Niemcy nadwołżańscy byli ludnością pochodzenia
niemieckiego
zamieszkującą okolice rzeki
Wołgi
na południowych rubieżach europejskiej części
Rosji
.
W
1762
oraz w
1763
roku
Katarzyna Wielka
wydała dwa manifesty zachęcające Europejczyków do imigrowania do Rosji i zasiedlania
Powołża
z gwarancją zachowania własnego języka oraz kultury. Pierwszy manifest spotkał się z nikłym odzewem. Na drugi szczególnie licznie odpowiedzieli
Niemcy
, motywowani do tego złymi warunkami w ich ojczystych stronach. Obywatele innych krajów – na przykład
Francji
czy
Anglii
– byli bardziej skłonni do emigrowania do kolonii w
Ameryce Północnej
, niż za rosyjską granicę. Ci, którzy zdecydowali się na to ostatnie, zyskiwali specjalne prawa zagwarantowane wspomnianym manifestem.
Na początku
XX wieku
dużo Niemców Nadwołżańskich zaczęło emigrować do
Stanów Zjednoczonych
. Dużym skupiskiem tych przybyszów było
Chicago
, a zwłaszcza dzielnica
Jefferson Park
, gdzie w r.
1930
mieszkało 450 rodzin Niemców Nadwołżańskich. Duża nieistniejąca już kamienica nieopodal parku nazywała się potocznie "Russian Hotel", czyli Rosyjski Hotel po polsku.
W
1924
roku na terenach tych powstała
Niemiecka Nadwołżańska Autonomiczna Republika Radziecka
. W
1941
roku Republika została zniesiona, a ludność niemiecka zesłana do
Kazachstanu
i na
Syberię
.