|
|
Formy pracy z uczniem słabym
Wskazówki do pracy z uczniem słabym w gimnazjum.
FORMY PRACY Z UCZNIEM SŁABYM.
Opracowała: Jadwiga Meyza
1. Poznanie ucznia przez nauczyciela.
Nauczyciel gimnazjum powinien dbać o zebranie następujących wiadomości o uczniu słabym:
- jakie ma trudności?
- czy te trudności zostały zdiagnozowane przez poradnię psychologiczno – pedagogiczną i jakie są wskazania do pracy z uczniem?
- jak uczeń funkcjonuje w środowisku rodzinnym?
2. Stworzenie uczniowi szansy poznania samego siebie.
Najlepszą metodą poznania ucznia jest przeprowadzenie analizy SWOT, czyli poznanie słabych i mocnych stron oraz szans i zagrożeń. W przypadku ucznia słabego nauczyciel musi przeprowadzić tę analizę z uczniem. Odpowiednio przeprowadzona rozmowa pozwoli na pozbycie się lęków i pozwoli wzmocnić motywację do nauki.
3. Indywidualizacja i opieka nad uczniem w czasie procesu dydaktycznego.
Nauczyciel powinien rozpoznać sytuacje na tyle, aby stwierdzić ,czy uczniowi wystarczy pomoc koleżanek i kolegów z klasy, czy też potrzebna jest mu stała opieka nauczyciela.
4. Wzbogacenie lekcji o środki dydaktyczne, które wspomagać będą przyswajanie wiedzy przez ucznia.
Ważnym jest, aby stwierdzić, jakie zmysły ucznia w największym stopniu uczestniczą w przyswajaniu wiedzy, a więc czy jest wzrokowcem, słuchowcem, a może uzdolniony jest manualnie? Ważnym jest także, jakie jest tempo jego pracy? Zbyt duże nagromadzenie form i środków może spowodować jego zniechęcenie i zmniejszenie motywacji do nauki. Środki dydaktyczne powinny być różnorodne, aby ciągle budziły zaciekawienie ucznia.
5. Różnicowanie prac i zadań.
Uczeń słaby powinien otrzymywać zadania klasowe i prace domowe odpowiednie do swoich możliwości. Prac zbyt trudnych nie będzie rozwiązywał lub je ściągnie od kolegów z klasy, nie zadając sobie najmniejszego trudu, a w konsekwencji „równać będzie w dół”.
6. Uczenie umiejętności systematycznej pracy.
Uczeń musi być przekonany, że wszystkie jego działania zostaną sprawdzone i ocenione oraz, że każda praca musi mieć swój koniec i końcowy efekt.
7. Kontakty z rodzicami.
W celu wczesnego wykrycia przyczyn trudności i przeciwdziałanie im potrzebny jest stały i dobry kontakt z rodzicami. Właściwa współpraca przekona ucznia, że cały czas ktoś o niego dba i interesuje się jego osobą, co w konsekwencji może wpływać na wzrost motywacji do nauki.
8. Nagradzanie i karanie.
Metoda taka pozwala ciągle motywować ucznia. Nagradzanie to nie tylko stawianie ocen, ale także pochwały słowne , karanie natomiast ma sens tylko wtedy, gdy nauczyciel zadba o klarowne zasady pracy na lekcji. Uczeń musi znać swoje obowiązki i wiedzieć, że zostanie rozliczony ze swoich działań. Metoda „kija i marchewki” od lat popycha świat do przodu.
9. Stosowanie odpowiednich metod nauczania.
W przypadku uczniów słabych wskazana jest np. metoda pracy w grupie, nauczyciel jednak cały czas powinien monitorować aktywność uczniów. Ważną rolę mogą odegrać liderzy grup i ich aktywność w rozdzielaniu zadań.
Dobre efekty może dać stosowanie metody programowanej, praca z podręcznikiem a także metody aktywne: inscenizacja, mapa mentalna, studium przypadku.
|
INFORMACJE O PREZENTACJI Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:02:49
Edycja: Edytuj prezentację. HISTORIA PREZENTACJI Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:02:49) - Edytuj prezentację.
|
|
|
