| Biebrzański Park Narodowy |
Logo parku |
| Położenie |
woj. podlaskie
|
| Data utworzenia |
9
wrzesień
1993
|
Powierzchnia
- leśna
- uprawna
- wodna | 592,23 km²
155,44 km²
181,8 km²
8,9 km² |
Pow. ochrony
- ścisłej
- częściowej
- krajobrazu |
50,75 km²
278,85 km²
262,63 km² |
| Powierzchnia
otuliny
| 668,24 km² |
| Długość szlaków turystycznych | 490,7 km |
| Odwiedzających rocznie | 54 tys. |
| Siedziba |
Osowiec-Twierdza
8
19 - 110 Goniądz |
Położenie na mapie Polski
Biebrzański Park Narodowy |
|
 | Commons |
commons:{{{galeria_commons}}}|Multimedia w Wikimedia Commons |
 | Wikinews |
n:{{{wikinews}}}|Wiadomości w Wikinews |
| q:{{{wikiquote}}}|{{{wikiquote}}} w Wikicytatach |
|
Strona internetowa parku
|
Rozlewiska Biebrzy w okolicach Brzostowa
Rozlewiska Biebrzy niedaleko osady Osowiec-Twierdza
Łoś - król Biebrzańskiego Parku Narodowego
Biebrzański Park Narodowy – jeden z 23
parków narodowych
na terenie
Polski
, utworzony w
1993
. Największy w Polsce, o powierzchni 59 223
ha
.
Obejmuje dolinę
Biebrzy
począwszy od jej źródeł, a skończywszy na ujściu do
Narwi
. Niemal cały bieg rz. Biebrzy znajduje się na terenie parku (ok. 155 km). Siedziba Parku znajduje się w
Osowcu-Twierdzy
gmina Goniądz
.
Ochronę tego terenu zapoczątkowano w
latach międzywojennych
, tworząc dwa rezerwaty: "
Czerwone Bagno
" (w zmienionych granicach istniejący do dziś) oraz "Grzędy". W roku
1989
staraniem Towarzystwa Biebrzańskiego utworzono Biebrzański Park Krajobrazowy, obejmujący tereny basenów dolnego i środkowego. Cztery lata później
park krajobrazowy
przekształcono w park narodowy.
W
1995
r. Biebrzański Park Narodowy wpisany został na listę wodno-błotnych obszarów chronionych
Konwencją Ramsar
.
Walory przyrodnicze
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego spotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (
olsy
, brzeziny,
łęgi
). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i
reliktowe
(
brzoza niska
,
wierzba lapońska
,
gnidosz królewski
), zanikające w innych częściach kraju.
Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (
storczyk krwisty
,
obuwik pospolity
,
podkolan biały
,
kruszczyk rdzawoczerwony
,
kruszczyk szerokolistny
,
tajęża jednostronna
), rosiczki (
rosiczka okrągłolistna
,
rosiczka długolistna
), widłaki (
jałowcowaty
,
goździsty
,
wroniec
) i inne.
Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane
stanowiska lęgowe
gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie
tajgi
i
tundry
. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków
siewkowatych
, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej.
Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to:
batalion
(widoczny w emblemacie parku),
wodniczka
,
dubelt
,
kszyk
,
kulik wielki
,
biegus zmienny
,
żuraw
,
rybitwa białoskrzydła
i
białowąsa
,
puchacz
,
orlik krzykliwy
oraz
sowa błotna
.
Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest
łoś
, który jedynie tu przetrwał okres
II wojny światowej
. Natomiast w podziemiach
budowli wojskowych
(zniszczonych fortów i schronów) znajduje się duże zimowiska
nietoperzy
- określanych jako jedynych ssaków zdolnych do aktywnego lotu.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje 49 gatunków ssaków, 275 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów, 5 – gadów. Bezkręgowce są reprezentowane przez ponad 700 gatunków motyli, 448 gatunków pająków, ponad 500 gatunków chrząszczy, 19 gatunków pijawek oraz 42 gatunki chruścików.[]
Atrakcje turystyczne
Zobacz też
Linki zewnętrzne
