Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Recenzja książki "Tajemnica sukcesu. Jak wychować wspaniałe dziecko." Roberta i Alana Davidsonow

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1389 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Książka, którą chciałabym przedstawić trafiła do mnie zupełnie przypadkowo. Nie znałam autorów tej pozycji. Szukałam ciekawej literatury, która pomogłaby mi rozwiązać mój problem. Szukałam pozycji o sukcesach wychowawczych rodziców, o trudnej sztuce wychowania dzieci i młodzieży. Autorzy książki przeprowadzili badania wśród rodziców, którzy mogą pochwalić się sukcesami w tej dziedzinie. Davidsonowie przedstawiają metody wychowawcze stosowane przez rodziców dzieci, które świetnie radziły sobie z rozwiązywaniem problemów. Aby potwierdzić ich skuteczność zamieszczają przykłady rozmów z tymi rodzicami, którzy potrafili odpowiednio ukształtować osobowość zarówno swoich całkiem małych dzieci, jak i nastolatków. Nauczyli swoje dzieci odróżniać to co mogą mieć od tego, kim mogą się stać.

Czytając tę książkę można się dowiedzieć, jaka wspólna cecha łączy ludzi zarówno biednych, jak i tych bogatych, którzy nauczyli swoje dzieci zadowolenia z życia. Zauważono u tych dzieci charakterystyczne cechy osobowe takie jak: wewnętrzne zadowolenie, wiara we własne siły i możliwości, towarzyskość, aktywność i radość.

Wstęp książki opisuje podstawy, na których opiera się wszelkie wychowanie. Zaczynając od traktowania dziecka z takim samym szacunkiem, jakim cieszą się dorośli, podziwiając je, sprawiamy, że więź między dzieckiem a rodzicami jeszcze bardziej się zacieśnia.

Następną podstawą jest miłość bezwarunkowa, bez żadnych wymagań, współczująca i wyrozumiała, sprawiająca, że związek pomiędzy dzieckiem a rodzicami staje się jeszcze silniejszy. Odkryto również niezbędny składnik równowagi między rodzicami, jeśli nie jesteś pewien czy skarcić dziecko, albo nie wiesz, jak zareagować na jego niezwykłą prośbę - odłóż decyzję na później. Rodzice nie podejmowali pochopnych decyzji, wypracowywali je wspólnie.

Na tej podstawie zostały sformułowane podstawowe zasady rodzicielstwa, warunkujące proces wychowawczy, są nimi: obopólne porozumienie, wspomaganie rozwoju intelektualnego, dyscyplina, wpajanie poczucia godności, nauczanie wartości, utrzymywanie więzi społecznych. Tak też zostały zatytułowane poszczególne rozdziały tej książki.

Porozumienie zostało umieszczone na pierwszym miejscu, gdyż na nim wspiera się pięć pozostałych zasad. Jest to najtrudniejsza ze wszystkich rodzicielskich umiejętności, o jakich mowa w książce. Poszanowanie prawa dziecka do intymności oraz do milczenia wymaga umiejętności komunikacyjnych, które trzeba opanować, aby mieć wspaniałe dzieci. Największy problem współczesnych rodziców i ich dzieci to luka komunikacyjna, która tworzy się, ponieważ rodzice za dużo mówią i nie słuchają swoich dzieci. Aby tę komunikacyjną przepaść zniwelować, należy przestrzegać następujących rad:
- Rodzice muszą zrobić pierwszy krok, pokazać, że są gotowi słuchać oraz zapoznać się z nowymi sposobami postrzegania dziecięcych problemów.
- Należy mówić dziecku o swoich uczuciach, dzielić się swoimi przemyśleniami i przekazywać mu swe emocje.

Zatem najważniejsze jest to, aby rodzice w porę zorientowali się, czego dziecko oczekuje, a wtedy mogą uniknąć wszelkich problemów wychowawczych. Rozdział ten zawiera przykłady najczęściej stosowanych negatywnych form porozumiewania się raniących dziecko. Należą do nich: krytykanctwo, oskarżenia, pouczanie, pomaganie. Inne przyczyny całkowicie uniemożliwiające porozumienie dziecka z dorosłym według autorów to:
- Poniżanie
- Ocenianie
- Komenderowanie
- Straszenie.

Tego rodzaju zdania, zamiast skłaniać do posłuszeństwa, budzą sprzeciw, a w przypadku bardzo małych dzieci - strach. Pod koniec pierwszego rozdziału zamieszczono dwie skuteczne metody porozumiewania się, bez których ani rodzice, ani nauczyciel nie poradzą sobie. Jest to kompromis i współpraca.

Rozdział drugi zatytułowany został "Zachęcaj do rozwoju intelektualnego". Dziecko idąc przez życie bez przerwy napotyka nowe sytuacje, wymagające od niego twórczego i krytycznego myślenia. Autorzy opisują, w jaki sposób eksperci - rodzice pomogli dzieciom przygotować się do podejmowania takich wyzwań.

Przede wszystkim tworzyli w domu atmosferę sprzyjającą twórczemu myśleniu, zachęcając dzieci do wymyślania nowych, swobodnych, niezwykłych, szalonych idei. Rodzice ci nie kontrolują dziecka na każdym kroku, zachęcając do niezwykłości, cenią w nim oryginalność i spontaniczność.

W rozdziale trzecim pt. "Przestrzegaj dyscypliny" autorzy pokazują, w jaki sposób wspaniali rodzice w pracy z dzieckiem stosowali rozsądną dyscyplinę wprowadzaną systematycznie i odważnie. Dowiadujemy się, jak rodzice ustalali reguły i ograniczenia, aby potem pozwolić dzieciom żyć swobodnie w określonych przez siebie granicach. Rodzice nie wtrącają się nieustannie w działania dzieci, nie pomagają, nie doradzają, nie są nadopiekuńczy. Kiedy jednak dzieci zawiodą ich zaufanie, ponoszą konsekwencje swego zachowania. Autorzy pragną uświadomić czytelnikom, że: "uleganie wszystkim żądaniom dziecka nie ma nic wspólnego z miłością'. Pod koniec rozdziału autorzy omawiają jeden z najtrudniejszych problemów rodziców: nadopiekuńczość. Rodzicom daje ona chwilową ulgę, dzieciom zaś przynosi pozorną pomoc.

Rozdział czwarty "Ucz szacunku do samego siebie" zaczęli od omówienia zagadnienia, jakim jest cierpienie dzieci z powodu niskiej samooceny. Potrzeba bycia kochanym i podziwianym istnieje w nas od wczesnego dzieciństwa. Dlatego należy chwalić dzieci nawet za najmniejsze osiągnięcie, dostarczając im motywacji zewnętrznej, chwaląc i zachęcając do działania. Tego właśnie najbardziej brakuje większości dzieci. Następnie autorzy proponują sposoby wpajania dzieciom przekonania o ich wysokiej wartości, powtarzając im bez końca, że potrafią poradzić sobie z każdą nową sytuacją. Rosnąca pewność siebie z czasem zmieni się w odwagę, a potem w wytrwałość w dążeniu do celu. Wszystko to dzięki temu, że rodzice nie rozpieszczali swoich pociech i nie pozwalali im niczego robić "byle jak".

Na szczególną uwagę zasługuje opowieść o nagradzaniu, które jest najsilniejszym czynnikiem budowania wysokiej samooceny. Jest jednak warunek "nagroda musi być dawana w odpowiednim czasie i z właściwego powodu. Autorzy stwierdzają, że zbyt łatwo zdobywane nagrody dają efekt odwrotny od zamierzonego. Sprawiają, że dziecko uzależnia się od nagród, traci szacunek do samego siebie i w efekcie nie ma żadnych osiągnięć. Krótko mówiąc należy unikać nieszczerych pochwał, na jakie dziecko zasłużyło. Trzeba jednak uważać, aby nie przedobrzyć i nie pozostawić bez pochwały prawdziwego osiągnięcia. Dlatego też nagradzajmy dzieci hojnie, ale tylko wtedy gdy na to zasługują, bo tylko wtedy nagroda ma sens. Jednak zawsze najważniejsza jest osobista satysfakcja z dobrze wykonanego zadania. To jest najprawdziwsza i najlepsza nagroda.

Kolejny, piąty rozdział zatytułowany został "Naucz szanować wartości". Początek rozdziału to refleksja na temat telewizji, która sprawia< że nie szanujemy już wartości narodowych ani kulturowych. To ona ustala wzorce, kształtuje postawy naszych dzieci i niszczy nasze wartości narodowe. Telewizja jako taka nie jest żadnym złem. Złe jest nasze uzależnienie od niej. Następnie aby lepiej zrozumieć pojęcie wartości i to co one oznaczają, przytoczono wiele rozmaitych definicji. Opisane zostały również ciekawe sposoby wpajania dzieciom wartości. Najlepszym gruntem przekazywania dzieciom wartości etycznych jest rodzina oparta na szacunku, miłości i równym traktowaniu wszystkich jej członków.

Aby podkreślić wagę poruszanego problemu, autorzy przytaczają wartości, które rodzice uznali za najistotniejsze oraz powody i sposoby zapoznawania z nimi dzieci. Wartości te to m. in. : odwaga, ambicja, wiara, uczciwość, praca społeczna, wykształcenie. W końcowej części rozdziału autorzy poświęcają swoją uwagę zagadnieniu pieniędzy _ "Wartość, która zastąpiła wszystkie pozostałe". Zgodzono się co do jednego : rodzice muszą bardzo uważać, żeby nie przywiązywać zbyt wielkiej wagi do pieniędzy - "wartości, która zastąpiła wszystkie pozostałe". Zgodzono się co do jednego: rodzice muszą bardzo uważać, żeby nie przywiązywać zbyt wielkiej wagi do pieniędzy. Nie należy używać ich jako narzędzi dyscyplinowania dziecka( np. wstrzymywać kieszonkowe za złe zachowanie) ani nagradzać za dobre stopnie. Pieniądze nie powinny mieć żadnego związku z zachowaniem dziecka. Uczucia należy okazywać chwaląc i poważając dziecko, a nie nagradzając materialnie.

Rozdział ostatni - "Pomóż nawiązać kontakty społeczne" - zamieszcza omówienie stosunków z innymi ludźmi, proponując sposoby zawierania i podtrzymywania znajomości. Najlepiej zacząć w dzieciństwie i do końca życia doskonalić tę umiejętność. Autorzy pokazują przykłady uczenia kontaktów społecznych, mając na uwadze dwa podstawowe cele.

Po pierwsze i najważniejsze - chcieli mieć pewność, że ich dzieci będą żyły pełnią szczęśliwego życia, a nie wegetowały samotnie na marginesie. Po drugie - pragnęli, aby ich dzieci były pożyteczne dla rodziny i dla społeczności. Aby te dwa cele osiągnąć, musieli nauczyć dzieci kilku podstawowych zasad, takich jak: wiara dziecka w to, że ktoś zechce się z nim zaprzyjaźnić; możliwość kontaktu z ludźmi w różnym wieku, aby móc zaobserwować, w jaki sposób w praktyce działają umiejętności społeczne i jak reagują na nie inni ludzie.

Na koniec, dziecko musi wypraktykować to, czego się nauczyło i spróbować zawiera przyjaźnie. W tym celu musi korzystać z doświadczenia takich ludzi i takiego rodzaju działalności, które przynoszą korzyść, a odrzucić takie, które czynią szkody. Opisane również zostały ważne cechy, jakie posiada osoba odnosząca sukcesy towarzyskie, oraz w jaki sposób wszystkie te cechy wynikają jedna z drugiej W końcowej części rozdziału zajęto się czynnikami sprzyjającymi nawiązywaniu pierwszych przyjaźni, takimi jak: negocjowanie i współpraca. Autorzy udzielają czytelnikowi kilku praktycznych wskazówek - co należy robić, aby nauczyć swe dzieci pracy dla dobra zespołu.

Największą, jak się wydaje, wartością prezentowanej publikacji jest to, że ukazuje ona w sposób kompetentny i poglądowy nowe strategie wychowania, oparte na prawidłowej komunikacji interpersonalnej z dzieckiem. Treści zawarte w książce na długo zostaną w pamięci czytelnika, rodzica lub wychowawcy.

Poza walorami informacyjnymi na szczególne podkreślenie zasługuje edytorska forma książki i język, dostępny dla każdego czytelnika, bez względu na wiek i posiadane wykształcenie.

Danuta Paniec

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie