Ludovico Trevisan (ur. w listopadzie
1401
, zm.
22 marca
1465
) –
włoski
kardynał
. Jego nazwisko niekiedy podawane jest błędnie jako Scarampi-Mezzarota.
Pochodził z
Wenecji
. Studiował medycynę na
Uniwersytecie w Padwie
, uzyskując doktorat w
1425
. Początkowo był lekarzem i sekretarzem kardynała
Gabriele Condulmera
, następnie został żołnierzem, walcząc pod rozkazami biskupa-kondotiera Giovanniego Vitelleschiego (przyszłego kardynała), by ostatecznie wybrać stan duchowny.
W
1435
wybrano go biskupem
Trogir
, dwa lata później przeniesiono go na arcybiskupstwo
Florencji
, a w grudniu
1439
do patriarchatu
Akwilei
. Rok później Eugeniusz IV kreował go kardynałem-prezbiterem S. Lorenzo in Damaso i mianował
kamerlingiem
Św. Kościoła Rzymskiego. W
1440
w bitwie pod Anghiarri pokonał mediolańskiego kondotiera Niccoló Piccini. Popierał Eugeniusza IV w sporze z
antypapieżem
Feliksem V
– jego bezpośrednim adwersarzem był polski kardynał obediencji bazylejskiej
Aleksander
, również mianowany (przez antypapieża) patriarchą Akwilei. W latach 1442-1443 legat w Marchii Ankońskiej. W
1443
pomagał Eugeniuszowi IV w przywróceniu porządku w
Rzymie
. W latach 1443-1444 uczestniczył w negocjacjach Stolicy Apostolskiej z królem Alfonsem Aragońskim w sprawie królestwa Neapolu.
Administrator diecezji Bolonia
1443-1444, biskup opactwa SS. Trinita di Cava od
1444
aż do śmierci. Po wyborze Mikołaja V w
1447
uczestniczył w legacji do króla Neapolu. W
1452
papież powierzył mu wizytację rzymskich kościołów.
Opat komendatoryjny
Monte Cassino
od
1454
.
W latach 1455-1459 był admirałem floty papieskiej i legatem na wyspy Morza Śródziemnego. Odniósł wiele zwycięstw nad flotą turecką, odzyskując m.in. Lemnos, Samotrakę i Thasos, jednak później sprzeciwiał się kontynuowaniu krucjaty przeciw Turkom. W styczniu 1465 został kardynałem-biskupem Albano, zachowując patriarchat akwilejski oraz opactwo Cava in commendam. Był bardziej żołnierzem niż duchownym, zgromadził ogromne bogactwo i słynął z życia w luksusie. Ufundował remont katedry w Akwileji oraz swojego tytularnego kościoła S. Lorenzo in Damaso, sfinansował też budowę kilku akweduktów. Swój ogromny majątek zapisał Kościołowi i krewnym. Zmarł w nocy z 21 na 22 marca 1465.
Źródło