Początkowo ukończył studia medyczne i praktykował jako lekarz w St. Louis i jako oficer Marynarki Wojennej. Dopiero w
1946
roku zaczął pogłębiać studia biochemiczne i rozpoczął pracę nad interakcjami protaminy z fosforylazą króliczych mięśni. W roku
1948
uzyskał stanowisko assistant professor w dziedzinie biochemii na Uniwersytecie stanu Waszyngton w
Seattle
. W
1953
roku wspólnie z Edmondem Fischerem rozpoczęli pracę na reakcjami enzymatycznymi procesu fosforylacji białek. W efekcie tych prac zostali laureatami Nagrody Nobla[1].
Dittifoss to potęzny wodospad w północno-wschodniej Islandii. Moc produkowana przez przepływającą tam wodę wynosi średnio 85 Megawatów. Pozwoliłoby to zasilić w prąd około 200-tysięczne miasto.