Bitwa pod Lostwithiel miała miejsce
2 września
1644
podczas
angielskiej wojny domowej
1642
-
1651
.
Po miażdżącej klęsce w bitwie pod
Marston Moor
, która kosztowała go całą północną
Anglię
, król
Karol I
nie zrezygnował jeszcze z pokonania Parlamentu. Po pokonaniu armii Wallera w bitwie pod
Cropredy Bridge
, król maszerował na zachód w pościgu za armią
hrabiego
Essex, który zaatakował oddaną sprawie Rojalistów
Kornwalię
. Armia Karola I była znacznie slabsza liczebnie, ale król liczył na przewagę zaskoczenia. Dnia
2 września
1644
armia królewska zaatakowala tyły armii Essexa i szybko otoczyła go w
Lostwithiel
w
Kornwalii
, 30 mil na zachód od
Plymouth
, atakując zarówno z północy i ze wschodu jednocześnie. Lostwithiel było ważnym stratgicznym punktem, kluczem do
Fowey
, w tym okresie głównego portu morskiego.
Większość kawalerii Rojalistów uciekła, razem z Essexem, jednak cała piechota, niemal 6000 żołnierzy, oraz artyleria pod wodzą Skippona została otoczona przez armię króla Anglii
Karola I
i wobec beznadziejnej sytuacji skapitulowała. Karol I zawrócił i ruszył na
Londyn
.
Ta klęska wojsk Parlamentu w Kronwalii i ostatnia wielka wiktoria Rojalistów zostały odwrócone przez
Thomasa Fairfaxa
prowadzącego Armię Nowego Typu (New Model Army) w Tresillian Bridge, w pobliżu
Truro
12 marca
1645
.
Zobacz też