Powstanie i rozwój skoliozy zależą od dwóch podstawowych czynników: etiologicznego i biomechanicznego.
Czynnik etiologiczny zapoczątkowuje powstanie skrzywienia, zaś czynnik biomechaniczny jest wspólny dla wszystkich skrzywień, bez względu na ich etiologię. Czynnik ten steruje rozwojem skoliozy.
Druga grupa to zaburzenia w równowadze mięśniowej.
Równowaga ta może ulec zaburzeniu na skutek zmian w układzie nerwowym: mózgowiu, rdzeniu lub w korzeniach nerwowych.
Zaburzenia równowagi mięśniowej przyczyniają się do powiększenia skrzywień.
Ze względów praktycznych skoliozy dzieli się na funkcjonalne i strukturalne.
Skolioza funkcjonalna - cechuje się biernym wygięciem kręgosłupa, zazwyczaj jednołukowym w kształcie litery C.
Skolioza ta najczęściej występuje w zespole - wady postawy u dzieci z osłabionym, i wiotkim układem mięśniowo-więzadłowym.
Do powstania tej wady najczęściej przyczyniają się złe nawyki stania i siedzenia, wady wzroku, słuchu, noszenie teczki w tej samej ręce, a także nieprawidłowości w budowie kończyn górnych i dolnych.
Skoliozy strukturalne - to utrwalone zmiany w budowie poszczególnych kręgów, całego kręgosłupa i tułowia. Skrzywienia boczne pociągają za sobą zawsze zniekształcenie klatki piersiowej z upośledzeniem funkcji oddychania i krążenia, a często też zniekształcenia miednicy.
Skoliozy te mogą osiągnąć duże wielkości i stwarzają często trudne problemy lecznicze.
(...)
Grażyna Andrzejczak
Szkoła Podstawowa w Siedlisku
