Pasmo Jaworzyny –
pasmo górskie
w
Beskidzie Sądeckim
ciągnące się od od
Barcic
po
Tylicz
.
Topografia
Biegnie z północnego zachodu na południowy wschód. Z wszystkich stron jest wyraźnie oddzielone dolinami rzek. Od zachodu i południowego wschodu jego granicę tworzy głęboka dolina
Popradu
. Rzeka ta oddziela go od drugiego pasma tych gór –
Pasma Radziejowej
oraz od Gór Lubowelskich. Od północno-zachodniej strony Pasmo Jaworzyny opada do doliny
Kamienicy
oddzielającej go od
Beskidu Niskiego
. Na południowym zachodzie dolina
Muszynki
oddziela go od
Gór Leleuchowskich
. Główny grzbiet Pasma Jaworzyny ciągnie się od
Makowicy
(948 m
n.p.m.
), przez pozbawione kulminacji
Zadnie Góry
(969 m),
Jaworzynę Kokuszczańską
(969 m),
Halę Pisaną
(1044 m),
Wierch nad Kamieniem
(1083 m),
Halę Łabowską
(1064 m) i
Runek
(1080 m) do najwyższej w całej grupie
Jaworzyny Krynickiej
(1114 m).
Główna grań jest wyrównana, jej szczyty niewiele wznoszą się ponad grań, często są niemal płaskie. Północne stoki wyraźnie różnią się od południowych. Na południową stronę od głównej grani schodzą dość długie, ale jednolite i z reguły zalesione i pozbawione widoków grzbiety. Natomiast grzbiety opadające do Popradu są dłuższe, w końcowym odcinku stromo przez Poprad podcięte. Są też znacznie bardziej widokowe i bezleśne. Najdłuższy boczny grzbiet biegnie od Runka przez
Pustą Wielką
.
Polany
Dawniej Pasmo Jaworzyny było znacznie bardziej bezleśne, niż dzisiaj. Cały grzbiet zajmowały ogromne hale pasterskie, liczne polany znajdowały się też na bocznych grzbietach i ich stokach. Wszystkie powstały w wyniku działalności ludzi (poprzez wypalanie lub wyrąb) i przez kilkaset lat były intensywnie eksploatowane. Wypasano na nich owce i bydło, część koszono, w niektórych miejscach były także pola orne. Na polanach stały domy i zabudowania gospodarcze; stodoły, stajnie, szałasy i szopy. Polany te były zwykle jedynym źródłem utrzymania wielu rodzin. Po II wojnie światowej, po wysiedleniu
Łemków
ich pastwiska i pola zalesiono lub same zarosły lasem, zabudowania spalono. Stąd też na odcinku grani głównej od
Hali Łabowskiej
po Jaworzynę Krynicką obecnie idzie się już cały czas przez las. Dłużej ostały się należące do ludności polskiej polany w zachodniej części Pasma Jaworzyny. Ale gdy pojawiły się możliwości zarobkowe, młodzi ludzie odpływali do miast. Po 89. również pasterstwo stało się nieopłacalne. Wskutek trudnych warunków bytowania (w szczególności brak wody i prądu elektrycznego) w ciągu lat powojennych mieszkańcy stopniowo przenieśli się do nowych siedzib położonych w dolinach. Dzisiaj gospodarzy się już w nielicznych tylko miejscach, a na polanach spotkać można opuszczone i niszczejące zabudowania. Nieużytkowane polany będące kilkusetletnim epizodem w dziejach tych gór stopniowo zarastają lasem.
Bibliografia
- Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. .
- Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c.. .
- Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. .
|
Widok na Pasmo Jaworzyny z Radziejowej |