Janusz Przedpełski (ur.
9 września
1926
w
Sochaczewie
, zm. w nocy z
27
na
28 sierpnia
2008
we wsi
Krze Duże
) – polski działacz
sportowy
, wieloletni prezes Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów.
Podczas
II wojny światowej
walczył w szeregach
Armii Krajowej
, uczestniczył w
powstaniu warszawskim
, za co otrzymał
Warszawski Krzyż Powstańczy
, był również więźniem
niemieckiego obozu jenieckiego
. Po wyzwoleniu powrócił do kraju i osiadł w
Elblągu
, w 1949 r. ukończył liceum
ekonomiczne
, zdając
maturę
. Z braku miejsc nie dostał się na studia rolnicze, dlatego kilka następnych lat spędził na
Mazurach
, gdzie był
nauczycielem
w wiejskiej szkole. W okresie tym ukończył również liceum
pedagogiczne
w
Lidzbarku Warmińskim
, po raz drugi zdając maturę.
W połowie 1954 r. przeprowadził się do
Warszawy
, gdzie rozpoczął pracę w Radzie Wojewódzkiej
LZS
. Zainteresował się wówczas sportami siłowymi:
zapasami
i przede wszystkim
podnoszeniem ciężarów
, w 1955 r. zdobył tytuł instruktora tego sportu. Dzięki znajomości z prekursorem podnoszenia ciężarów w powojennej Polsce, Czesławem Borejszą, rozpoczął pracę w strukturach Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, w 1957 r. otrzymał stanowisko wiceprezesa do spraw organizacyjno-sportowych. W tym samym roku był współorganizatorem pierwszych w Polsce zawodów rangi mistrzostw
Europy
(rozegranych w
Katowicach
), po zawodach został mianowany sędzią klasy międzynarodowej. Dwa lata później był już prezesem PZPC. W tamtym okresie ukończył również studia na warszawskiej
Akademii Wychowania Fizycznego
, zdobywając tytuł
magistra
wychowania fizycznego
(specjalizacja pedagogika i podnoszenie ciężarów).
W kolejnych latach udzielał się jako działacz sportowy i sędzia, zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. W 1964 r. został wybrany do Komisji Technicznej Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów (IWF), w której pracował przez 12 lat. Od 1976 r. pracował w Komitecie Wykonawczym, a w latach 1980–1984 był wiceprezesem IWF. W 1995 r. został mianowany członkiem "Galerii Sławy IWF", a w marcu 2005 r. otrzymał tytuł Honorowego Wiceprezydenta Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów i został wyróżniony Złotym Medalem 100-lecia IWF. W 1969 r. był także jednym z głównych założycieli Europejskiej Federacji Podnoszenia Ciężarów (EWF), której był prezesem do 1983 r., jak również pomysłodawcą rozgrywania mistrzostw świata i Europy w kategorii juniorów. Jako sędzia uczestniczył dwunastokrotnie w igrzyskach olimpijskich, czterokrotnie jako arbiter (1960, 1964, 1968, 1972), a pomiędzy 1976 a 2004 r. – jako członek międzynarodowego jury. Od 1957 r. uczestniczył w niemalże wszystkich mistrzostwach świata bądź Europy, pełniąc funkcję sędziego lub zasiadając w jury. Był również organizatorem ponad dwudziestu imprez rangi mistrzostw świata i Europy.
Za swoje osiągnięcia odznaczony został m.in.
Orderami Odrodzenia Polski
– Kawalerskim, Oficerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą, jak również Orderem Olimpijskim, który otrzymał od
Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego
.
2 sierpnia 2006 r. Janusz Przedpełski ogłosił rezygnację ze stanowiska prezesa PZPC, kończąc tym samym prawie półwieczne (1959–2006) piastowanie tego stanowiska, na które wybierany był dwunastokrotnie. W tym czasie polscy ciężarowcy zdobyli łącznie 494 medale w trójboju bądź dwuboju na
igrzyskach olimpijskich
,
mistrzostwach świata
i
Europy
we wszystkich kategoriach wagowych i wiekowych kobiet oraz mężczyzn.
Źródła