego rodzicami. Odbyłam z nim kilka spotkań, na których ukazywałam efekty pracy z dzieckiem za okazaniem cierpliwości.
VII. Efekty oddziaływań
Wdrożone działania spowodowały, że Rafał w niedługim czasie poprawił swoje oceny. Może nie były one szczytem jego możliwości, ale zdecydowanie wyższe od poprzednich. Zaczął sumiennie przygotowywać się do lekcji, przynosił potrzebne przybory. Poprawił również swój stosunek do kolegów, zaczął uczestniczyć w życiu klasy. Chętnie angażował się do prac społecznych, zwłaszcza tych z użyciem siły fizycznej. Poczuł się ważny i doceniony. Otrzymał promocję do klasy VI.
Opracowała
mgr Barbara Kubat
Bibliografia:
Kozłowska A.: Zaburzenia emocjonalne u dzieci w wieku (przedszkolnym). Warszawa 1984, WS i P.
Filipczuk H.: Rodzina a rozwój psychiczny dziecka. Warszawa 1981, Nasza Księgarnia.
Spionek H.: Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne, PWN, Warszawa 1987.
Gąsowska T, Pietrzak – Stępkowska Z.: Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu. Warszawa 1978, WS i P.
|
