Jan Dąbski (ur.
10 kwietnia
1880
w
Kukizowie
koło
Lwowa
, zm.
5 czerwca
1931
w
Warszawie
) – polski działacz ludowy i polityk, dziennikarz, uczestnik rokowań z
Rosją Radziecką
w
Rydze
, kierownik
Ministerstwa Spraw Zagranicznych
(od 24 maja 1921 do 11 czerwca 1921).
Życiorys
Studiował chemię na
Uniwersytecie Lwowskim
. Zaangażował się w tworzenie polskiego ruchu ludowego w
Galicji
, wstępując do
PSL
. Wraz z
Bolesławem Wysłouchem
dokonał rozłamu w polskim ruchu ludowym, powołując do życia w 1912
Polskie Stronnictwo Ludowe – Zjednoczenie Niezawisłych Ludowców
(był sekretarzem tej partii), które w 1914 weszło w skład
PSL "Piast"
.
Podczas
wojny
działał w
Naczelnym Komitecie Narodowym
i
Legionach Polskich
. W latach 1917–1918 organizował efemeryczną partię pod nazwą Zjednoczenia Ludowego, wkrótce jednak powrócił do PSL "Piast". Od 1919 do 1931 posłował na
Sejm RP
(Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji), był współautorem ustawy o reformie rolnej. W latach 1920–1921 pełnił funkcję
wiceministra spraw zagranicznych
, był jednym z sygnatariuszy
Traktatu Ryskiego
(przewodniczył polskiej delegacji).
W 1923 założył PSL "Jedność Ludową", a po połączeniu z
PSL "Wyzwoleniem"
został prezesem klubu poselskiego. W 1926 współorganizował
Stronnictwo Chłopskie
, na którego szefa został wybrany. W latach 1928–1931 piastował stanowisko
wicemarszałka Sejmu
.
29 sierpnia 1930, tuż po przebytej operacji żołądka, został dotkliwie pobity przez nieznanych sprawców w wojskowych mundurach[1].
Przypisy
- ↑ Andrzej Garlicki: Od maja do Brześcia. Warszawa: "Czytelnik", 1981. .
Bibliografia
- Jan Dąbski, Pokój ryski. Wspomnienia, pertraktacje, tajne układy z Joffem, listy. Warszawa 1931