Sztuka zdegenerowana (
niem.
Entartete Kunst) to termin używany przez
nazistów
dla określenia sztuki innej niż oficjalna sztuka nazistowskich
Niemiec
i niezgodnej z nazistowską
ideologią
. Oficjalna sztuka
III Rzeszy
opierała się na romantycznym
realizmie
, a jej celem było głoszenie chwały
rasy
aryjskiej
i potęgi Niemiec. Była ona "czysta rasowo" i tworzona przez "czystych rasowo" twórców w odróżnieniu od "sztuki zdegenerowanej" tworzonej przez artystów "podrzędnych rasowo"; prezentowała klasyczne wzorce piękna, a nie obrazy "zniekształcone i zdeformowane".
W praktyce określenie "sztuka zdegenerowana" odnosiło się przede wszystkim do głównych nurtów ówczesnej sztuki nowoczesnej.
Po atakach słownych nastąpiły czyny.
30 października
1936
zamknięto dział sztuki współczesnej
Starej Galerii Narodowej w Berlinie
. Rozporządzeniem z
30 czerwca
1937
upoważniono nowego prezesa
Izby Kultury Rzeszy
,
Adolfa Zieglera
, do „wyboru i zabezpieczenia dzieł niemieckiej sztuki zdegenerowanej w dziedzinie malarstwa i rzeźby od roku 1910, będących w posiadaniu Rzeszy, Krajów lub należących do mienia komunalnego, w celu organizacji wystawy”[]. Ofiarą akcji padło ponad 16 tysięcy dzieł sztuki, które zostały sprzedane za granicą, często po zaniżonych cenach, lub zniszczone.
W
Monachium
od 19 lipca do 30 listopada
1937
odbyła się wielka
Wystawa sztuki zdegenerowanej
na której zgromadzono około 650 obrazów skonfiskowanych z kolekcji prywatnych i najważniejszych muzeów Niemiec. Wystawę zwiedziło ponad 2 miliony widzów.
Kierunki w sztuce oznaczone jako "zdegenerowane"
Zobacz też