Jedna z mniej zaangażowanych w życie szkoły klas ma przygotować apel z okazji Dnia Nauczyciela. Ich młoda nauczycielka, niezbyt radząca sobie z dyscypliną musi przekonać swoich uczniów, żeby nauczyli się wierszy i piosenek na występ. Znajduje swoich uczniów na boisku szkolnym i namawia ich na próbę, mimo że są po lekcjach. Uczniowie z początku zupełnie ją lekceważą, ale stopniowo coraz bardziej angażują się w pracę.
- Martyna (nauczycielka) – Słuchajcie! Słuchajcie! Niedługo Dzień Nauczyciela!
- Bartek – No i co z tego? Święto jak święto. Nauczyciele też ludzie. Muszą mieć swoje święto.
- Maciek – Ważne, że będziemy mieli wolne. Na rolkach pojeżdżę... w kompa pogram. Poczuję się jak nowo narodzony.
- Martyna – Nie o to mi chodzi. Wolny dzień- to piękny dzień, ale my musimy złożyć nauczycielom życzenia.
- Asia – No to powiemy: „Zdrowia, szczęścia...”
- Karolina – I pieniędzy. Nauczyciele wiecznie narzekają, że zarabiają za mało.
- Asia – Za mało ????
- Karolina – Ja to bym pół szafy ciuchów za to kupiła i jeszcze na kosmetyki by mi zostało...
- Mariusz – A ja bym z kumplami do baru wyskoczył.....na coca-colę.
- Martyna – Uspokójcie się! Mieliśmy przecież przygotować akademię. Dla waszych nauczycieli, za ich pracę i trud.
- Patryk – Jaki tam trud? Przychodzę do domu, a tam pół książki zadane, nawet na hip-hop do klubu nie mam czasu wyskoczyć. Nic tylko się uczyć i uczyć.
- Asia – Ty to w ogóle na nic czasu nie masz. Szkołę trzy lata temu miał skończyć...tylko czasu na naukę nie miał.
- Martyna – Proszę was bądźcie poważni. Musimy cos przygotować. Powiecie kilka wierszy...
- Karolina – Piosenkę się zaśpiewa i z głowy...
- Martyna – Właśnie! No to słuchajcie wszyscy! Może ktoś zna jakieś wierszyki z tej okazji?
- Marcin – Coś tam pamiętam w tym temacie...
„Zwykłe dzieci”
Marcin - My jesteśmy najzwyklejsze dzieci.
Mowa! Aniołkami nas nie nazwiesz.
Zdarza nam się bić, przeszkadzać, śmiecić
I po prostu robić Pani na złość.
Dorota - Zdarza nam się lekcji nie odrobić,
Brudne łapy mieć i kleks w zeszycie
Pani wie, że nic się nie da zrobić:
Inni nie będziemy. To jest życie.
Mateusz –Więc się dla porządku trochę zżyma,
Glos podnosi, nieraz dwóję wlepi,
Ale długo w gniewie nie wytrzyma:
Znowu się uśmiecha. Już jest lepiej.
Magda – Jak jest zła, to człowiek też się boczy,
Dobra – to jej gotów wleźć na głowę,
No i tak się nasze życie toczy
Czasem szare, czasem kolorowe.
Klaudia - Ale nie jest tajemnicą dla niej
Ani dla nas – że choć się czubimy
W gruncie rzeczy my i nasza Pani,
Co tu gadać – bardzo się lubimy.
Martyna – Całkiem dobre, ale ja bym wolała cos takiego świątecznego, z kwiatami, prezentem,
Mariusz – Z szampanem...
Martyna – Przestań się wygłupiać!!! Kto z was zna inny wiersz?
Paulina – Ja znam! Bardziej uroczysty...specjalnie dla naszej pani.
„Kwiaty”
Paulina – To dla naszej Pani
Ta wesoła piosenka,
Dla niej i o niej
To dla naszej Pani
Te polne, wesołe
Kwiaty w wazonie.
Klaudia – To dla naszej Pani
Sto lat! Sto lat!
I więcej
To dla naszej pani
W trawie koniczynka
Czterolistna
Na szczęście.
Magda – Ja też chcę Pani złożyć życzenia! Mała jestem, ale umiem gadać wierszem!
„Wiersz Łobuziaka”
Magda – Ja też chcę Pani złożyć życzenia
Choć nie wiem czy to wypada
Bo kto nie umie tabliczki mnożenia
To pewnie....życzeń nie składa?
Dorota – Wiem, że Pani się na mnie gniewa
I czasem nazywa mnie leniem
I pewnie wcale się nie spodziewa
Że ja już umiem mnożenie.
Agnieszka – Naprawdę umiem
Wcale nie kłamię
Zaraz rozwiążę zadanie to:
Ile uścisków pani dostanie ?
Na pewno wyjdzie mi ponad sto!
Liczę na pamięć – dziś się nie mylę
Bo w naszej szkole jest uczniów dwieście,
Każdy uściska dziś naszą Panią jak najgoręcej
A najgorętsze uściski moje.
Ile ich będzie – moich najwięcej
Dostanie Pani w dniu swego święta
Uścisków od nas – sto tysięcy!!!!
„Kwiaty dla nauczycieli”
Klaudia – A ja znam jeszcze lepszy wiersz!
Wiele pięknych kwiatów znamy
Tulipanów, róż i bzów
My dla naszej Pani mamy
Najpiękniejsze kwiaty słów
Słowo – miłość za jej troski
Słowo – wdzięczność za jej trud
Marta - Dar to skromny, dar uczniowski
Wyśpiewany z serc jak z nut
Niech nam Pani dziś wybaczy
Żeśmy czasem byli źli
I z uśmiechem niech popatrzy,
Że co złego – to nie my!
Marcin – Wiecie co? Ta wasza akademia to same dziecinne wierszyki, a każdy wie, że nie ma to jak porządny, polski rap...na przykład taki jak ten:
Patryk, Mariusz, Bartek, Maciej
„ Nasza Pani”
Umie sobie radzić z nami
Nasza Pani!
Gdy jesteśmy rozhukani
Nie strofuje nas, nie gani,
Lecz po dzwonku, stojąc w drzwiach, pyta:
„Czy już mogę z moja klasą się przywitać?”
Kiedy lekcji nie umiemy czasem
Pani smutno spogląda na klasę
- Przecież w naszej szkole nie ma leni
- Kto was dzieci, tak nagle odmienił?
- Może grypa – bo szerzy się w mieście
- Tak na pewno – chorzy jesteście!!!
A nam wstyd!!!!
I nikt się nie ośmieli – leniuchować
Do następnej niedzieli
Lecz gdy pilnie się uczymy wierszy
To uśmiechem darzy nas najszczerszym
Słabszym uczyć się pomaga – jak kolega
I na przerwie razem z nami biega – oooo biega!!!
Ewelina – Co wy mogliście zaśpiewać jak nie piosenkę z blokowiska? A nauczyciele na pewno woleliby tradycyjny utwór z ładną melodią, taki jak ten:
„Kwiaty dla nauczycieli”
Dziś każdy z nas maluje kwiatek z listkiem
Dla naszych Pań i Panów życzenia uroczyste
Dla naszych wychowawców
To wszystko na rysunku
Wśród niezapominajek składamy w podarunku
Dla Pani od polskiego – bukiecik maków polnych
Biało czerwone róże dla pani od historii
Dwie palmy smukłe niby litera M w zeszycie kaligrafii
Dla Pana – co uczy geografii
Trzykrotki i stokrotki stokrotnie na rysunku,
Dodane, pomnożone – dla Pani od rachunków...
Karolina – Jednym słowem akademię już mamy opracowaną...
Asia – A teraz to za co najbardziej kochamy naszych nauczycieli: Wiersz o nauczaniu!
Asia – Lekcja – Horror się zaczyna!
Dla nich – fraszka
Dla nich – kpina
Uczniów oni wciąż pytają
I oceny wystawiają
Każą śpiewać jak słowiczek
Albo – pała – wprost w dzienniczek
Karolina – Możesz nie przejść- będziesz siedział!
Za to żeś tak mało wiedział
Pierwsza, druga, trzecia pała
Pani się wyluzowała
Lecz ci, co stawiają piątki
To na szczęście nie wyjątki
Kochamy nauczycieli za to, że:
Nas uczyć chcieli!!!!
Dorota – Jeszcze to wszystko dopracujemy i miejmy nadzieję, ze nauczycielom się spodoba.
Karolina – A żeby już było wszystko, co trzeba to na koniec im zaśpiewam:
„Titanik”
W życiu raz na fali
Raz pod fala płyniemy
Każdy wyznaczony ma ląd
Nim właściwą drogę do szczęścia znajdziemy
Mija bezpowrotnie i rok
Teraz nadchodzi twój czas
Właśnie swoje piec minut masz
Wszystko nadziei ma smak
Na zegarze piec minut trwa
Nabierz w żagle wiatru
Niech siły ci doda
W swoich rękach życia ster masz
Dla odważnych prosta i jasna jest droga
Jedna tylko szansę los dal
Nadaj marzeniom swym kształt
Taka szansa zdarza się raz
Śmiało a dosięgniesz gwiazd
Póki twoje pięć minut trwa – póki trwa.
Taniec dziewcząt – kończy sztukę pt: „Nauczyciele też ludzie”
Karolina – żegna nauczycieli piosenką
„Daj mi szansę”
Nawet gdy nie kochasz
Daj mi szansę
Nawet gdy nie lubisz
Daj mi szansę
Okaz wielkoduszność – ja walczę
Jedna mi szansę daj!
Morsem ci zastukam
Daj mi szansę
W zimie oraz w upał
Daj mi szansę
Usłysz mi wołanie
Daj mi szansę
Jedna mi szansę daj
Daj mi szansę
Daj mi
Szympansem niech będę
Gdy nie skorzystam z niej
Daj mi szansę
Air France
Polecisz wnet – gdy rozczaruję cię
Przyjmij skromne kwiaty
Daj mi szansę
Skosztuj z cukru waty
Daj mi szansę
Przyjdź na jedna randkę
Co ci szkodzi
Jedna mi szansę daj
Nie odwracaj głowy
Daj mi szansę
To nie dzikie łowy
Daj mi szansę
Może to cos zmienni
Daj mi szansę
Jedną mi szansę daj!!!
Dorota – Dziękujemy już naszym gościom za uwagę i za przybycie na naszą akademię, a teraz prosimy o zabranie głosu Panią Dyrektor.
Opracowano na podst: „ Wiersze okolicznościowe” , dialogi oraz słowa wiersza o nauczaniu i piosenki „Titanik” – Dorota Brudnicka
Udział – uczniowie kl: III – Paulina Cieszyńska, Klaudia Koziara, Klaudia Majchrzak, IV – Magdalena Lech, Marcin Płysa, Mateusz Szkutnik, Klaudia Wojdala, Marta Piwkowska, Ewelina Kukla, Agnieszka Cegieła V – Dorota Kosielska i VI – Martyna , Maciej Stanek, Mariusz Krawczyk, Bartłomiej Noga, Patrycjusz Zakrzewski.
Czas przewidziany na występ – 30 minut.
autor: Dorota Brudnicka
SCENARIUSZ POWSTAŁ PRZY WSPÓŁPRACY W/W UCZNIÓW W ROKU SZKOLNYM 2003/04 W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 1 W BĘDZINIE
|
