Janowiec barwierski
Janowiec barwierski | Gatunek trujący |
| Gatunek leczniczy |
Janowiec barwierski (Genista tinctoria L.) –
gatunek
rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Występuje na znacznej część Europy i Azji. W Polsce średnio pospolity. Morfologia-
Pokrój
-
Krzew
, który dorasta do 30-60 cm wysokości. Pędy ma wzniesione, sztywne.
-
Liście
- Podługowate bądź równowąskolancetowate z zaostrzonymi końcami i szydlastymi
przylistkami
. Brzegi blaszki oraz nerwy na spodniej stronie owłosione.
-
Kwiaty
-
Motylkowe
, zebrane na szczytach pędów. Mają barwę żółtą i nagi kielich. Łódeczka korony ma taką samą długość, jak żagielek i również są nagie.
-
Owoc
-
Strąk
z drobnymi, kulistymi nasionami w środku.
Biologia i ekologiaNiewielki
krzew
,
chamefit
,
nanofanerofit
. Kwitnie od czerwca do sierpnia, kwiaty równoczesne, zapylane przez
błonkówki
[2]. Siedlisko: suche zarośla i świetliste lasy, słoneczne wzgórza. W górach występuje po
regiel dolny
. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla
Ass.
Scabioso-Genistetum[3].
Roślina trująca
. Zastosowanie-
Roślina lecznicza
:
-
Surowiec zielarski
: ziele. Zawiera m.in.
alkaloidy
–
cytyzyna
, metylocytyzyna, anagiryna, flawonoidy – luteolina, genistyna, olejek eteryczny i garbniki.
- Działanie:
Odwar
z ziela (1 łyżkę stołową suszu zalać 1 szklanką wrzątku, gotować pod przykryciem 5-7 minut, przecedzić i w razie potrzeby pić 2-3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej) zalecany jest w leczeniu zaburzeń ciśnienia tętniczego, jako środek moczopędny i lekko przeczyszczający, nasercowy, poprawiający przemianę materii. Odwar stosuje się w schorzeniach nerek, kamicy moczowej i stanach zapalnych nerek. Można go także stosować jako środek napotny, jak również do leczenia
podagry
, reumatyzmu i puchliny wodnej.
- Bywa uprawiany jako
roślina ozdobna
. Oprócz typowej formy gatunku uprawiane są odmiany karłowe, np. `Flore Pleno` o pełnych kwiatach i wysokości do 30 cm, `Royal Gold` o kwiatach zebranych w stozkowe kwiatostany długości do 8 cm[4].
UprawaWymaga pełnego słońca i małożyznego, przepuszczalnego podłoża {piaszczystego). Rozmnaża się z nasion lub sadzonek pędowych, które sporządza się latem[4]. Źle znosi przesadzanie. Aby się lepiej rozkrzewił można go przycinać. Przypisy- ↑ Stevens P.F.:
Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae
(
ang.
). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
- ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. .
- ↑ 4,0 4,1 zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. .
Bibliografia- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. .
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Inne hasła zawierające informacje o "Janowiec barwierski":
Polskie zamki i twierdze
...
Wrzosowisko
...
Łąka
...
Wisła
...
Chrzanowo
...
Janowiec barwierski
Janowiec barwierski
Systematyka
Domena
:
eukarionty
Królestwo
:
rośliny
Klad
:
rośliny naczyniowe
Klad
:
Euphyllophyta
Klad
:
rośliny nasienne
Klasa
:
okrytonasienne
Klad
:
dwuliścienne właściwe
Rząd
:
bobowce
Rodzina
:
bobowate
Rodzaj
:
janowiec
Gatunek
:Janowiec barwierski
Nazwa systematyczna
Genista tinctoria
L.
1753
Sp. pl. 2:710. ...
Dziurawiec
...
Województwo lubelskie
...
Województwo kujawsko-pomorskie
...
Rośliny oleiste
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Janowiec barwierski":
Rośliny użytkowe (plansza 4)
...
Rośliny użytkowe (plansza 16)
...
|