Rozdziały opracowane na podstawie
encyklopedii Orgelbranda
t. XIV, str. 363 i następne, rok
1903
Technologia produkcjiŚwiece stearynowe (ściślej: stearowe, gdyż wyrabiane są z kwasu stearowego:
stearyna
); ze stearyny, jako zawierającej
glicerynę
, świece zbliżają się do
łojowych
. Surowcem do wyrobu kwasu stearowego jest łój barani lub wołowy, albo też
olej palmowy
, do przerabiania których służy kilka metod. Najczęściej używana polega na dodaniu
wapna
do stopionego łoju, przy czym gliceryna się wydziela, a utworzone
mydło
wapienne rozkłada się
kwasem siarkowym
, który z wapnem wydaje
gips
. Do masy tej, która już przeto zawiera oswobodzone
kwasy tłuszczowe
, dopuszcza się
parę wodną
, pod wpływem której kwasy tłuszczowe się stapiają i spływają na powierzchnię, skąd zebrane, zlewane są do płytkich form blaszanych, gdzie krzepną w miękką masę, która poddaje się silnemu wyciskaniu w workach, najpierw na zimno, następnie na ciepło, przez co kwasy ciekłe zostają wydalone, a pozostaje twarda masa, używana do wyrobu świec. Kwasy ciekłe, odpływające przy tym, używane są do produkcji mydła lub do odtłuszczania wełny. Postępowanie to znacznie ulepszył Milly przez wystawienie mieszaniny tłuszczu i wapna na wysoką temperaturę, przez co ilość potrzebnego wapna i kwasu siarkowego znacznie się zmniejsza. Inne metody rozszczepiania tłuszczów obojętnych na glicerynę i kwasy tłuszczowe polegają na użyciu kwasu siarkowego, albo też wody ogrzanej pod dużym ciśnieniem do temperatury wyższej od normalnego punktu wrzenia; w miejsce tak silnie ogrzanej wody użyć też można silnie rozgrzanej pary wodnej. Tak otrzymane kwasy tłuszczowe topione są jeszcze i oczyszczane działaniem kwasu siarkowego, pary wodnej i białka, a potem odlewane są do formy. Przy wolnym stygnięciu kwas stearowy ma skłonność do krystalizowania w wielkie listki, jeżeli oziębianie odbywa się powoli, przez co otrzymuje się niejednostajnie przezroczyste, łatwo się łamiące świece. Niedogodność tę usuwa dodatek kwasu
arsenowego
(co jednak ze względów higienicznych jest szkodliwe),
wosku
lub
parafiny
; należy nadto kwas stearowy odlewać niezbyt gorący, ale w chwili, gdy jest oziębiony prawie do punktu krzepnięcia. Formy do świec stearynowych składają się ze
stopu
cyny
i
ołowiu
.
Knot
naciąga się w osi formy, gdzie u dołu przytwierdzony jest w małej dziurce, u góry zaś w lejku osadzonym w formie, przez który wlewa się stopiony kwas stearowy. Obecnie używa się prawie wszędzie maszyn do odlewania świec, które pozwalają proces odlewania świec prowadzić w sposób ciągły; w maszynach tych sznur przeznaczony na knoty przeciąga się przez formy i dopiero po wydobyciu świecy z formy odcina. W niektórych technologiach stosuje się dodatkowo wystawianie świec na działanie czynników atmosferycznych; działanie promieni słonecznych i wilgoci powoduje, że świece zyskują na białości i gładkości. Sznury do produkcji knotów do świec dawniej były skręcane, obecnie są plecione i napawane
kwasem bornym
i
kwasem fosforowym
. Te chemiczne dodatki do knota powodują niemal doszczętne wypalanie się knota. Niepalna resztka mineralna knota odpada pod wpływem ciężaru, dzięki czemu świece wyprodukowane w ten sposób nie wymagają tzw. "objaśniania", czyli odcinania resztek zwęglonego knota. Inne rodzaje świecDodanie 10%
wosku
powoduje, że świece stearynowe nabierają większej przezroczystości (świece cerofanowe). Wytwarzane są także świece kompozytowe, z
oleju kokosowego
i kwasu stearowego, a także świece palmowe, z oleju palmowego. Używane niegdyś świece łojowe produkowane były przez kilkakrotne zanurzanie knotów w łoju najpierw gorącym, później w schłodzonym do temperatury bliskiej temperaturze krzepnięcia. Proces powtarzany jest kilkakrotnie, tak długo, aby uzyskać świece oczekiwanej grubości. Ostatnia krótka kąpiel odbywa się w gorącym łoju w celu nadania świecy odpowiedniej gładkości. Świece parafinowe wyrabiane są z rozmaitych gatunków
parafiny
, a dla podwyższenia ich punktu topliwości dodaje się zwykle nieco kwasu stearowego (świece melanylowe). Produkowane są identycznie, jak stearynowe. Świece belmontynowe wyrabiane są z belmontyny (oczyszczonej parafiny otrzymanej podczas destylacji
ropy naftowej
), nie różnią się od nich niemal świece ozokerytowe, z
wosku ziemnego
. Świece woskowe robione są przez owijanie knota zmiękczonymi i spłaszczonymi paskami woskowymi, albo przez oblewanie knota stopionym woskiem, rzadziej przez odlewanie w formach. Z kolei do produkcji świec
olbrotowych
wykorzystywany był niegdyś tłuszcz pozyskiwany z
kaszalotów
, był to jednak kosztowny surowiec. Historia wynalazkuŚwiece woskowe znane już były w
starożytności
, świece łojowe powstały prawdopodobnie w czasach prześladowania chrześcijan, początek świec stearynowych datuje się od początku
XIX
wieku, gdy
M.E.Chevreul
i
J.L. Gay Lussac
otrzymali
patent
na wyrób kwasu stearowego w
1825
; knoty plecione wprowadził Jules de Cambacérès w
1834
, a świece parafinowe zaczęły wchodzić w użycie około roku
1860
. |