Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Twórczość plastyczna dzieci w wielku przedszkolnym

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1754 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Nowy paradygmat we współczesnej pedagogice jakim jest indywidualizacja, podkreśla ważność kształtowania od najmłodszych lat kreatywności i postawy twórczej u dzieci. Działalność plastyczna pozwala dziecku wyrażać swoja wiedzę o świecie, ujawniać nam tajniki duszy, emocje. Pozwala wyrażać siebie w sposób spontaniczny i naturalny. Dziecko ma możliwość kształtowania i wyrażania siebie w sposób wielowymiarowy.

"Rysunek dziecięcy to pamiętnik
spotkań ze światem, a czasem
cierpliwy przyjaciel, który
wysłucha wszystkich
trosk i zmartwień."
      Twórczość plastyczna dla dziecka w wieku przedszkolnym jest specyficzną formą poznawania świata. Dzieci w tym wieku są z natury aktywne i ciekawe świata, kreatywne. Dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich pielęgnować i rozwijać. Dzieci poprzez swoje rysunki wciąż dają nam znaki, co je porusza, w nadziei ze zostaną zaakceptowane i zrozumiane. Próbują ukazać swoje rozumienie świata za pomocą symboli, kresek, plam, kół.
      M. Karkowska-Struczyk uważa, że twórczość plastyczna dziecka "rozwija wyobraźnię, pamięć, pozwala na utrwalanie wiedzy o przedmiotach, życiu ludzi i zwierząt. Dziecko poznaje swoje możliwości, uczy się wytrwałości, ujawnia pomysłowość, oryginalność, uczy się odczuwać potrzeby innych".
      Stefan Szuman wykazał, że "dziecko w swoich rysunkach odtwarza nie tyle to, co widzi, ile to, co wie o świecie". Charakter kreski rysunkowej – oszczędnej, nieśmiałej i oschłej lub bogatej, poszukującej i dynamicznej – jest wyrazem osobowości dziecka. Rysunek często wyprzedza jego umiejętności w wysławianiu się i staje się jeszcze jedynym sposobem komunikowania się z otoczeniem. Dziecko w sposób pozawerbalny przekazuje nam wiedzę o sobie, swoje spojrzenie na świat. Jest to również sposób komunikowania się dziecka z dorosłymi. Próbuje ukazać rozumienie świata za pomocą symboli. Którym nadaje określony sens.
      Dla dziecka jego własna twórczość jest źródłem radości, dobrej zabawy, zaangażowania. Jest podstawową formą uczenia się oraz przekazywania wiedzy na temat swojego otoczenia społecznego, przyrodniczego i technicznego. Czego w nim doświadczyło, co wprawiło ich w zachwyt, co sprawia, że potrafią reagować twórczo.
      Spotykamy tam zarówno złość, smutek, jak również radość życia, witalność i kreatywną energię, która drzemie w każdym dziecku.
      Poprzez rysunek dziecko wypowiada swój stan "wewnętrzny" to, co odebrało wszystkimi zmysłami. W pracy plastycznej zaciera się różnica między tym co znane i nieznane, rzeczywiste i urojone – staje się podłożem zaskakujących, spontanicznych wizji artystycznych.
      Nie bez powodu pedagogika twórczej aktywności, mająca swe tradycje w ideach Nowego Wychowania, uznaje ekspresję twórczą za jeden z czynników rozwoju aktywności edukacyjnej najmłodszych. Taka forma wypowiedzi dziecka, daje możliwość przekazywania swoich myśli, emocji i przeżyć. Dziecko fantazjuje, jego dusza bawi się tym, co przeżyła, i co sobie przypomina. Jest to kolorowy świat wyobraźni i królestwo duszy, w którym opisuje marzenie, sny, lęki, pragnienia. W ten sposób opowiada o sobie. Malując, dziecko jest wtopione w wydarzenia, które przedstawia.
      Dziecko między 3 a 4 rokiem życia zaczyna posługiwać się formą "bazgroty bezprzedmiotowej". Pochłania go sam proces działania twórczego. Nacisk ołówka zaczyna być kierowany, a linie nabierają różnej długości i grubości. Zjawiają się linie krzywe, dziecko zapełnia płaszczyznę kropkami, kreskami krzyżującymi się liniami krzywymi, aż wreszcie zamyka koło. Koło wyobraża doświadczenie granic, ale również zewnętrzne otoczenie. S.Szuman określa ten etap jako okres bazgrot. To okres ćwiczenia ręki, który kończy się około 4 roku życia, nierzadko przedłuża się – przy niedostatku zachęty - do piątego roku życia. W tym okresie rysunki mają formę konturów, które z czasem wypełniają się szczegółowymi treściami w zależności od tego, co dziecko zaobserwowało i zapamiętało.
      Następnym okresem, jaki opisuje S. Szuman, to okres w którym dzieci wchodzą w okres schematów uproszczonych (ideopalstyka), wyrażającym się rysunkiem postaci ludzkiej (głowonóg, głowotułów). Czynnik emocjonalny decyduje również o proporcjach poszczególnych części ciała w stosunku do siebie. Przekształcanie afektywne jest cechą charakterystyczną wytworów dziecięcych fazy schematu uproszczonego.
      Po ukończeniu 4 roku życia dziecko znacznie poszerza swój rysunkowy świat. Oprócz postaci ludzkiej spotykamy zwierzęta, ptaki, drzewa, domy, pojazdy. Są to formy uproszczone, sprowadzone niemalże do znaków symbolicznych. Maluje ono przedmioty nie takie jakie one są, lecz takie, jakie w danym momencie odpowiadają jego przeżyciom. Rysunek charakteryzuje się poszukiwaniami, próbami i ciągłymi zmianami form symbolicznych. W tym ważnym okresie rozwojowym należy dodawać dzieciom odwagi i zachęcać je, by rozwijały swój indywidualny język kształtów, doceniając ich dzieła takie, jaki one są , również wtedy, gdy ich nie rozumiemy, na których początkowo nie potrafimy nic zrozumieć czy dojrzeć.
      Tylko w ten sposób dziecko ma możliwość wprawiania się w świadomym tworzeniu linii i kształtów, i najważniejsze: odczuwa radość i satysfakcję z pozytywnych efektów własnych działań.
      Rzeczywistość jest przedstawiana z wielu punktów widzenia, z najważniejszych dla dziecka perspektyw. Małe dzieci przedstawiają stosunek emocjonalny, jaki zrodził się do tych treści. Dziecko stara się obrazować otaczający oraz swój wewnętrzny świat głównie w oparciu o wrażenia zmysłowe.
      Warunkiem rozwijania zainteresowań i zamiłowań plastycznych dzieci jest wyposażenie ich w podstawowe umiejętności plastyczne, a w szczególności:
  • Rysowanie kredkami: świecowymi, ołówkowymi, pastelami, flamastrami, kreda, świecą, pędzlem i patykiem, którym można żłobić znaki w farbie klejowej pokrywającej płaszczyznę;
  • Stemplowanie na papierze, płótnie, szkle;
  • Malowanie farbami wodnymi: plakatowymi, klejowymi, akwarelą;
  • Modelowanie rzeźby pełnej i płaskorzeźby;
  • Wycinanka z papieru i tkanin
  • Konstruowanie z tworzywa przyrodniczego i materiałów przemysłowych;
     Wymienione techniki plastyczne odgrywają ważną rolę w odkrywaniu i rozwijaniu indywidualnych uzdolnień artystycznych dziecka, uwzględniając przy tym ich osobiste zainteresowania.
      Również poprzez dostarczanie dziecku akcesoriów, materiałów, narzędzi i środków oraz wskazywanie na różne możliwości ich wykorzystania rozwijamy u dziecka pomysłowość i wyobraźnię. Dziecko eksperymentuje, potrafi działać, doświadczać, badać. Szczególnie wyobraźnia pozwala na tworzenie wizji świata fikcji i marzeń.
      Dostarczając dziecku tak różnorodny materiał plastyczny warto pamiętać, że barwy najbardziej pasjonują dzieci, są bowiem czynnikiem, który pozwala ujawniać nastrój emocjonalny i ekspresję przeżywanych treści. Kolorystyka jest podstawową cechą decydującą o uroku i oryginalności wytworów tego okresu. W dziecięcych pracach przedszkolaków można dostrzec zestawy spokojne, stonowane lub ostre i kontrastowe, zgaszone lub wesołe, ciepłe lub zimne. Dominują tu kolory zasadnicze: czerwienie, żółcienie i błękity, a także zielenie i czernie.
       W atmosferze uznania i tolerancji dla jego poczynań, dziecko również odkrywa własne możliwości wyrazu. Uzdolnione plastycznie dzieci z pasją manipulują wszelkiego rodzaju odpadkami i rekwizytami, a także materiałem przyrodniczym. Można także zaobserwować upór w dochodzeniu do celu, wielokrotne podejmowanie tego samego tematu czy problemu plastycznego, bez oznak zniechęcenia czy nudy.
      Na zakończenie pragnę dodać, że tylko dzieci uzdolnione plastycznie nie zatracają świeżości i oryginalności wypowiedzi. Większość po ukończeniu dziesięciu lat przechodzi wyraźny kryzys, po którym na zawsze rozstaje się z pasjonującą zabawą jaką była do tego czasu twórczość plastyczna.

mgr Lucyna Spica

BIBLIOGRAFIA::
  1. R. Fleck-Bangert "O czym mówią rysunki dzieci" WYD. JEDNOŚĆ 2001
  2. S. Popek "Analiza psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży" W SZ i P W-wa 1985
  3. J. Zborowski "Rozwijanie aktywności twórczej dzieci" WSZiP W-wa 1986
  4. P.Wallon, A. Camber “Rysunek dziecka " WSZiP W-wa 1993
ARTYKUŁY Z CZASOPISM:
  1. "Wychowanie w przedszkolu"rok:1998, Nr 4,
  2. "Plastyka i wychowanie" rok: 1999
  3. "Życie szkoły" rok: 2003
  4. "Wychowanie na codzień" 2003
STRONY INTERNETOWE
  1. Techniki plastyczne: http://www.eodn.elk.edu.pl/publikacje/34/
  2. Techniki plastyczne: http://eduseek.interklasa.pl/artykuly/artykul/ida/2935/idc/22/

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie