Daniel interpretuje sen Nabuchodonozora
Daniel - główny bohater
biblijnej
Księgi Daniela
, prorok żydowski, którego nie należy identyfikować z Danelem - mężczyzną z
Księgi Ezechiela
(rozdz. 14.,wiersze 14. i 20.)
Dzieje Daniela w Biblii
Był wysoko urodzonym Żydem, wziętym w latach młodzieńczych - do niewoli w
Babilonii
. Na dworze króla
Nabuchodonozora II
Daniel wraz z trzema przyjaciółmi -
Szadrakiem
,
Meszakiem
i
Abed-Nego
mieli zostać przyuczeni do służby. Daniel był zdecydowany zachować posłuszeństwo wobec Boga. Odmówił spożywania potraw królewskich, a mimo to spożywając proste posiłki, na jakie zezwalało prawo żydowskie, wyrósł na silnego młodzieńca.
Bóg obdarzył Daniela wielką mądrością. Daniel dwa razy wytłumaczył Nabuchodonozorowi II znaczenie dziwnych snów. Później objaśnił także następcy Nabuchodonozora - Baltazarowi znaczenie napisów na ścianie: królestwo miało wkrótce upaść. Tej samej nocy
Baltazar
został zabity i
Persowie
zdobyli
Babilon
.
Persowie uczynili Daniela ważnym urzędnikiem, lecz inni zazdrościli mu władzy i spiskowali przeciwko niemu. Przez fałszywe oskarżenia Daniel został wrzucony do jaskini lwów, lecz Bóg uratował mu życie. Daniel zapisał także kilka proroczych snów, w których Bóg wyjawiał mu swe plany na przyszłość. Patrz
Księga Daniela
.
Daniel w apokryfach
W 1 poł. II w.p.n.e., w czasie prześladowań religijnych władcy
państwa Seleucydów
Antiocha IV
zostały napisane w
języku greckim
tzw.
"Opowiadanie o Zuzannie"
, "Opowiadanie o Belu" i "Opowiadanie o smoku", których bohaterem jest Daniel. W "Opowiadaniu o Zuzannie" Daniel ratuje niewinną kobietę Zuzannę z rąk nieuczciwych świadków, a w opowieściach o Belu i smoku niszczy bożki babilońskie i perskie.
Powyższe księgi są w kościele rzymskokatolickim uznawane za kanoniczne i znajdują się w rozdziałach 13. i 14. Księgi Daniela.
Grób
Obecnie dwa miasta podawane są jako miejsce jego spoczynku, są to
Suza
i
Samarkanda
. Jego wspomnienie obchodzone jest
21 lipca
[1][2].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia