Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Formy i uwarunkowania procesu integracji.

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3606 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

FORMY I UWARUNKOWANIA PROCESU INTEGRACJI


Integracja dotyczy nie tylko kształcenia, bowiem osoby niepełnosprawne muszą funkcjonować także w rodzinie, w środowisku, w miejscu pracy. Przedszkole, następnie szkoła są tymi miejscami, w których rozpocząć można proces integrowania dziecka niepełnosprawnego.
A. Hulek ( 1977) pisze, że najkorzystniejszy jest taki system kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży z odchyleniami od normy, który pozwala zaspokoić różnorodne potrzeby wychowanków.
Wychodząc z założenia, że szkolnictwo specjalne jest składową częścią kształcenia w ogóle, w zakresie systemu integracyjnego wyłoniono dotąd następujące główne formy kształcenia dzieci i młodzieży:
-włączenie dzieci i młodzieży upośledzonej do zwykłych klas w zwykłych szkołach;
-specjalne klasy w zwykłych szkołach;
-„ sąsiedzkie szkoły”, lub ośrodki pomocnicze;
-specjalne szkoły wraz z możliwością zamieszkania w internacie od poniedziałku do soboty lub piątku ( w zależności od tygodniowego planu nauczania);
-nauczanie w domu (A. Hulek, 1977 ).
Ogólnie przyjmuje się, że szkoły specjalne powinny kształcić
dzieci i młodzież bardzo ciężko poszkodowaną, zwłaszcza ze złożoną niepełnosprawnością i wtórnymi skutkami.
Jednostki z mniejszym stopniem upośledzenia powinny korzystać z innych wymienionych poprzednio form kształcenia integracyjnego. Zasady tej nie można jednak stosować arbitralnie. Często bardzo ciężko poszkodowani dobrze adaptują się w zwykłej szkole. Wchodzi tu w grę wiele innych czynników, takich jak: warunki w domu postawa i przygotowanie rodziców, dojazd do szkoły itp. ( A. Hulek, 1977 ).
Jakie zatem warunki muszą być spełnione, by dzieci niepełnosprawne mogły uczyć się wśród nas ?
Aby integracja miała charakter funkcjonalny, a nie tylko formalny, pewne ściśle określone warunki muszą spełniać:
• dziecko niepełnosprawne poddane integracji,
• szkoła,
• rodzina dziecka niepełnosprawnego uczestniczącego w procesie integracji szkolnej ( J. Bogucka, M.Kościelska, 1994 ).
Integracja w samych założeniach, wyklucza wszelke podziały czy selekcję. Integracja w pedagogice oznacza: dać szansę wspólnego przebywania, uczenia się i zabawy wszystkim dzieciom. Zdrowym i niepełnosprawnym. Rodzaj i stopień niepełnosprawności dziecka nie powinien mieć wpływu na jego uczestnictwo w procesie integracji szkolnej. Jednak tylko dzieci w normie umysłowej mogą uczestniczyć w integracji całkowitej zaś dzieci upośledzone umysłowo mogą być poddane integracji częściowej.
Podstawowym warunkiem jaki musi spełniać dziecko niepełnosprawne uczestniczące w integracyjnym systemie kształcenia jest maksymalnie usprawnione pod względem fizycznym i psychicznym. Powinno być ono dojrzałe emocjonalnie, odporne na sytuacje stresowe, z którymi będzie się spotykać w kontaktach z dziećmi pełnosprawnymi. Dziecko uczestniczące w procesie integracji powinno chcieć samo uczestniczyć w tym procesie, nie może ono tylko realizować ambicji i aspiracji rodziców. Szeroko rozwinięta motywacja wewnętrzna ucznia jest warunkiem sukcesu szkolnego. Gwarancją sukcesu dziecka niepełnosprawnego w szkole aspiracje na miarę jego możliwości ( M. Przetacznikowa, Z. Włodarski, 1983 ).
Zachowanie ucznia niepełnosprawnego w integracyjnym nauczaniu zależy w dużym stopniu, podobnie jak i u jednostek sprawnych, od zdolności i umiejętności uczenia się, od zachowanych sprawności psychicznych i psychofizycznych oraz od struktury osobowości i jej stopnia rozwoju. Osobowość jako system nadrzędny reguluje zachowanie się człowieka w różnych sytuacjach poprzez obraz świata, obraz własnej osoby, potrzeby i postawy odzwierciedlające wiedzę, przekonania, stosunek do innych ludzi, do nauki do własnych ograniczeń. Ważnym czynnikiem integrującym ucznia niepełnosprawnego w szkole masowej jest też motywacja odzwierciedlająca emocje, zainteresowania oraz ukierunkowująca aktywność ucznia ( A. Hulek, 1977 ).
Również szkoła, w której prowadzi się nauczanie integracyjne musi spełniać określone warunki. Pierwszy i najistotniejszy to architektura. Przede wszystkim brak barier architektonicznych uniemożliwiających uczęszczanie do niej dzieci niepełnosprawnych. Powinny również znajdować się w niej gabinety specjalistyczne służące rewalidacji dzieci niepełnosprawnych.
Jednym z podstawowych czynników warunkujących efektywność edukacji integracyjnej jest odpowiednio przygotowana kadra.
Kandydatów na nauczycieli i wychowawców nie można przygotowywać jedynie metodą wykładów i seminariów studenckich. Konieczny jest kontakt z dzieckiem w sytuacji naturalnej – w placówce, w toku codziennego jej funkcjowania, gdy kształtują się różnorodne sytuacje wychowawcze – typowe i sporadyczne, przed którymi staje wychowawca ( M. Marek – Ruka, 1992 ).
Nauczyciel pracujący w szkole integracyjnej powinien posiadać odpowiednią wiedzę merytoryczna z nauczanego przedmiotu, jak również wiedzę specjalistyczną, niezbędną z punktu widzenia pracy rewalidacyjnej. Nauczyciel pracujący z dziećmi niepełnosprawnymi powinien posiadać odpowiednie cechy charakteru ( życzliwość, wyrozumiałość, dobroć, opanowanie itp. ) i być otwartym na innowacyjne metody.
Ponadto w każdej placówce integracyjnej powinni być zatrudnieni specjaliści: psycholog, logopeda, rehabilitant. Ich obecność jest korzystna dla dzieci, ponieważ mogą mieć zajęcia terapeutyczne w szkole; dla nauczycieli – bo na bieżąco mogą korzystać z wiedzy i wsparcia specjalistów; również dla rodziców, gdyż mogą oni uzyskać różne porady na terenie szkoły ( A. Lorek, 1999 ).
Rodzina dziecka niepełnosprawnego odgrywa poważną rolę w jego właściwym rozwoju, dlatego konieczne jest kształtowanie właściwych postaw u obojga rodziców. przede wszystkim rodzina musi akceptować dziecko niepełnosprawne. Dla rodziców akceptujących swoje dziecko, kontakt z nim jest przyjemny i pełen zadowolenia. Potrafią okazać, że je kochają, lubią, jawnie aprobują. Jest to przyjęcie dziecka takim, jakim ono jest, z jego zdolnościami i cechami wyglądu zewnętrznego, usposobienia, umysłowości. Rodzice przejawiający właściwe postawy wobec dziecka otaczają je ciepłem, opieką, dostrzegają i zaspokajają jego potrzeby. Bardzo łatwo nawiązują z nim kontakt, a dziecko czuje się swobodnie i bezpiecznie w ich obecności. Rodzina poprzez wzajemne relacje ( delikatność, zaufanie, serdeczność, bezpieczeństwo ) optymalnie przyczynia się do pełnego rozwoju osobowości dziecka. Jest to szczególnie ważne w momencie podjęcia przez dzieci nauki ( T. Sobotyńska, 1998 ).
Dom rodzinny dziecka niepełnosprawnego cechować powinna atmosfera ciepła, życzliwości, istnienie dynamicznej, akceptowanej przez wszystkich więzi rodzinnej. Rodzice dziecka niepełnosprawnego winni przyjąć w stosunku do niego postawę współdziałania, wyrażającą się stałą gotowością rodziców do uczestnictwa w życiu dziecka. Powinni oni nie tylko uczestniczyć w czynnościach dziecka, lecz także wciągać je w sprawy rodziny, w codzienne zajęcia gospodarcze i porządkowe, w sposób dostosowany do jego możliwości. Postawę współdziałania uzupełnia postawa „ rozumnej swobody”, która polega na pozostawieniu dziecku pola do własnej inicjatywy i aktywności. Aby proces integracji przyniósł oczekiwane efekty, rodzice powinni aktywnie włączyć się w pracę z dzieckiem zarówno na terenie szkoły, jak i w jego naukę w domu. Istotne jest, aby rodzice orientowali się w teoretycznych założeniach integracji szkolnej, bowiem pozytywny stosunek rodziców do idei integracji będzie rzutował na postawy dzieci.


Opr. mgr Alicja Śmierska


BIBLIOGRAFIA


1.Bogucka J., Kościelska M.: Wychowanie i nauczanie integracyjne, Materiały dla
nauczycieli, STO, Warszawa 1994.
2.Hulek A. (red): Pedagogika rewalidacyjna, PWN, Warszawa 1977.
3.Marek Ruka. (red) Hulek A., Uczeń niepełnosprawny w szkole masowej, „Kształcenie
Grochmal - Bach B.: kadry dla integracji szkolnej, Wydawnictwo Naukowe
WSP, Kraków 1992.
4.Przetacznikowa M., Psychologia wychowawcza, PWN, Warszawa 1983.
Włodarski Z.:
5.Sobotyńska T. D..: Wpływ postawy rodziców na funkcjonowanie dzieci
zdrowych i niepełnosprawnych w zespole klasowym,
„Wszystko dla Szkoły” nr 5 1998.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie