|
Sit rozpierzchły
Sit rozpierzchłySit rozpierzchły (Juncus effusus
L.
) –
gatunek
byliny
z rośliny
sitowatych
. W Polsce pospolity, występuje w miejscach wilgotnych od niżu po
regiel górny
. MorfologiaCiągły rdzeń na przekroju przez łodygę. - Pokrój
- Tworzy duże, gęste kępy do 1,2 m wysokości z gęstą wiązką korzeni.
-
Łodygi
- Szydlaste, bezkolankowe, żywozielone, częściowo wypełnione rdzeniem (rdzeń ciągły, nieprzerywany), u nasady (poniżej poziomu gruntu) otulone łuskowatymi, brunatnymi pochwami. Łodygi są gładkie, natomiast u podobnego
situ skupionego
pod kwiatostanem są żeberkowane.
-
Liście
- Wyłącznie odziomkowe, szydlaste, podobne do łodyg.
-
Kwiatostan
- Wierzchotka szczytowa. Wygląda na boczną ponieważ u nasady wyrasta jako przedłużenie łodygi
przysadka
.
-
Kwiat
- Drobny, brunatny, długości 2–2,5 mm, pręcików 3–6. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
-
Owoc
- Torebka odwrotnie jajowata, wklęsła, z małym dzióbkiem na środku, błyszcząca.
-
Nasiona
- Drobne (do 0,3 mm długości), jasnoczerwonobrunatne. Ciężar 1000 nasion wynosi 0,01 g. Kiełkują słabo.
EkologiaWystępuje na podmokłych łąkach i pastwiskach na
glebach
ciężkich i słabo przewietrzanych (poniżej 10% zawartości powietrza). Ekspansywny na siedliskach wilgotnych nazbyt intensywnie wypasanych lub wydeptywanych. Występuje często i masowo także w okrajkach
torfowisk przejściowych
. Bibliografia- W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny Polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
- M. Nowiński: Chwasty łąk i pastwisk. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1966.
Inne hasła zawierające informacje o "Sit rozpierzchły":
Stanisław Hozjusz
...
Sit skucina
...
Polska Czerwona Księga Roślin
...
Łaska
...
Rozesłanie (liturgia)
...
Augustyn z Hippony
...
1982
...
Euro
...
Brachygrafia
...
Słowenia
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Sit rozpierzchły":
014. Historiografia starożytnej Grecji (plansza 12)
...
U lekarza - At the doctor`s (plansza 24)
...
Ochrona środowiska (plansza 8)
...
|
|
|
|