Jerzy Kirchmayer
Jerzy KirchmayerJerzy Maria Kirchmayer,
ps.
Andrzej, Adam (ur.
29 sierpnia
1895
w
Krakowie
, zm.
11 kwietnia
1959
w
Otwocku
) – polski dowódca wojskowy,
oficer dyplomowany
Wojska Polskiego
,
generał brygady
WP
, współautor planu akcji zbrojnej AK "Burza",
historyk wojskowości
, pisarz i publicysta, szef Oddziału Historycznego
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
, dyrektor nauk Akademii SG WP, zastępca profesora w Instytucie Historii
Polskiej Akademii Nauk
, wiceprezes Zarządu Głównego, Rady Naczelnej i Komisji Odznaczeń
ZBoWiD
. ŻyciorysUrodził się 29 sierpnia 1895 w Krakowie w rodzinie inteligenckiej. Syn Kazimierza, adwokata i Wandy z domu Mataczyńskiej. Szkołę powszechną ukończył we
Lwowie
, a w 1914 renomowane gimnazjum jezuickie,
Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów
w
Chyrowie
. W 1914 aresztowany na terenie
Królestwa Polskiego
przez władze rosyjskie i wywieziony w głąb
Rosji
. W 1918 służył w III Korpusie Polskim na Wschodzie. Po powrocie do kraju w grudniu 1918 został powołany do wojska, w okresie
wojny polsko-bolszewickiej
1919-1920 służył w 7 Pułku Artylerii Polowej. Po wojnie pozostał w wojsku. Szkołę Podchorążych Artylerii w
Poznaniu
ukończył w 1921, Centrum Wyszkolenia Artylerii w
Toruniu
- w 1924. W latach 1921-1930 służył na niższych stanowiskach dowódczych w
3 Pułku Artylerii Ciężkiej
i 16 Pułku Artylerii Polowej z dwuletnią przerwą (1924-1926), kiedy przebywał w Biurze Artylerii Francuskiej Misji Wojskowej. 5 stycznia 1931 rozpoczął studia na Kursie Normalnym
Wyższej Szkoły Wojennej
w
Warszawie
. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu naukowego
oficera dyplomowanego
przydzielony został do Dowództwa
13 Dywizji Piechoty
w
Równem
, a następnie w Sztabie Inspektoratu Armii w
Toruniu
. W
wojnie obronnej 1939
był zastępcą szefa Oddziału III (Operacyjnego) Sztabu
Armii "Pomorze"
, został ciężko ranny w
Puszczy Kampinoskiej
. W okresie okupacji walczył w szeregach
ZWZ
-
AK
, był szefem Sztabu Okręgu
Warszawa
Województwo i oficerem Oddziału III Komendy Głównej. W konspiracji stracił nogę. W lipcu 1944 zgłosił się do wojska. Początkowo organizował służbę historyczną. Był najpierw kierownikiem Wojskowego Biura Historycznego w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym, a następnie szefem Oddziału Historycznego Sztabu Generalnego WP. Następnie był oficerem do specjalnych poruczeń szefa Sztabu Generalnego (1947). Po wypełnieniu misji specjalnej, skierowany do Akademii Sztabu Generalnego, gdzie był dyrektorem nauk, a następnie wykładowcą. W 1948 został usunięty z wojska. W 1950 aresztowany przez
UB
pod fałszywymi zarzutami, rok później skazany na karę dożywotniego więzienia. W październiku 1955 zwolniony, w kwietniu 1956
zrehabilitowany
. Pracował następnie w Instytucie Historii
Polskiej Akademii Nauk
na stanowisku zastępcy profesora. Zmarł 11 kwietnia 1959 podczas rekonwalescencji w szpitalu w
Otwocku
. Został pochowany na
Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
. Był też autorem wielu publikacji z dziedziny historii wojskowości oraz techniki i taktyki artylerii. Awanse Odznaczenia Publikacje- Jerzy Kirchmayer – 1939 i 1944. Kilka zagadnień polskich, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1959
- Jerzy Kirchmayer – Geneza Powstania Warszawskiego, Sp. Wyd. "Czytelnik", Łódź 1946
- Jerzy Kirchmayer – Kampania Wrześniowa, Sp. Wyd. "Czytelnik", Warszawa 1946
- Jerzy Kirchmayer – Na marginesie londyńskiego wydania "Polskie Siły Zbrojne w II wojnie świetowej". Uwagi i polemiki, Wyd. MON, Warszawa 1958
- Jerzy Kirchmayer – Pamiętniki, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1965; Wyd. MON, Warszawa 1987,
- Jerzy Kirchmayer – Powstanie Warszawskie, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1984,
- Jerzy Kirchmayer – W kraju i na obczyźnie, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1971
Bibliografia- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 196, 800
- Jerzy Kirchmayer – Pamiętniki, Warszawa 1975
- M. R. Bombicki – Zbrodnie prawa. Wyroki sądów wojskowych w latach 1944-1954, Poznań 1993
- H. Czarnecki – Informator o dokumentach sądowo-więziennych z lat 1944-1956, Poznań 1993
- M. Ney-Krwawicz – Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945, Warszawa 1990
- J. Gozdawa-Gołebiowski – Obszar Warszawski Armii Krajowej, Wyd, KUL, Lublin 1992,
- A. K. Kunert – Słownik konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 1., Warszawa 1987
Inne hasła zawierające informacje o "Jerzy Kirchmayer":
Nadciśnienie tętnicze
...
1484
...
1499
...
Pogrom w Kownie
...
1398
...
1749
...
1884
...
1679
...
Stanisław Konarski
...
1986
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Jerzy Kirchmayer":
219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3)
...
222 Historiografia po II wojnie światowej (plansza 16)
...
218a Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 16)
...
|