Klemens Lothar von Metternich
Klemens Wentzel Lothar Nepomuk książę von Metternich-Winneburg - (ur. 15 maja 1773 w Koblencji, Niemcy, zm. 11 czerwca 1859 w Wiedniu) – austriacki polityk i dyplomata. Zwolennik tradycjonalistycznego konserwatyzmu.
Życiorys
W 1788 jako 15-latek rozpoczął studia w Strasburgu. Od 1790 do 1794 studiował w Moguncji. Ożenił się z Marią-Eleonorą von Kaunitz-Rietberg, wnuczką ówczesnego kanclerza austriackiego Wacława Antoniego księcia von Kaunitz-Rietberg, przez co uzyskał odpowiednie koneksje na dworze.W latach 1790-1794 podczas studiów w Moguncji asystował ojcu na placówce w Brukseli. Brał udział w charakterze mistrza ceremonii w koronacjach Leopolda II (1790) i Franciszka II (1792). W roku 1794 rodzina Metternich przeprowadziła się z Anglii do Wiednia.
Jego kariera dyplomaty rozpoczęła się w 1797, kiedy został członkiem westfalskiego kolegium hrabiowskiego. W roku 1801 miał swoją pierwsza misję dyplomatyczną w Dreźnie zakończoną niepowodzeniem. Dwa lata później prowadził misję dyplomatyczną w Berlinie. tam też poznał francuskich dyplomatów. W roku 1806 został mianowany ambasadorem Austrii we Francji przez Napoleona.
W 1808 był odwołany z Paryża i 8 października objął dozór nad Ministerstwem Zewnętrznym (Zagranicznym). W roku 1812 poparł kampanię Napoleona w Rosji (wysłanie 30 tysięcy żołnierzy przez Austrię). Rok później otrzymał tytuł książęcy.
Był jedną z głównych postaci na kongresie wiedeńskim (18 września 1814 – 9 czerwca 1815) i wielkim propagatorem restauracji. Na kongresie powiedział, że trzeba unieszkodliwić bezecny spisek, który od pół wieku pracuje nieustannie nad obaleniem istniejącego porządku i tronów. Prawdopodobnie Metternich wątpił w istnienie wszechspisku, ale sformułowania tego typu ułatwiały głoszenie, iż monarchowie mają obowiązek ochraniać "niewinne ludy" przed "niecnymi knowaniami". W roku 1818 wziął udział w Kongres w Akwizgranie w ramach Świętego Przymierza.
Przyczynił się do powstania Świętego Przymierza. Przez politykę rozdrobnienia Niemiec i Włoch oraz zaboru Polski Austria zdobyła dominującą rolę w Niemczech i we Włoszech. Zaaranżował małżeństwo portugalskiego następcy tronu a późniejszego cesarza Brazylii - Pedra I i Marii Leopoldyny Austriackiej, sfinansował także austriacką ekspedycję do Brazylii. W 1816 otrzymał z rąk cesarza Franciszka I zamek Johannisberg (Rheingau), gdzie spędzał dużo czasu.
25 marca 1821 otrzymał tytuł Kanclerza Domu, Dworu i Cesarstwa. W roku 1835 po śmierci Franciszka II (który zrzekł się korony cesarskiej Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego pod wpływem Napoleona I i panował jako cesarz austriacki Franciszek I) na tron wstąpił Ferdynand I i wpływy Metternicha wyraźnie zmalały zwłaszcza w polityce wewnętrznej. Okres od 1821 do 1848 nazywany jest „epoką Metternicha”.
13 marca 1848 w czasie Wiosny ludów został zmuszony do rezygnacji z urzędu i ucieczki (podobno w kobiecym przebraniu) do Londynu. Tam odwiedzili go Disraeli i Bismarck w celu pobrania nauk politycznych.
W roku 1851 powrócił do Wiednia. Od 1852, po śmierci protegowanego przez siebie ministra, księcia Felixa zu Schwarzenberga ponownie nieoficjalnie doradzał cesarzowi i kolejnym ministrom spraw zagranicznych. Jego siedzibą, także miejscem pochówku, był klasztoru pocysterski (znany jako osiągnięcie sztuki baroku), w Plasach niedaleko Pilzna w Czechach.
Inne hasła zawierające informacje o "Klemens Lothar von Metternich":
Oddychanie komórkowe
...
Tampere
...
Brno
...
Klemens VII
...
XVI wiek
...
1972
...
Taryba
...
Elegia
...
Wittenberga
...
Pokój toruński 1411
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Klemens Lothar von Metternich":
056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 20)
...
056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 8)
...
056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 7)
...
|