Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rodzina Jana Długosza herbu „Wieniawa”

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1902 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Słowo „Długosz” było przydomkiem, w Polsce średniowiecznej wielce rozpowszechnionym. W XIV i XV wieku spotykamy się z nim w Wielkopolsce, Małopolsce i na Rusi.

Rodzina historyka używała przydomku „Długosz”, a herbu „Żubrza głowa” inaczej ”Wieniawa”. Z początkiem XV wieku spotykamy dwóch braci Długoszów Wieniawitów. Jeden z nich, Bartłomiej, był magister capellae króla Władysława. W 1410 r. otrzymał od niego probostwo w Kłobucku, miasteczku królewskim w ziemi krakowskiej, obecnie w województwie częstochowskim, umarł w 1435 r. Rodzonym bratem Bartłomieja jest ojciec naszego historyka, imieniem Jan.
W XIV wieku znany był w Wieluńskim ród Długoszów. Do nich należały wsie Czernice, Niedzielsko, Łyskórnie, Wieś Czernice, prawdopodobnie była gniazdem Długoszów.
Jan Długosz, herbu Wieniawa, był średniozamożnym szlachcicem. Żądny wzbogacenia się stale handlował, zawierając różne transakcje. Dzierżawił kramy i jatki miejskie w Wieluniu. Wieś Niedzielsko sprzedał Sędziejowi Madalińskiemu. Uzyskawszy przywilej królewski założył wieś Czarny Stok. Dzierżawił wieś Kocin, a w niedługim czasie kupił Parzymiechy i Prusicko.
W okresie konfliktu zbrojnego z Krzyżakami ziemia wieluńska wystawiła chorągiew wojska. Do tej chorągwi zaciągnął się Jan Długosz. Po koncentracji sił zbrojnych w Wolborzu, chorągiew wieluńska do akcji zbrojnej weszła na polach Grunwaldu. Tam, w dniu 15 lipca 1410 roku doszło do walnej rozprawy pomiędzy wojskami polskimi i sprzymierzonymi a Krzyżakami. W tej bitwie odznaczył się towarzysz chorągwi Jan Długosz. Pojmał on do niewoli komtura Markwarda von Salzbacha i wójta Szunberga niedobitków chorągwi brandeburskiej. Pojmanych Długosz przywiódł do obozu Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. Za jego to wstawiennictwem Władysław Jagiełło nagrodził Długosza, nadając mu w zarząd rozległe starostwo brzeźnickie. Jan Długosz został więc nadrządcą starostwa niegrodowego i burgrabią królewskiego miasta Brzeźnicy. Osiadłszy w Brzeźnicy burgrabia Długosz poślubił córkę swego sąsiada, imieniem Beata z Borowna zza rzeki Warty. Z tego małżeństwa miał kilku synów. Najstarszy zmarł, drugi z kolei Jan urodzony w 1415 roku, został księdzem i dziejopisarzem. Trzeci również Jan, też był księdzem. W czternaście lat później burgrabia owdowiał, ożenił się po raz drugi. Z tych dwóch związków małżeńskich miał dwunastu synów, którym dał na chrzcie Jan i kilka córek. Mając tak liczne potomstwo, nic dziwnego, że zabiegał o pomnożenie dóbr materialnych, aby każde ze swoich dzieci odpowiednio wyposażyć i zapewnić im dostatek. Kupował wsie, dzierżawił folwarki, a starostwo brzeźnickie stanowiło dlań intratną synekturę. Z czasem przeniósł się do Nowego Miasta, gdzie objął w zarząd starostwo.
Brat Jana Długosza był księdzem i kapelanem Jagiełły, towarzysząc Królowi na polach grunwaldzkich. Po zwycięstwie Władysław Jagiełło nadał mu bogate probostwo w Kłobucku. Na dochody tego probostwa składały się dziesięciny pobierane z dwudziestu czterech wsi, opłaty z dworu, ogrodów, stawów, dzierżawy jatek miejskich. Tak znaczne dochody zasilały kiesę proboszcza a także brata Jana z liczną rodziną.
Długosz Jan młodszy, kanonik krakowski (1471), syn Jana, siostry Korczyńskiego, trzeci z Janów, nie odegrał ani w części tej roli, jaka przypadła starszemu bratu. Podobnie jak historyk kształcił się Jan w szkołach parafialnych w rodzinnych wsiach; przed r. 1442 bawił już w Gnieźnie jako kleryk i notariusz publiczny „imperiali auctoritate”, był r. 1447 zapisać się na Wszechnicę Jagiellońską. Na studiach nie bawił długo i żadnego stopnia naukowego nie uzyskał. Dzięki protekcji brata utorowaną miał drogę do dostojeństw kościelnych. Po starszym Janie wziął w r. 1449 probostwo w Kłodawie, dzięki jego zabiega wszedł do kapituły krakowskiej wszedł 15-11-1453. Nie odznaczył się kanonik żadnym głośniejszym czynem; życie zbiegło mu na normalnych zajęciach członka kapituły; w sprawach administracji rodzinnymi dobrami zastępował brata, lecz nie ma najmniejszego śladu, by ten powoływał go do pomocy w sprawach publicznych. Był Jan tylko satelita wielkiego historyka i z nim tez dzielił dolę i niedolę, gdy starszy z braci popadł w niełaskę królewską. Zmarł Długosz w r. 1471 (we wrześniu lub październiku).
Długosz Janusz, herbu Wieniawa (zmarł 1482), burgrabia krakowski, najmłodszy z Janów, a może i z wszystkich Długoszów, najzdolniejszy obok historyka syn Jana Długosza z Niedzielska, wystąpił dość późno na widownię dziejową. Spotykamy się z nim na akcie z 20 VII 1441, gdy ojciec odstąpił mu (Johanni de Czirmicze) wieś Kocin. Przedsiębiorczy Wieniawita nie poświęcił się stanowi duchownemu, nie zagrzebał się na zapadłej prowincji, lecz ruszył na dwór królewski, by tu przy poparci możnego brata i swych własnych ofiarnych wysiłkach szukać chwały i godnego urzędu. W trzynastoletniej wojnie z krzyżakami brał żywy udział. Pod Puckiem w r. 1462 zdobył rycerskie ostrogi, za które obficie wytoczył krew swoja w walkach pod Chojnicami. Jako rotmistrz zaciężny brał udział we wszystkich wyprawach Kazimierza Jagiellończyka, który po śmierci Mikołaja Kreydlara zlecił Januszowi burgrabstwo krakowskie 6 IX - 1477, chociaż w zapiskach sądowych występował Długosz w tej godności od 7. I. 1469. Wcześnie jeszcze, w roku 1471, piastował urząd kuchmistrza nadwornego, by w roku tym należeć do orszaku Władysława, zdążającego do Pragi celem objęcia czeskiego tronu. W tym charakterze bawił kuchmistrz w otoczeniu Zofii Jagiellonki, zaślubionej w roku 1479 Fryderykowi, księciu brandenburskiemu; w roku 1475 jako podczaszy nadworny należał do świty Jadwigi Jagiellonki, zdążającej do swego męża Jerzego ks. bawarskiego. Podobnie jak najstarszy brat, odznaczył się Janusz nieustępliwością, co spowodować miało jego gwałtowną śmierć. Zapewne na tle pogranicznych zwad zabity został przez swego sąsiada, Piotra Piechotę z Dziaduszyc VI. 1482. Janusz zmarł bezdzietnie; zabójcę ścigał sądownie jego bratanek Mikołaj, syn Jana z Bąbelna, czwartego po starszeństwie z synów Długosza, starosty korczyńskiego. Tenże Mikołaj skupił ponownie w swym ręku prawie cały majątek swego dziada. Podobnie jak stryj, poświęcił się stanowi rycerskiemu, prowadził roty wojsk zaciężnych Jana Olbrachta. Po roku 1504 giną o nim wieści a równocześnie i ślady rodu Długoszów tej linii.

Opracowała: Ola Bednarska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie