Teoria funkcjonału gęstości (DFT, ang. density functional theory) jest filarem szeregu metod kwantowo-mechanicznych, służących do modelowania struktury cząsteczek chemicznych lub kryształów . Metody te są alternatywą do metod opartych na funkcjach falowych .

Teoria ta zakłada, że wszystkie własności układu kwantowego w stanie stacjonarnym wynikają z gęstości elektronowej stanu podstawowego. Mówiąc ściślej, zakłada się, że wszystkie obserwable są jednoznacznymi funkcjonałami gęstości elektronowej stanu podstawowego.

W stanie stacjonarnym zewnętrzny potencjał dla ruchu elektronów (potencjał jąder atomowych lub/i zewnętrzny potencjał elektrostatyczny) jest niezależny od czasu. Rozszerzeniem DFT na stany ze zmiennym potencjałem zewnętrznym, np. sinusoidalnie zmiennym, pochodzącym od fali elektromagnetycznej , jest TDDFT (ang. time-dependent density functional theory).

Teoria DFT opiera się na dwóch twierdzeniach Hohenberga-Kohna .

Praktyczną realizacją metody DFT jest metoda Kohna-Shama .

Linki zewnętrzne

• Informacje o metodach DFT na stronach serwisu o modelowaniu molekularnym molnet.eu