Stalagmit w jaskini Baradla między Aggtelek i Jósvafő na Węgrzech

Stalagmit – naciek jaskiniowy , grawitacyjny osiągający duże rozmiary. Może występować w postaci słupa, stożka, guza itp. Narasta od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z kapiącej ze stropu wody – w przypadku jaskini lodowej – jej zamarzania . Stalagmitowi odpowiada zazwyczaj stalaktyt w stropie jaskini, w wyniku ich połączenia powstaje kolumna zwana stalagnatem .

Za najwyższe znane stalagmity podaje się obecnie wytwory z jaskini Zhi Jin w prowincji Gui Zhou w Chinach , których wysokość sięga 70 m. Inny, zbliżonej wysokości stalagmit, wysokości 67,2 m, znajduje się w Cueva San Martin Infierno na Kubie . W Europie najwyższy stalagmit podawany jest aktualnie z jaskini Grotta di Ispinigoli na Sardynii , a jego wysokość wynosi 38 m. Najwyższym stalagmitem w Europie Środkowej jest wysoki na 33 m Kvapeľ rožňavských jaskiniarov, znajdujący się w Jaskini Krásnohorskiej w Słowackim Krasie w południowej Słowacji . Średnica tego ostatniego sięga 15 m, a jego masę obliczono na 2000 ton. Był on podawany w księdze rekordów Guinnessa jako najwyższy stalagmit świata.

Zobacz też

• draperia naciekowa
• misa martwicowa

Bibliografia

• W. Jaroszewski, L. Marks, A. Radomski, 1985: Słownik geologii dynamicznej. Wydawnictwa Geologiczne.