Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Program terapii logopedycznej chłopca z głębokimi deficytami językowymi

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 38403 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Indywidualny program logopedyczny
dla Damiana, chłopca z głębokimi deficytami językowymi



Diagnoza logopedyczna
Damian ..................... syn Marka i Bernadety ur. 15. 03. 1994 r. w ............................. zam. .............................................

Diagnoza:
  • oligofazja z obligatoryjnie globalnym opóźnionym rozwojem mowy w wyniku upośledzenia umysłowego (upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym), obejmującym zarówno rozumienie jak i mówienie,
  • chłopiec porozumiewa się w bardzo ograniczonym stopniu za pomocą mimiki, gestów i onomatopei (wyrazów dźwiękonaśladowczych),
  • obniżenie wszystkich funkcji umysłowych.
Zalecenia:
  • dominujące dążenie do umożliwienia dziecku funkcjonowania społecznego,
  • wszechstronna stymulacja rozwoju dziecka,
  • podejmowanie działań stymulujących rozwój mowy,
  • otaczanie dziecka mową i dążenie do zainteresowania tą formą komunikacji,
  • rozwijanie form przekazu pozasłownego, jakimi posługuje się chłopiec: onomatopeje (wyrazy dźwiękonaśladowcze), mimika, gesty, postawa ciała – zastosowanie metod komunikacji alternatywnej,
  • uczenie odpowiednich zachowań pozasłownych w konkretnych sytuacjach,
  • kontakt z otoczeniem, opanowanie różnorodnych jego form w stopniu możliwym do opanowania,
  • stymulacja najmniej zaburzonych funkcji umysłowych.
     Terapia logopedyczna osób z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym, tak jak w przypadku Damiana jest częścią rewalidacji. Prowadzi się ją obok terapii pedagogicznej, nastawionej na wszechstronną stymulację rozwoju, co osiąga się poprzez ćwiczenia ruchowe, ukierunkowaną zabawę, wprowadzanie elementów muzyki i ogólnorozwojowe ćwiczenia logopedyczne. Praca nad rozwojem mowy powinna być prowadzona dwutorowo: nad nadawaniem i nad odbiorem informacji przez dziecko w dostępny mu sposób oraz jednocześnie z rozwojem umiejętności komunikacyjnych powinny być prowadzone systematyczne ćwiczenia doskonalące aparat mowy (oddechowe, artykulacyjne, fonacyjne).
Działania stymulujące rozwój mowy
  • rozmawiać o rzeczach, które wykonuje się razem z dzieckiem,
  • obdarzać komentarzem każdą czynność wykonywaną przy dziecku,
  • w obecności dziecka zadawać samemu sobie pytania i odpowiadać na nie,
  • prowokować dziecko do nazywania przedmiotów, którymi się bawi.
Etapy pracy nad komunikowaniem się

Etap I – wzbudzanie motywacji do komunikowania się
     Ten etap powinien polegać na uświadomieniu dziecku sprawczości jego komunikatów, czyli na organizowaniu sytuacji wymagających wyboru i konsekwentnym poszanowaniu każdej decyzji. Istotne jest komunikowanie się na wszystkich dostępnych poziomach, z wykorzystaniem mowy (chłopiec posługuje się jedynie wyrazami dźwiękonaśladowczymi), mimiki, gestykulacji, wyrazu oczu, postawy ciała, odgłosów nieartykułowanych, odgłosów płynących z ciała, oddechu.

Etap II – wspólne poszukiwanie optymalnej dla dziecka drogi – sposobu komunikowania się z otoczeniem
     Praca polega tu głównie na systematycznym i cierpliwym wdrażaniu prostych określeń wyrażających potrzeby. Budowa słownika związana jest z możliwościami chłopca (gest, mimika, onomatopeje, obrazek); w ten sposób wprowadza się wszystkie podstawowe, ważne życiowo pojęcia. Symbole różnych pojęć muszą być wyeksponowane, a z czasem dziecko sygnalizujące gestami zaczyna wychwytywać związek między potrzebą a jej symbolicznym obrazem.

Etap III – wprowadzenie indywidualnego słownika poznanych pojęć
     Chłopiec w zasięgu ręki powinien mieć obrazki lub etykietki. Po zasygnalizowaniu przez niego potrzeby (wskazaniem, gestem, werbalizacją), logopeda powinien głośno i wyraźnie ją zinterpretować i powtórzyć w celu utrwalenia prawidłowego wzorca mówienia.

Etap IV – poszerzanie słownika o inne pojęcia
     Stosując zasadę stopniowania trudności i poglądowości – od pojęć prostych widocznych przechodzi się do pojęć ogólniejszych. Należy ograniczać gadulstwo, mówić jasno i konkretnie.

Etapy następne – praca z prostymi ilustracjami, zabawy tematyczne
     Pozytywne emocje towarzyszące uczestnictwu w różnych formach zajęć wpływają na spontaniczność i motywację do komunikowania się z otoczeniem.

Usprawnianie właściwych nawyków związanych z mówieniem
  • prawidłowy oddech,
  • przełykanie śliny – zamykanie ust,
  • patrzenie na rozmówcę.
Ćwiczenia doskonalące aparat mowy
Ćwiczenia oddechowe
  • zdmuchiwanie świeczki,
  • dmuchanie na skrawek papieru,
  • wydmuchiwanie baniek mydlanych przez słomkę,
  • zdmuchiwanie płomienia świecy przy zwiększanej stopniowo odległości,
  • dmuchanie na kłębuszki waty, papierowe kulki, piłeczkę styropianową,
  • nadmuchiwanie baloników,
  • gra na gwizdku, trąbce.
Ćwiczenia artykulacyjne
  • zabawy i ćwiczenia warg:
    • minki – wesoła – płaskie wargi, rozciągnięte, smutna – wargi w kształcie podkówki,
    • całuski – przesyłanie całusków, cmokanie,
    • rybka – wysuwanie warg do przodu w kształcie pyszczka rybki,
    • gorąca zupa – pokazanie jak chłodzimy wargami zupę,
    • masaż warg – nagryzanie zębami dolnej i górnej wargi.
  • zabawy i ćwiczenia języka:
    • kotki – kotek pije mleko – szybkie ruchy języka w przód o tył,
    • śniadanko misia – miś starannie oblizuje wargo przy otwartych ustach – wargi smarujemy miodem, nutellą, dżemem,
    • ssanie cukierków,
    • żabka – dziecko zbiera z talerzyka płatki kukurydziane, posypkę do ciast czubkiem wyciągniętego jak najbardziej do przodu języka.
  • zabawy i ćwiczenia żuchwy
    • naśladowanie otwierania buzi jak podczas ziewania,
    • wąchanie kwiatów,
    • opuszczanie i unoszenie żuchwy.
  • zabawi i ćwiczenia podniebienia miękkiego
    • nadmuchiwanie baloników,
    • puszczanie baniek mydlanych – kto więcej puści baniek?
Ćwiczenia fonacyjne
  • próby wymowy poszczególnych bądź niektórych samogłosek na różnej tonacji,
  • ćwiczenia na wyrazach dźwiękonaśladowczych ( muuu..., chał chał..., pi pi..., itp.).
Ogólnorozwojowe ćwiczenie usprawniające i logopedyczne
Naśladowanie
  • naśladowanie stukania łyżką,
  • naśladowanie ciągu jednosylabowego dźwięku (onomatopeje),
  • wydanie dźwięku związanego z ruchem,
  • naśladowanie dotykanie części ciała,
  • naśladowanie klaskania,
  • naśladowanie prostych ruchów rąk,
  • 2 – 3 sekundowe bazgranie na dużym arkuszu papieru,
  • prawidłowe naśladowanie dźwięków, związanych z trzema znanymi obrazkami czynności,
  • naśladowanie rysowanie dwóch poziomych linii,
  • naśladowanie prostych ruchów rąk, takich jak klaskanie,
  • naśladowanie dwóch prostych ruchów związanych z lepieniem plasteliny,
  • naśladowanie serii czynności związanych z dotykaniem dwóch różnych części ciała równocześnie,
  • naśladowanie serii ruchów szczęką i językiem,
  • naśladowanie różnych sposobów użycia znanych dziecku przedmiotów domowych,
  • naśladowanie dźwięków wydawanych przez pięć zwierząt,
  • naśladowanie zaciskania i otwierania dłoni, kładzenia ich na głowie i za plecami,
  • naśladowanie lepienia z plasteliny dwóch prostych kształtów,
  • naśladowanie ruchów trzech zwierząt,
  • naśladowanie różnych pozycji.
Percepcja
  • obserwowanie chowanej zabawki, zapamiętywanie, gdzie jest chowana i odsłonięcie jej,
  • obserwowanie rąk osoby, by zobaczyć miejsce umieszczania przedmiotu,
  • obserwacja przedmiotu rzucanego na podłogę, odnajdywanie go i podnoszenie go,
  • odwrócenie filiżanki celem otrzymania ukrytego pod nią smakołyku,
  • kojarzenie dwóch różnych dźwięków z dwoma różnymi działaniami, odróżnianie ich i przewidywanie działania związanego z każdym z nich,
  • szukanie w pokoju określonego przedmiotu,
  • znalezienie przedmiotu ukrytego pod jedną z trzech filiżanek,
  • ułożenie trzech klocków na przygotowanym wzorcu,
  • dopasowywanie identycznych rysunków,
  • wkładanie trzech kształtów do pudełka z prostymi wzorami kształtów,
  • sortowanie według trzech różnych kształtów,
  • obserwacja rąk logopedy, branie od niego elementów układanki i dopasowywanie ich zgodnie z wycięciami,
  • dopasowywanie kolorowych klocków do odpowiednich kwadratów papieru.
Motoryka duża
  • klaskanie w dłonie,
  • wyciąganie rąk w górę,
  • sięganie – chwytanie przedmiotów znajdujących się powyżej poziomu oczu,
  • zabawy w chwytanie piłki,
  • omijanie lub przekraczanie drobnych przeszkód,
  • podnoszenie przedmiotu z podłogi bez utraty równowagi,
  • chwytanie toczącej się piłki i odpychanie jej z powrotem bez pomocy,
  • przejście ok. 6 metrów bez asekuracji,
  • chodzenie bokiem i tyłem przy utrzymaniu równowagi,
  • samodzielne otwieranie szafki i szuflady,
  • kopanie dużej piłki do innej osoby,
  • dotykanie zawieszonego przedmiotu,
  • rzucanie woreczkiem do pudełka,
  • toczenie się w bok i z powrotem,
  • przenoszenie małych przedmiotów w łyżce,
  • ciągnięcia ciężkiego pudełka,
  • pociąganie liny trzymanej przez drugą osobę.
Motoryka mała
  • chwycenie łyżki jedną dłonią i trzymanie jej bez pomocy,
  • wyjęcie trzech przedmiotów z zamkniętego pudełka,
  • podnoszenie różnego rozmiaru przedmiotów i wkładanie ich do kubła,
  • odrywanie małych kawałków plasteliny i wrzucanie ich do pudełka,
  • przesypywanie łyżką cukru z jednego pojemnika do drugiego,
  • podnoszenie monet i wrzucanie ich do puszki,
  • otwieranie różnych pojemników,
  • wyjmowanie z pudełka przedmiotów i oddanie jej innej osobie, następnie odbieranie ich i ponowne wrzucanie do pudełka,
  • samodzielne naciskanie guzika, guzików w celu wywołania pożądanego efektu,
  • odkrycie nagrody przez ściągnięcie np. skarpety luźno naciągniętej na pojemnik,
  • uchwycenie kredki i wykonanie przypadkowych pociągnięć na papierze,
  • dmuchanie baniek mydlanych,
  • samodzielne zdejmowanie pokrywek przedmiotów,
  • samodzielne wykonanie palcami kilku prostych ruchów,
  • pociąganie za sznurek lub nakręcanie zabawki poruszającej się lub wydającej dźwięk,
  • naciskanie gąbki, gumowej piłeczki każdą ręką,
  • przypinanie spinaczy do krawędzi np. pudełka,
  • wodzenie palcem po przedmiocie,
  • przecinanie pasków papieru,
  • zbieranie przedmiotów różnej wielkości,
  • zginanie papieru i cięcie jego warstw,
  • wciskanie szpilek i pinezek.
Koordynacja wzrokowo – ruchowa
  • układanie wieży z pudełek, klocków,
  • umieszczanie przedmiotu w pustej puszce,
  • umieszczanie po jednym koraliku w każdym wgłębieniu wytłoczki,
  • samodzielne umieszczanie kółek na paliku,
  • umieszczanie patyczków w przygotowanym pudełku z otworami,
  • wkładanie ołówków w otwory stojaka,
  • zamalowywanie płaszczyzny,
  • nawlekanie koralików na patyk, drucik, sznurówkę,
  • przymocowywanie spinaczy w zaznaczonych na pudełku miejscach,
  • rysowanie palcem na rozsypanej mące czy piasku,
  • wykonanie prostej konstrukcji z trzech elementów,
  • modelowanie w plastelinie różnorodnych kształtów,
  • łączenie dwóch części obrazka,
  • przenoszenie pęsetą przedmiotów i umieszczanie w wytłoczce,
  • łączenie punktów,
  • cięcie nożyczkami po linii,
  • przewlekanie sznurka przez otwory,
  • rysowanie figur przez łączenie punktów,
  • rysowanie figur przez obrysowanie szablonu,
  • łączenie punktów w celu uzyskania prostych kształtów.
Czynności poznawcze
  • kierowanie wzroku na osobę wymawiającą imię dziecka,
  • wskazywanie lub podawanie pożądanego przedmiotu bez podpowiedzi,
  • przychodzenie na ustne wezwanie,
  • siadanie na ustne polecenie,
  • zatrzymanie się na ustne polecenie,
  • wskazywanie na swoje odbicie w lustrze z zapytaniem "gdzie jest (imię?) i wskazywanie palcem,
  • obserwowanie przedmiotu trzymanego przez logopedę i szukanie identycznego,
  • usiąść przy stole i samodzielnie wskazać określony przedmiot w odpowiedzi na pytanie "gdzie jest...?",
  • słowna prośba podania przedmiotu odpowiedniej osobie,
  • wskazywanie na przedmiot jako odpowiedz na zapytanie,
  • zapełnienie tabliczki zawierającej cztery proste kształty,
  • podawanie odpowiedniej zabawki na polecenie "daj (psa)",
  • wyszukiwanie identycznych kolorów,
  • właściwe układanie części ciała wyciętych z kartonu,
  • wskazywanie na obrazek określający odpowiedni rzeczownik i czasownik.
Komunikacja – słowna i pozasłowna
  • wydawanie rozpoznawanego odgłosu,
  • osłuchanie się ze specyficznymi dźwiękami i powtarzanie ich,
  • powtarzanie prostych okrzyków,
  • dawanie znaków w odpowiedniej chwili,
  • spontaniczne wydawanie różnych odgłosów zwierząt i otoczenia,
  • nazywanie członków rodziny,
  • wyrażanie potrzeby, żądanie dźwiękiem, jednym słowem,
  • odpowiadanie twierdzące lub przeczące na pytanie "czy to jest...?",
  • samodzielne nazywanie zwierząt,
  • używanie słów lub gestów oznaczających "mały – duży",
  • dokonywanie natychmiastowego wyboru poprzez wskazywanie lub nadawanie dźwięków.
Samodzielność
  • samodzielne podnoszenie palcami i zjadanie pożywienia,
  • trzymanie kubka obiema rękami i podnoszenie go do ust,
  • picie bez rozlewania przy użyciu obu rąk,
  • samodzielne zdjęcia butów,
  • jedzenie widelcem,
  • samodzielne zakładanie rozpinanego swetra,
  • zapięcie dużego pojedynczego guzika,
  • samodzielne zapięcie i rozpięcie swetra,
  • samodzielne nalewanie z dzbanka do mniejszych naczyń.
Uspołecznianie
  • dostarczenie przyjemności z ograniczonego kontaktu fizycznego,
  • właściwe reagowanie na przyjacielski kontakt fizyczny,
  • utrzymywanie kontaktu wzrokowego przynajmniej przez 3 sekundy,
  • odczuwanie przyjemności z prostej wspólnej zabawy,
  • wskazywanie dotykaniem palcami części ciała innej osoby,
  • tworzenie modelu ciężarówki tam i z powrotem razem z inną osobą,
  • wyrzucanie na prośbę do śmieci kawałka papieru,
  • układanie wieży z klocków na przemian z logopedą,
  • prawidłowe używanie pacynki w prostych zabawach z pacynką innej osoby,
  • krótka zabawa w naśladowanie,
  • wytarcie blatu stołu.
Wykorzystanie alternatywnych sposobów komunikowania się
System komunikacji symbolicznej BLISS (słowa w postaci symboli)
  • dobieranie symboli dokładnie do potrzeb chłopca,
  • aktualizowanie doboru symboli zgodnie z oczekiwaniami chłopca,
  • ten sam symbol, mimo określonego znaczenia, może przyjmować różne funkcje, w zależności od możliwości intelektualnych,
  • wprowadzanie symboli ma uzupełniać braki, a jednocześnie dawać radość i satysfakcję,
  • posługiwanie się zestawem symboli polega na wskazywaniu ich.
System piktogramów (znaki)
  • przyswajanie przez chłopca znaków,
  • komunikowanie na podstawie wskazania określonego znaku,
  • tworzenie wypowiedzi własnych 2 – 3 znakowych.
Opracowała: Lidia Gaworczyk

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie