Związek Koryncki, nazywany czasem Związkiem Helleńskim - porozumienie grupy państw greckich, uczestników kongresu w
Koryncie
(który odbył się w dwóch posiedzeniach), zwołanego przez zwycięskiego władcę
macedońskiego
-
Filipa II
- w
337 r. p.n.e.
po wojnie
Macedonii
z
Atenami
i ich koalicjantami.
Sygnatariuszami
traktatu pokojowego były wszystkie, poza
Spartą
,
poleis
Grecji kontynentalnej, na czele z Atenami oraz niektóre państwa wyspiarskie (
Chios
, Eresos na
Lesbos
). Ta ugoda weszła do historii pod nazwą Związku Korynckiego, którego rzeczywistym twórcą i hegemonem był król Macedonii - Filip II, narzucając w ten sposób państwom greckim tę strukturę polityczną, aby móc skutecznie kontrolować ich poczynania i de facto pośrednio mieć wpływ na bieg spraw politycznych w Grecji, nie angażując się w drobiazgowe kwestie sporne między nimi, które miał rozstrzygać właśnie Związek.
Warunkami porozumienia były m.in.:
- zachowanie powszechnego pokoju (koine eirene) między wszystkimi uczestnikami traktatu,
- zakaz występowania przeciw królowi Macedonii Filipowi II i jego następcom,
- zakaz ingerencji w sprawy ustrojowe innych państw,
- występowanie zbrojne przeciwko naruszającym porozumienie po uprzedniej decyzji
hegemona
związku i rady związku - synedrionie - która to instytucja była nowatorskim rozwiązaniem, będącym ciałem grupującym przedstawicieli każdego członkowskiego państwa greckiego w liczbie proporcjonalnej do swej wielkości.
Na drugim posiedzeniu założycielskim związku (jesienią 337 r. p.n.e.), podjęto również uchwałę o rozpoczęciu wojny z
Persją
, którą miał poprowadzić Filip II król Macedonii.