Hokej na trawie – zespołowa gra
sportowa
.
Mecz rozgrywany jest przez dwie drużyn po 11 graczy (+5 rezerwowych). Składa się z dwóch 35-minutowych części z 10-minutową przerwą. Odbywa się na boisku o wymiarach 91,40 x 55 m, na którym stoją dwie bramki o wysokości 2,14 m i szerokości 3,66 m. Celem gry jest wbicie za pomocą drewnianej laski okrągłej
piłki
o średnicy ok. 7-7,5 cm i wadze ok. 160 g do bramki przeciwnika. Gracz może dotknąć piłki tylko płaską stroną laski lub jej krawędzią. Niedozwolone jest dotknięcie piłki jakąkolwiek częścią ciała. Tylko bramkarz może blokować piłkę kijem, rękami, nogami i innymi częściami ciała.
Hokej na trawie jest dyscypliną olimpijską od
1908
. Od
1980
w olimpijskich zawodach uczestniczą również kobiety. Co cztery lata rozgrywane są również mistrzostwa świata.
Początki tej dyscypliny w
Polsce
sięgają przełomu
XIX
i
XX wieku
. Pierwszy oficjalny mecz w tej dyscyplinie na ziemiach polskich rozegrano
1 lipca
1907
we
Lwowie
na boisku
Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"
, pomiędzy
piłkarzami
Czarnych Lwów
oraz
Pogoni Lwów
.
Obecnie hokej na trawie uprawia w Polsce ponad 2000 zawodników, zaś główne jego ośrodki to:
Poznań
,
Gniezno
,
Środa Wielkopolska
,
Toruń
,
Rogowo
,
Gąsawa
,
Siemianowice Śląskie
oraz
Gliwice
i
Wrocław
,
Brzeziny
.
Ponadto hokej na trawie jest również uprawiany w:
Warszawie
,
Łodzi
,
Stęszewie
,
Nysie
,
Katowicach
,
Sosnowcu
,
Cieszynie
oraz
Łubiance
.
Istnieje również
halowa odmiana hokeja na trawie
. W rozegranych do tej pory dwóch edycjach mistrzostw świata męska reprezentacja Polski dwukrotnie zajęła 2. miejsce, wywalczając srebrne medale
w 2003 w Lipsku
oraz
w 2007 w Wiedniu
.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
