Pomnik generała Eduarda Totlebena w Sewastopolu

Eduard Iwanowicz Totleben, ros. Эдуард Иванович Тотлебен (ur. 8 maja [20 maja] 1818 w Mitawie, obecnie Jełgawa , Łotwa , zm. 19 czerwca [1 lipca] 1884 w Bad Soden koło Frankfurtu nad Menem ), generał-inżynier ( 1869 ), generał adiutant ( 1855 ) armii rosyjskiej, hrabia.

Pochodził z rodziny bałtyckich Niemców . Ukończył w 1836 Główną Oficerską Szkołę Inżynieryjną. W latach 1848 - 1849 uczestniczył w wojnie kaukaskiej 1817 - 1864 . Od 1851 służył jako inżynier- saper w jednostkach Gwardii.

W czasie wojny krymskiej 1853 - 1856 odegrał dużą rolę w organizacji obrony Sewastopola ( 1854 - 1855 ), gdzie kierował pracami inżynieryjno-fortyfikacyjnymi, w których wykorzystał, a także rozwinął idee A. Z Tielakowskiego . Od 1859 dyrektor Departamentu Inżynierii, a w latach 1863 - 1877 zastępca generalnego inspektora ds. inżynieryjno-saperskich. Będąc praktycznie szefem wojsk inżynieryjno-saperskich opracował system umocnień inżynieryjnych na granicach państwa. Był głównym projektantem Twierdzy Osowiec . W 1873 członek Rady Specjalnej ds. Reorganizacji Armii. W 1874 kierował reorganizacją wojsk inżynieryjno-saperskich. Był prekursorem i organizatorem przygotowania saperskiego pododdziałów piechoty, kawalerii i artylerii.

W czasie wojny rosyjsko-tureckiej ( 1877 - 1878 ) 22 września 1877 został wyznaczony na pomocnika szefa Oddziału Zachodniego, a od 3 listopada został szefem Oddziału Okrążenia Plewen (w dzisiejszej Bułgarii ). Kierował oblężeniem Plewny, które zakończyło się 28 listopada kapitulacją garnizonu tureckiego. Potem dowodził Oddziałem Ruszukskim, a od kwietnia 1878 do stycznia 1879 walczącą armią, aż do podpisania pokoju w San Stefano i ewakuacji wojsk rosyjskich.

Od 1879 członek Rady Państwowej, a później generał-gubernator i dowódca Odeskiego Okręgu Wojskowego. W 1880 generał-gubernator wileński, kowieński i grodzieński oraz dowódca Wileńskiego Okręgu Wojskowego.

Totleben był członkiem honorowym Akademii Nauk, szeregu akademii wojskowych i Uniwersytetu Petersburskiego. Pod jego kierownictwem ukazał się Opis obrony Sewastopola, wydany w latach 1863-72. Napisał szereg instrukcji i podręczników.

W Sewastopolu w 1909 postawiono pomnik gen. Totlebena, który w czasie rewolucji był zburzony. Odbudowany po zakończeniu II wojny światowej . W Bułgarii jedną z wiosek w okręgu Plewen nazwano jego imieniem.

Pochowany w Sewastopolu. Za zasługi nadano mu w 1879 tytuł hrabiowski .

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 26. Moskwa 1977.