Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Eugeniusz Geno Małkowski

Eugeniusz Geno Małkowski

Eugeniusz Małkowski

Eugeniusz "Geno" Małkowski w 2010 r.
Urodzony 5 września 1942
Gdynia , Polska
PseudonimyGeno
Znany zpopularyzator sztuki
Zawód malarz
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Eugeniusz Geno Małkowski (ur. 5 września 1942 w Gdyni ) - polski malarz, organizator wystaw, grup artystycznych i stowarzyszeń twórczych, popularyzator sztuki.

Spis treści

Biografia

Edukację artystyczną rozpoczął w Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu 1957 - 1962 . Następnie studiował na wydziale malarstwa warszawskiej ASP w pracowni Juliusza Studnickiego , a potem Artura Nachta-Samborskiego . Dyplom otrzymał w 1968 roku. W 1969 założył grupę artystyczną Arka (Ciapało, Małkowski, Masznicz ), którą w 1972 przekształcił w szerszy ruch artystyczny, pod nazwą O Poprawę, skupiający do 1977 roku ok. osiemdziesięciu znanych warszawskich twórców (m.in. Jan Dobkowski, Antoni Fałat, Łukasz Korolkiewicz , Ewa Kuryluk , Franciszek Maśluszczak , Janusz Petrykowski, Marek Sapetto, Lidia Serafin, Rafał Strent, Wiesław Szamborski , Jerzy Zieliński )[1]. W latach 70. działał aktywnie w strukturach i Zarządzie Głównym Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP) , a także organizował wystawy sztuki współczesnej w Polsce i za granicą (m.in. w Danii i Francji)[2]. W drugiej połowie lat 70. współpracował z tygodnikiem itd , gdzie pisywał artykuły o sztuce[3]. W 1980 współtworzył ruch społeczno-artystyczno-naukowy Świat. W 1984 wstąpił do Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików (ZPAMiG), gdzie pełnił funkcję skarbnika, a następnie sekretarza. W 1991 podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zakładzie Wychowania Plastycznego w Olsztynie na stanowisku starszego wykładowcy. Od 1991 systematycznie jeździł do Paryża, gdzie organizował publiczne akcje Wspólnego Malowania. W 1994 w Paryżu powołał Stowarzyszenie Odnowy Sztuki (ARA). W 1995 powołał takie samo stowarzyszenie w Polsce. W 1996 stworzył pracownię Galeria Inicjatyw Twórczych w Warszawie, w której zrealizował kilkanaście wystaw zbiorowych, prezentując blisko 150 twórców. W latach 1997-2000 pełnił funkcję prezesa ZPAMiG, po czym wystąpił ze związku. W 1997 roku uzyskał stopień doktora na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku , w 2005 roku stopień doktora habilitowanego. Od 2007 roku jest profesorem Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Mieszka i tworzy w Warszawie i Olsztynie. Ma żonę i syna. Jest spokrewniony, przez swoją babkę Mariannę Skupniewicz, z architektem Zygmuntem Skupniewiczem i malarzem Norbertem Skupniewiczem.

Twórczość

W latach 70. wprowadził technikę tapowania szablonów na płótnie farbą olejną i akrylową. Przy pomocy niewielkiej ilości znaków: profili ludzkich twarzy i przejrzystych kul, a czasem także zarysów dłoni i nieregularnych obłych kształtów, tzw. wici , wkomponowanych w przestrzenne tło najczęściej przypominające niebo, tworzył fantazyjne pejzaże, wykazujące cechy abstrakcji lirycznej , których tytuły komentowały w sposób metaforyczny rzeczywistość.(m.in. cykle: Wielki Świat, Krzyk, Exodus)[4].

W latach 80. w jego pejzażach pojawiły się elementy figuratywne, eksperymentował z podziałem przestrzeni dzieła artystycznego, (cykl Obszary)[5]. a także przy użyciu szablonu uprawiał technikę kolażu (cykl Nasi Współcześni)[6].

W latach 90. odszedł od tapowanych pejzaży na rzecz tzw. szybkich obrazów i portretów[7]. Zbliżając się do zasad ekspresjonizmu abstrakcyjnego , odwzorowywał ludzi i sytuacje w spontanicznym, automatycznym czy wręcz podświadomym akcie twórczym.

W pierwszej dekadzie XXI wieku do zestawu swoich szablonów dodał kontur sylwetki ludzkiej, który multiplikował i nakładał na siebie, tworząc dwuwymiarowe wielobarwne kompozycje[8].

W latach 1990 - 2010 stał się inicjatorem happeningów popularyzujących sztukę. Malował na czas lub zapraszał publiczność do wspólnego malowania, niejednokrotnie na ulicy lub w centrach handlowych, a następnie organizował wernisaże (m.in. próba bicia rekordu Guinessa w malowaniu na czas[9]).

Miał ponad 50 wystaw indywidualnych. Brał udział w ok. 200 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (m.in. Helsinki , Mérignac , Odense , Jokohama , Paryż , Dortmund , Nowy Jork , Barcelona , Ateny , Leningrad , Moskwa , Leningrad , Berlin , Madryt , Bagdad , Talla , Clermont-Ferrand ). Był organizatorem i autorem ekspozycji ok. 100 wystaw grupowych (w tym 7 wystaw grupy Arka, 9 wystaw ruchu O poprawę, 18 wystaw ruchu Świat). Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów i instytucji (m.in Muzeum Narodowe w Warszawie , Muzeum Narodowe w Gdańsku , Muzeum Okręgowe w Toruniu , Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku , Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki , urzędu miata Warszawy , Centrum Sztuki Teatru Studio w Warszawie ) oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Tworzył także grafiki i rysunki, które ilustrują książki[10].

Wystawy indywidualne (lista niepełna)

  • 1970 Salon Debiutów, Warszawa
  • 1972 Galeria U Hopfera, Warszawa
  • 1973 Galeria Ved Aen, Aarkus, Dania
  • 1973 Salon BWA, Wałbrzych
  • 1974 Dom Artysty Plastyka, Warszawa
  • 1975 Salon BWA, Łódź
  • 1976 Galeria Sztuki Współczesnej NOT, Warszawa
  • 1977 Galeria MDM, Warszawa
  • 1977 Galeria Sztuki Plastyka, Warszawa
  • 1977 Salon BWA, Lublin
  • 1979 Galeria DESA Nowy Świat, Warszawa
  • 1980 Salon BWA, Kielce
  • 1980 Wystawa rysunku, Miejski Ośrodek Kultury, Piaseczno
  • 1981 Cykl Wielki Świat i inne prace malarskie, Jazz Club Akwarium, Warszawa
  • 1982 Wystawa prac z cyklu Wielki Świat, Salon BWA, Opole
  • 1982 Wystawa prac z cyklu Wielki Świat, Salon BWA, Białystok
  • 1983 Salon BWA, Wałbrzych
  • 1984 Salon BWA, Tarnów
  • 1984 Salon BWA, Konin
  • 1984 Salon BWA, Rzeszów
  • 1985 Galeria Sztuki Współczesnej, Zamość
  • 1985 Wystawa prac z cyklu Próby, Salon BWA DESA, Przemyśl
  • 1986 Wystawa z okazji przyznania Nagrody im. Jana Cybisa , Galeria TEST, Warszawa
  • 1987 Cykl Igraszki Galeria Na Brechta, Warszawa
  • 1987 Wystawa cyklu Chmura przepastnej melancholii, Galeria TEST, Warszawa
  • 1988 Wystawa Collage, Galeria PSEP Nowe Media, Olsztyn
  • 1988 Galeria TEST, Warszawa
  • 1988 Salon BWA, Koszalin
  • 1990 Wystawa prac z cyklu Życie Codzienne, Pawilon Handlowy Pod Skocznią, Warszawa
  • 1991 Galeria Zamkowa, Lubin
  • 1993 Galeria Sztuki Współczesnej Pro Arte PAX, Elbląg
  • 1994 Galeria Inicjatyw Twórczych, Warszawa
  • 1994 Muzeum Okręgowe, Żyrardów
  • 1996 Wystawa pt. Geno Małkowski - znany i nieznany, Galeria SD, Warszawa
  • 1997 Galeria Instytutu Wychowania Plastycznego, Olsztyn
  • 1997 Galeria Otwarte Koło, Warszawa
  • 1999 Wystawa grafik i rysunków pt. Próby, Galeria Rysunku Nowa Oficyna, Olsztyn
  • 1999 Espace Culturel Pyramedias, Moisseles-Domont, Francja
  • 2005 Wystawa Rzeczpospolita piwniczna, Muzeum Regionalne, Bełchatów
  • 2005 Espace Maurice Bejart, Verneuil-sur-Seine, Francja
  • 2006 Malarska Kronika XX wieku, Muzeum Regionalne, Radomsko

Wystawy zorganizowane (lista niepełna)

  • 1973 I wystawa Ruchu O Poprawę, Galeria Teatru Studio, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1974 II wystawa Ruchu O Poprawę, Dom Artysty Plastyka, Warszawa, (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1976 VI Festiwal Sztuk Pięknych, Zachęta, (komisarz i autor ekspozycji Hommage Xaweremu Dunikowskiemu )
  • 1979 Wystawa pt. Obecność Sztuki towarzysząca Maratonowi Pokoju, Klub Międzynarodowej Prasy i Książki Nowy Świat, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1981 Wystawa Okręgowa Sztuki ZPAP (3000 prac), Zachęta, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1983 Wystawa Niebo widziane z ziemi, Muzeum Mikołaja Kopernika, Toruń (komisarz i autor ekspozycji, wystawa nagrodzona przez Ministra Kultury i Sztuki)
  • 1985 I Międzynarodowego Triennale Sztuki Przeciw wojnie, Majdanek (autor aranżacji przestrzennej)
  • 1986 wystawa Życie ludzkie - los ziemi towarzysząca Kongresowi Intelektualistów, Zachęta, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1986 wystawa 4 x Warszawa, galeria Hotelu Victoria, Warszawa (autor expozycji)
  • 1987 wystawa Sytuacja 87, Galeria Art, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1987 - 1988 Targi Sztuki Polskiej „Interart”, Poznań (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1987 wystawa prac grupy Ośmiu, Salon BWA, Kraków (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1990 Ekspozycja sztuki współczesnej, Pałac Opatów, Gdańsk Oliwa (komisarz i autor ekspozycji)
  • 1990 Pośmiertna wystawa prac Henryka Stażewskiego , Pałac Opatów, Gdańsk Oliwa (komisarz i autor ekspozycji)

Działania popularyzatorskie (lista niepełna)

  • 1990 Akcja szybkiego malowania (30 obrazów „Kobieta” namalowanych w 8 godzin), Rynek Starego Miasta, Warszawa
  • 1990 Akcja szybkiego Malowania (50 obrazów „Życie codzienne” namalowanych w 10 godzin), Pod Skocznią, Warszawa
  • 1991 Akcja szybkiego Malowania pt. Dziesięć Najpiękniejszych Paryżanek w 3 godziny, Centre Pompidou, Paryż, Francja
  • 1991 Akcja szybkiego malowania pt. Narodziny, Miłość, Śmierć w 3 godziny, Centre Pompidou, Paryż, Francja
  • 2005 Próba bicia rekordu Guinessa: Sponsor Talens Polska i Royal Talens: 100 obrazów olejnych o rozmiarze 80x100cm w 24 godziny, Bełchatów, 07-8 października 2005[11]
  • 2007 Akcja wspólnego malowania pt. Barwy Olsztyna dla 30 tys. osób, Olsztyn
  • 2009 Akcja publicznego malowania pt. 365 portretów, Olsztyn i Berlin
  • 2010 Akcja publicznego malowania pt. Początek świata, akty, Olsztyn

Nagrody i wyróżnienia

Nagrody

  • 1974 Brązowy medal na V Festiwlu Sztuk Pięknych, Zachęta, Warszawa
  • 1975 III nagroda w konkursie "Człowiek-plastyka na zamówienie społeczne w XXX-lecia PRL", Zachęta, Warszawa
  • 1983 I nagroda na wystawie "Kosmos - Materia", Galeria EL, Elbląg
  • 1985 Nagroda im. Jana Cybisa przyznana przez ZPAMiG
  • 2010 Nagroda Osobowość Roku za zasługi dla Wydziału Sztuki UWM w Olsztynie

Odznaczenia

Przypisy

  1. Eugeniusz Geno Małkowski: Ruch O Poprawę po raz kolejny ( pol. ). 2010-02-20. [dostęp 2010-08-15].
  2. o swoich osiągnięciach i koncepcjach wystawienniczych artysta opowiada w wywiadzie: Agnieszka Malinowska, Jarosław Kossakowski. Obrazy są jak aktorzy. „Kierunki”. 29/1709, s. 14 (1989-07-09). Warszawa: Wydawnictwa PAX. ISSN 0450-240X . 
  3. UWM w Olsztynie: O autorze: dr hab. Eugeniusz Geno Małkowski prof. UWM ( pol. ). 2008-09. [dostęp 2010-08-15].
  4. Ewa Szemplińska. Geno Małkowski. „Sztuka”. 7-12, s. 18 (1992). Warszawa: Studio Wydawnicze SZTUKA. ISSN 0324-8232 . 
  5. Małgorzata Bogdan. Igraszki z wyobraźnią. „Głos Pomorza” (1988-11-10). Koszalin-Słupsk: RSW Prasa-Książka-Ruch. ISSN 0137-9526 . 
  6. Eugeniusz Geno Małkowski: Katalog z wystawy pt. Collage. Olsztyn: Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Pojezierze, 1988. 
  7. Katarzyna Korczak. Tysiące twarzy w Nowej Oficynie. „Głos Wybrzeża (magazyn)”. 12-13 (1999-03-14). Gdańsk: RSW Prasa-Książka-Ruch. ISSN 0137-9194 . 
  8. Eugeniusz Geno Małkowski: Katalog z wystawy w Galerii Dworek Olszewskich. Bełchatów: Muzeum Regionalne, 2005. 
  9. (rr). Geno - typ odkrywcy. „Gazeta Bełchatowska”. 39/78, s. 18 (2005-09-28). Bełchatów: Regionalne Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne. ISSN 1732-405X . 
  10. Wiator Polański, Holenderska żona, Wyd. Planeta, 1991, Warszawa; Barbara Meister, Róża na śniegu, Wyd. Bilbioteka, Łódź, 1993.
  11. Talens Polska i Royal Talens: Próba bicia rekordu Guinessa ( pol. ). 2005-09-14. [dostęp 2010-08-15].

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Eugeniusz Geno Małkowski":

Parafia mariawicka w Kownie ...

Cesarze rzymscy ...

Archeologia ...

1908 ...

Order Orła Białego ...

1951 ...

Teodozjusz I Wielki ...

1925 ...

1447 ...

Nałęcz (herb szlachecki) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Eugeniusz Geno Małkowski":

213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 10) ...

216 Gospodarka II Rzeczypospolitej (plansza 10) ...

50. Polska w strukturach międzynarodowych (plansza 8) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie