Bitwa morska pod Patras miała miejsce
6 listopada
,
7 listopada
i
8 listopada
1772
podczas
wojny rosyjsko-tureckiej 1768-1772
.
Bitwa ta stoczona została przy wejściu do
Zatoki Korynckiej
, gdzie
flota
rosyjska
dowodzona przez Koniewa pokonała
turecką
flotę złożoną z
fregat
i
szebek
, niszcząc 9 fregat i 10 z 16 szebek, nie tracąc przy tym żadnego z własnych okrętów.
Koniew opuścił
Livorno
6 września
1772
i od
5 października
krążył wokół
Cytery
mając ze sobą następujące okręty: 80-działowy Czesma i 66-działowy Graf Orlow. Dnia
23 października
dołączył do niego 26-działowy Sw.Nikołaj a
27 października
18-działowy Zabijaka, 16-działowa Sława, 12-działowa Auza i 12-działowy Modon, które zostały wydzielone pod wodzą Wojnowicza z floty Orłowa koło Mikono. Okręty te przyniosły ze sobą wieści o siłach tureckich w przesmyku koło Patras. Koniew i Wojnowicz po połączeniu swych sił (mieli 7 okrętów i 230 dział) ruszyli na Turków.
Dnia
5 listopada
przybyli w pobliże
Patrai
i natrafili na 9 30-działowych fregat oraz 12 szebek na morzu oraz 4 szebeki zakotwiczone pod osłoną artylerii nadbrzeżnej (każda szebeka po 20-30 dział).
Dnia
6 listopada
Rosjanie zaatakowali, w mniejszymi okrętami z przodu z powodu wąskiego kanału i Turcy wycofali się. Jedna szebeka osiadła na mieliźnie i została zniszczona przez Św.Nikołaja, Zabijakę i Modona. Św.Nikołaj i Sława odcięli fregatę i inną szebekę, spychając je na mieliznę, gdzie zostały porzucone, a następnie spalone przez Auzę. Pozostałe tureckie okręty uciekły pod osłonę artylerii nadbrzeżnej.
Po południu
7 listopada
Rosjanie ponownie zaatakowali, posuwając się do tyłu i naprzód wzdłuż tureckiej linii, jednak bez większego efektu.
Dnia
8 listopada
Rosjanie zakotwiczyli w pobliżu tureckiej linii i około 11:30 zaatakowali. Około 12:00 kilka tureckich okrętów płonęło, a załogi w pośpiechu opuszczały ich pokłady. Koniew znów rzucił kotwice i posłał łodzie pod ochroną Św.Nikołaja, Zabijaki i Sławy, by zniszczyły lub opanowały pozostałe okręty tureckie. Zniszczono 7 fregat i 8 szebek, pozostała jedyna fregata oraz 6 szebek żeglowały ku wyjściu z zatoki. Fregata wkrótce osiadła na mieliźnie i została zniszczona przez Sławę.
Dnia
15 listopada
Koniew opuścił zatokę i wypłynął na
Morze Egejskie
.
Literatura
- R. C. Anderson, Naval wars in the Levant 1559-1853, Liverpool University Press, 1952; also 2005, Martino Pub., .
Zobacz też