Słucz ( ukr. Случ) – rzeka na Ukrainie , prawy dopływ Horynia , o długości 451 km i powierzchni dorzecza 13 900 km².

Słucz rozpoczyna swój bieg ok. 30 km na północny wschód od miasta Wołoczyska . Minąwszy po drodze Starokonstantynów i Nowogród Wołyński , w granice przedwojennego polskiego Wołynia wpływa na północ od Korca niedaleko ujścia Korczyka . Dawniej uznawana była w części biegu za zachodnią granicę historycznej Ukrainy^[1]. Hasłem hajdamaków podczas Koliszczyzny miało być "O! tak, Lasze, po Słucz nasze!".^[2]

Odtąd aż po Hubków tworzy dolinę wśród skał granitowych, a okolica tamtejsza, posiadająca liczne osobliwości przyrody, jest nazywaną Szwajcarią Nadsłuczańską .

Dolina rzeki ma szerokość od 0,2–0,8 km w górnym biegu do 5 km w dolnym. Kоrуtо jest szerokie na 5–50 m, w najszerszym miejscu – 110 m, zamarza w grudniu, a odmarza w marcu.

W dolnym biegu dzieli się na setki ramion na wschód od Sarn i Niemowicz. Słucz jest spławną na długości 290 km. Poza tym spław utrudniają skały granitowe w korycie rzeki. Brzegi przeważnie zalesione. Z miast i miasteczek leżą nad Słuczą m.in. Ludwipol , Hubków z ruinami zamku oraz Bereźne .

Największym (lewym) z dopływów Słuczy jest rzeka Korczyk , nad którą leży miasto Korzec . Korczyk tworzy dolinę, przebijając płytę granitową, a w okolicy Korca brzegi doliny zdobią granitowe skały. Innym z lewych dopływów jest Derewiczka, przepływająca przez Demkowice i Derewicze.

Rzeka płynie przez Wyżynę Wołyńską , uchodzi do Horynia , na północ od miasta Sarny . Jest największym dopływem Horynia.

Ważniejsze miejscowości nad Słuczą: Starokonstantynów , Nowogród Wołyński , Horodnica , Ludwipol ( ukr. Sosnove), Bereźne , Sarny .

Dopływy: Chomora

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ilustrowany przewodnik po Wołyniu 1929
• Słucz na Wołyniu
• Słucz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich , Tom X (Rukszenice – Sochaczew) z 1889 r.