Jest to scenariusz audycji radiowej poswięconej Halinie Poświatowskiej. Powstał w związku z realizacją projektu ścieżki edukacyjnej:edukacja regionalna. Przybliża sylwetkę poetki - nawiązyje do biografii i twórczości, zawiera fragmenty jej wierszy, opinie krytyków literackich o jej twórczości.
SCENARIUSZ AUDYCJI RADIOWEJ
POŚWIĘCONEJ HALINIE POŚWIATOWSKIEJ
„Żyje się tylko chwilę…”
Narrator 1: Kochała swoje życie, ceniła siebie, swój talent. Była kobietą, która mimo choroby żyła pełnią życia, tak jakby każdy dzień miał być tym ostatnim.
Narrator 2: Zapraszamy do wysłuchania audycji radiowej poświęconej Halinie Poświatowskiej, poetce związanej z naszym regionem.
Narrator 1: To, co uderza w biografii Haliny Poświatowskiej, to jej upór, brawurowa odwaga, szaleńcza zachłanność wobec życia. Naprawdę, mimo ciężkiej choroby żyła tak, jak chciała. Halina nie rezygnowała z niczego, co sprawiało jej przyjemność: ani z pisania, ani z romansów, ani z podróży, ani z nawijania włosów na papiloty, troski o urodę.
Narrator 2: Uważano, że zmiana trybu życia może przynieść chorej pewną ulgę, przedłużyć jej życie. Ale Halina nie prowadziła takich kalkulacji. Nie umiała żyć inaczej. Wiedziała, że czasu ma niewiele. Dawała temu często wyraz w swoich lirykach.
Wysłuchajmy piosenki do słów wiersza „ Koniugacja” Haliny Poświatowskiej w wykonaniu Stanisława Sojki.
[ piosenka ]
Narrator 1: Każdą wolną chwilę wykorzystywała poetka na dokształcanie. Przebywając w Stanach Zjednoczonych w związku z operacją serca, podjęła studia filozoficzne w Smith College. Nie zaniedbywała też pisania. Oto jeden z wierszy z tego okresu, który czyta sama poetka.
Jej głos zarejestrowany został na taśmie magnetofonowej w 1958 roku w Stanach Zjednoczonych.
[ nagranie głosu H. Poświatowskiej ]
Narrator 2: Twórczość Haliny Poświatowskiej szybko doczekała się pozytywnych opinii krytyków literackich. Tak o poezji Haliny Poświatowskiej pisał krytyk literacki - Stanisław Stanuch:
„ Dla mnie wiersze Haliny Poświatowskiej były rewelacją, gdyż w ówczesnym okresie okłamywania różnych dziedzin naszego życia zrywały z drażniącą obłudą, „manierą pojękliwą”, jaką dotąd kultywowały poetki. Pod tym względem można by powiedzieć, że wiersze Haliny Poświatowskiej „nie były kobiece”, chociaż tak nasycone namiętnościami i tym, co można nazwać pyłem miłosnym. Po prostu wyzbyte były czułostkowości; po Poświatowskiej nie wypadało już tak pisać.”
[ Stanisław Stanuch: „Wspomnienie z sąsiedniego stolika” w „Ja minę, ty miniesz…O Halinie Poświatowskiej. Wspomnienia, listy, wiersze” str.228]
Narrator 1: H. Poświatowska pisała o przemijaniu, miłości, śmierci… Była to poezja świetlista, jasna, jednocześnie bardzo ulotna. Dlatego po wiersze poetki chętnie do dziś sięgają artyści.
Oto piosenka Katarzyny Kierat do słów wiersza Haliny Poświatowskiej „ W twoich doskonałych palcach”.
[ piosenka]
Narrator 2: Na zakończenie zapraszamy do wysłuchania wiersza – kołysanki, który napisała poetka jakby dla siebie samej – by oswoić śmierć, uczynić ją czymś zwyczajnym i bliskim i by odejść – bez lęku.
Recytator:
„ Wiersz dla mnie”
Hasiu Hasieńko
nie bój się nie
mszs takie ładne usta
i takie oczy wiesz -
zaciśniesz ładne usta
zamkniesz ładne oczy
i jeszcze dłoń w niewielką zwiniesz pięść
Hasiu Kasieńko
miałaś sukienkę w kropki
miałaś
lubiłaś dzwonić koralikami
lubiłaś-
i miasto które przychodzi w nocy
kochałaś – tak
spójrz –
to wcale nie tak daleko
oni mówią – niebo
spójrz to całkiem blisko
oni mówią – noc
a ty – wrócisz do miasta –
wykwitniesz imieniem
na ustach –
Hasiu Kasieńko
już trzeba iść – no chodź
[ Halina Poświatowska: „Wiersze wybrane”, str.392]
Narrator 1: Mimo bólu, na przekór cierpieniu – walczyła o przetrwanie. I przetrwała – w poezji i legendzie. Pokonała czas i zwyciężyła własną śmierć.
Dziękujemy za uwagę.
mgr Joanna Makowska - nauczyciel j. polskiego
Bibliografia
BorkowskaG., Nierozważna i nieromantyczna. O Halinie Poświatowskiej, Kraków 2002
Kiec I., Halina Poświatowska, Poznań 1997
Marks J., Legendarni i tragiczni. Eseje o polskich poetach przeklętych, Warszawa 1993
Poświatowska H., Wiersze wybrane, Kraków 2003
Szułczyńska M., Nie popełniłam zdrady.rzecz o Halinie Poświatowskiej, Warszawa 1993
UWAGA
Nagranie na taśmie magnetofonowej głosu Haliny Poświatowskiej znajduje się w zbiorach Muzeum Haliny Poświatowskiej mieszczącym się w Publicznej Szkole Podstawowej nr 8 im. Haliny Poswiatowskiej w Częstochowie.
|
