Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dziecko z obniżoną sprawnością manualną

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 11688 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Uczeń z obniżoną sprawnością manualną trafił pod moją opiekę w klasie drugiej. Dysponował bogatym zasobem słownictwa i wiedzy ogólnej. Zawsze aktywnie uczestniczył w zajęciach, łatwo nawiązywał kontakty z rówieśnikami i nauczycielem, był lubiany przez rówieśników. Wszelkie prace manualne wykonywał niechętnie i niestarannie. Postanowiłam otoczyć go opieką i pomóc przezwyciężyć ten problem.

Uczeń z obniżoną sprawnością manualną


Opis i analiza przypadku



I. Identyfikacja problemu

Będąc wychowawczynią w klasie drugiej moją uwagę zwrócił Bartek. Był to chłopiec inteligentny, wyróżniający się spośród innych dzieci. Chętnie wypowiadał się na podane tematy, stosując poprawnie zbudowane zdania. Dysponował bogatym zasobem wiedzy ogólnej i słownictwa czynnego. Czytał sylabami lub wyrazami. Sprawnie przeprowadzał operacje wymagające logicznego i abstrakcyjnego myślenia. Pracował w dobrym tempie, prace kończył w przewidzianym czasie. Zlecone zadania pisemne wykonywał bardzo niestarannie. Często nieprawidłowo odtwarzał kształty liter, źle łączył, opuszczał drobne elementy liter, nie zachowywał ich proporcji oraz odstępów w liniaturze. Podczas przepisywania tekstu robił liczne błędy ortograficzne mimo znajomości podstawowych zasad ortografii. Nie potrafił prawidłowo rozplanować tekstu na stronie. Prace plastyczne wykonywał niechętnie. Rysunek był ubogi w szczegóły i barwy, schematyczny i niestaranny. Miał trudności w zapinaniu ubrania, sznurowaniu butów, utrzymaniu porządku na ławce. Uczeń pochodził z rodziny pełnej, posiadał sprzyjające nauce warunki mieszkaniowe i materialne. Rodzice dziecka utrzymywali stały kontakt ze szkołą.
Liczne trudności na jakie napotykał chłopiec w opanowaniu umiejętności pisania wskazywały na możliwość wystąpienia dysleksji. Dysleksja to specyficzne zaburzenia manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania, mimo stosowania konwencjonalnych metod nauczania, normalnej inteligencji i sprzyjających warunków społeczno – kulturowych. Definicja ta w dużym stopniu odnosi się do opisywanego przeze mnie przypadku. Zjawiska dysleksji nie można lekceważyć, a wręcz przeciwnie należy się nim jak najszybciej zająć. Dysleksja bowiem to jeden z najważniejszych powodów szkolnych niepowodzeń dzieci. Dlatego też zważając na wagę problemu, jako wychowawca podjęłam się jego rozwiązania.


II. Geneza i dynamika zjawiska

Na podstawie wywiadu z matką dowiedziałam się, że problem Bartka istnieje już od czasów przedszkola, do którego uczęszczał. W wieku przedszkolnym miał trudności w zapinaniu ubrania, sznurowaniu butów, często zakładał je odwrotnie, miał trudności w zabawach manipulacyjnych (np. nawlekanie koralików), źle trzymał ołówek, zbyt mocno go przyciskał, rysował niechętnie, a jego prace były ubogie w treść i kolor. Poza tym chłopiec wypowiadał się w sposób zadawalający, posiadał bogate słownictwo, logicznie myślał, poprawnie obliczał proste działania, wykazywał zainteresowania przyrodnicze.


III. Znaczenie problemu

Na podstawie posiadanej wiedzy oraz przestudiowanej literatury (T. Gąsowska „Praca wyrównawcza z dzieckiem mającym trudności w czytaniu i pisaniu”, M. Bogdanowicz „O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu”) stwierdziłam, że uczeń jest dzieckiem z symptomami ryzyka dysleksji. Skuteczne pokonywanie dysleksji zależy od wczesnego jej wykrycia. Dlatego też duży ciężar odpowiedzialności spoczywa na nauczycielach klas niższych, którzy po wykryciu problemu powinni niezwłocznie objąć dziecko specjalnymi ćwiczeniami korekcyjno – kompensacyjnymi. Uznałam, że powyższy problem może mieć wpływ na funkcjonowanie ucznia w szkole i w grupie wiekowej. Brzydkie pismo, niestaranne i mało ciekawe prace plastyczne są nierzadko przyczyną obniżenia oceny, a zatem niezadowolenia nauczycieli i rodziców. Karzące zachowanie dorosłych mogą być powodem niepokoju emocjonalnego, napięcia dziecka. Porównywanie swojej pracy z innymi może wywołać poczucie bezradności i niskiej samooceny.


IV. Prognoza

a) negatywna
Nie podejmując żadnych działań terapeutycznych i profilaktycznych deficyty rozwojowe będą się pogłębiać. Nastąpi dalsze obniżenie poziomu graficznego i estetycznego prac pisemnych. Chłopiec będzie niechętnie podejmował prace pisemne. Uczeń może stracić motywację do nauki i pokonywania trudności oraz wiarę we własne możliwości.

b) pozytywna
Po wdrożeniu działań terapeutycznych w szkole i w domu nastąpi poprawienie sprawności manualnej chłopca. Uczeń będzie radził sobie w czynnościach wymagających wykonywania drobnych, precyzyjnych ruchów rąk. Jego pismo będzie kształtne, estetyczne i czytelne. Nie będzie popełniał błędów podczas przepisywania tekstu. Prace plastyczne będą bogatsze w szczegóły, staranniej wykonane i chętnie podejmowane. U ucznia wzrośnie samoocena i wiara we własne możliwości.

V. Propozycje rozwiązania

Aby pomóc Bartkowi należy zastosować następujące oddziaływania w procesie edukacyjnym:
- prowadzić ścisłą współpracę nauczyciela z rodzicami, bowiem rola rodziców w pracy z dzieckiem dyslektycznym jest kluczowa,
- skierować dziecko na badania w specjalistycznej placówce tj. Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej,
- objąć ucznia zajęciami korekcyjno – kompensacyjnymi,
- dostrzegać najdrobniejsze postępy w pracy ucznia, podkreślać każdy najmniejszy sukces,
- dla lepszej koncentracji uwagi umieścić go bliżej nauczyciela,
- dostosować zadania do indywidualnych możliwości ucznia,
- częściej oceniać na podstawie wypowiedzi ustnych niż pisemnych, gdyż są one wskaźnikiem umiejętności dziecka,
- dostosować czas trwania poszczególnych ćwiczeń do wydolności dziecka,
- prace pisemne oceniać ze względu na ich zawartość merytoryczną, a nie poprawność ortograficzną, czy poziom graficzny pisma,
- wykorzystywać inne niż dyktando formy sprawdzania umiejętności poprawnego pisania,
- popełniane przez ucznia błędy wykorzystywać jako materiał do ćwiczeń,
- stosować różnorodne formy ćwiczeń usprawniających precyzję ruchów rąk,
- stosować ćwiczenia usprawniające spostrzeganie wzrokowe i orientacje przestrzenną,
- zapewnić poczucie bezpieczeństwa, unikać sytuacji, w których uczeń może być ośmieszony.


VI. Wdrażanie oddziaływań

Podjęłam pracę z chłopcem na zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych prowadzonych w szkole. Praca wyrównawcza koncentrowała się na usprawnianiu zaburzonych funkcji istotnych w opanowaniu umiejętności pisania. Stosowałam różnorodne ćwiczenia zmniejszające napięcie mięśniowe, wyrabiające płynność i precyzję ruchów rąk, jak również ćwiczenia usprawniające spostrzeganie wzrokowe i orientację przestrzenną. Oprócz tych ćwiczeń uczeń wykonywał różne prace plastyczne rozmaitymi technikami, co zwiększało atrakcyjność zajęć. Uczeń został przebadany w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w drugim semestrze. Badania potwierdziły prawidłowy rozwój umysłowy chłopca, deficyty rozwojowe w zakresie percepcji wzrokowej i obniżony poziom sprawności manualnej. Na ich podstawie stwierdzono symptomy ryzyka dysleksji. Wydano odpowiednie zalecenia dla szkoły i rodziców, które były na bieżąco realizowane.
Rodzice bardzo poważnie podeszli do problemu. Systematycznie pracowali z dzieckiem w domu , wykonując zalecone przeze mnie i poradnię ćwiczenia. W czasie pracy z chłopcem uwzględniałam jego tempo pracy, częste powtórzenia, naprowadzanie i utwierdzanie w przekonaniu, że dobrze wykonał polecenie. Nauczanie opierało się na pozytywnych emocjach, wierze we własne siły i możliwości osiągnięcia sukcesu. Zajęcia odbywały się w pogodnej, pełnej życzliwości i zrozumienia atmosferze.


VII. Efekty oddziaływań

Przedsięwzięte przez mnie działania przyniosły efekty, potwierdziła się pozytywna prognoza. U ucznia zwiększyła się sprawność manualna, poprawił się kształt liter, sposób ich łączenia, staranność pisma. Bartek zaczął przestrzegać liniatury w zeszycie. Jego prace plastyczne były bogatsze, bardziej pomysłowe i staranniej wykonane. Chętniej je podejmował. Zwiększyła się jego aktywność na zajęciach i pewność siebie. Samodzielnie wykonywał podstawowe czynności związane z samoobsługą. Chwalony za najdrobniejsze osiągnięcia, motywowany do nauki nie tylko przez nauczyciela, ale i rówieśników uwierzył w siebie, w swoje możliwości.

Ewa Cygańczuk, nauczyciel S P nr 6 w Trzebini, 19 lat pracy pedagogicznej.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie