Lekki karabin maszynowy (lkm) to rodzaj
karabinu maszynowego
, lżejszego od
ciężkiego karabinu maszynowego
. Posiada dwójnóg i kolbę podobnie jak
ręczne karabiny maszynowe
, lecz jest od nich cięższy.
Pomimo że pierwszy
lkm Lewis
powstał jeszcze przed
I wojną światową
, znaczne rozpowszechnienie i rozwój broni tego typu nastąpiły dopiero po doświadczeniach początku I wojny światowej, gdy okazało się, że
ckmy
są zbyt ciężkie i mało mobilne dla zapewnienia bezpośredniego wsparcia atakującej piechocie. Lekkie karabiny maszynowe wprowadzono następnie jako broń pododdziałów piechoty.
Część konstrukcji lkm-ów wywodziła się z wprost z ckm-ów, jak niemieckie MG 08/15 i Bergmann wz.15. W przeciwieństwie do MG 08/15, w większości konstrukcji rezygnowano jednak z typowego dla ckm chłodzenia wodą na rzecz chłodzenia powietrzem. Większość lkm-ów działała na zasadzie
krótkiego odrzutu lufy
, jedynie nieliczne konstrukcje działały na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych z lufy (typowa zasada działania
rkmów
).
Wadą lekkich karabinów maszynowych była mimo wszystko ich duża masa, toteż, pomimo lepszej celności i szybkostrzelności od ręcznych karabinów maszynowych, począwszy od lat trzydziestych lkm-y zostały zastąpione przez lżejsze rkmy. Część lkm-ów była jeszcze na małą skalę używana podczas
II wojny światowej
, po wojnie ten rodzaj karabinu maszynowego ostatecznie zanikł.
Najbardziej znanymi konstrukcjami lkm były
-
lkm Lewis
- używany w armiach: brytyjskiej, amerykańskiej, rosyjskiej, japońskiej i holenderskiej podczas I wojny światowej
-
MG 08/15
- niemiecki (polskie oznaczenie lkm wz.08/15)
-
Bergmann wz.15
- niemiecki
-
Browning M1919A6
- amerykański
Polska
posiadała w 1939 ok. 5700 szt. lkm wz.08/15 oraz 715 sztuk Bergmann wz. 1915, jednakże w
kampanii wrześniowej
używane już były głównie w jednostkach pomocniczych i
Obronie Narodowej
.
Uwaga:
angielskie
light machine gun (LMG) w polskiej terminologii oznacza zarówno lekki jak i
ręczny karabin maszynowy
.