Paul Rodgers (ur.
17 grudnia
1949
w
Middlesbrough
[1]) −
brytyjski
wokalista
i autor tekstów związany głównie z gatunkiem
białego bluesa
.
Uznanie w latach 60 i 70 zyskał jako frontman bluesowej grupy
Free
, którą następnie porzucił dla współpracy z
Bad Company
. Znany był wówczas z − nieczęstych w środowisku bluesowym − wysokich umiejętności wokalnych[2] oraz z enigmatycznego wizerunku, na który składał się, zakładany zawsze na występy, czarny strój i skórzane
spodnie dzwony
. W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 9. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów wg
Hit Parader
[3].
W latach
2004
-
2009
współpracował z zespołem
Queen
jako
Queen + Paul Rodgers
.
Biografia
Jako dziecko, wspólnie z przyjacielem Peterem Smithem interesował się głównie muzyką z tematów filmowych jakie słyszał w kinie; później przyszło zainteresowanie muzyką płynącą z odbiornika radiowego.
Kiedy skończył 11 lat dostał od rodziców gitarę akustyczną. W niedługim czasie razem ze swoim kolegą ze szkoły Mickiem Moodym, Colinem Bradleyem oraz Malcolmem Cairnsem założył zespół Pots and Pans Band. Grupa kilkakrotnie zmieniała nazwę (The Premiers, The Titans) i zaczęła występować w barach i klubach. Wykonywali przede wszystkim popularne standardy bluesowo-soulowo-rock n' rollowe, sami zaś muzykę którą grali określali jako
rhythm and bluesa
o silnym zabarwieniu popowym. Przez trzy lata występowali jako The Roadrunners, a Paul pełnił w nim początkowo rolę
basisty
, sporadycznie śpiewając. Im dłużej jednak zespół występował, tym częściej Paul sięgał po mikrofon. Wkrótce obowiązki basisty przejął Bruce Thomas, natomiast na perkusji pojawił się Dave Usher, Rogers ostatecznie został frontmenem.
W roku
1967
(już bez Colina Bradleya) zespół ponownie zmienił nazwę na The Wildflowers i wyjechał do
Londynu
. W stolicy
Wielkiej Brytanii
ciężko było im się przebić, a grając 1 koncert tygodniowo, zarabiali niewiele przez co ich życie było bardzo skromne. Na perkusji grał wówczas Andy Borenius, jednak różnice jakie pojawiły się wśród członków zespołu, spowodowały rozpad grupy.
Pozostając w Londynie Rodgers chwytał się różnych drobnych prac, jednocześnie uczył się w North London College of Further Education. Niedługo potem zachęcony ogłoszeniem w czasopiśmie muzycznym
Melody Maker
zostaje wokalistą zespołu Brown Sugar. Z
Paulem Kossoffem
znał się już od dłuższego czasu (często bowiem gościł w sklepie muzycznym, w którym pracował Kossoff), jednak na stałe drogi ich zeszły się wiosną
1968
, podczas jednego z koncertów Brown Sugar. Obaj panowie przypadli sobie do gustu i niebawem (wspólnie z
Simonem Kirkiem
i
Andy Fraserem
) założyli Free.
Free, Bad Company, kariera solowa
Rodgers nagrywa i koncertuje z Free do roku
1973
(z małą przerwą w roku
1971
, w czasie której zakłada bez większego powodzenia zespół Peace). Dalsza kariera Rodgersa związana jest z formacją Bad Company. Oprócz niego zespół tworzyli: Simon Kirke, gitarzysta (
Mott The Hoople
) Mick Ralphs oraz
Boz Burrell
(ex –
King Crimson
). Sukces komercyjny osiągnęły przede wszystkim początkowe wydawnictwa zespołu: Bad Company (1974), Straight Shooter (1975), Run With The Pack (1976). Po zawieszeniu działalności Bad Company, Rodgers w roku
1983
wydaje (bez większego powodzenia) solowy album Cut Loose. Dwa lata później wspólnie z
Jimmy Pagem
tworzy
The Firm
, z którą nagrywa dwa albumy: The Firm (1985) oraz Means Business (1986).
Początek lat 90. to kolejny zespół Rodgersa The Law, utworzony z byłym perkusistą
The Small Faces
oraz
The Who
Kenney Jonsem. Ten projekt też nie trwał długo. W
1993
w towarzystwie znakomitych gości m.in.
Jeff Beck
,
David Gilmour
,
Buddy Guy
i wielu innych powraca do korzeni i nagrywa Muddy Water Blues. Album odnosi sukces (utwór tytułowy nominowany jest do nagrody
Grammy
), po czym nagrywa mini album live The Hendrix Set (1993). W nagraniach udział wzięli: Neal Schon, Todd Jensen i Dean Castronovo Dalsze lata to przede wszystkim współpraca z Geoffem Whitehornem, Jazem Lochrie oraz Jimem Copleyem, dzięki której ukazują się trzy albumy: Live (1996), Now (1997) i Electric (2000).
W roku
1999
z okazji dwudziestopięciolecia istnienia Bad Company wytwórnia Elektra Records wydaje dwupłytową antologię zespołu The Original Bad Company Anthology. Rodgers wkrótce reaktywuje Bad Company i w roku 2002 nagrywa płytę Marchants of Cool. Od
2004
do
2009
roku grał wspólnie z muzykami z legendarnej grupy
Queen
Brianem Mayem
oraz
Rogerem Taylorem
, występując jako
Queen + Paul Rodgers
. Owoce współpracy możemy usłyszeć na albumie live
Return of the Champions
(2005) oraz nagranym na koncertach w Japonii materiale, który ukazał się na
DVD
–
Super Live in Japan
(
2006
).
15 września
2008
roku ukazał się album
The Cosmos Rocks
. Wziął udział w "Experience Hendrix Tribute Tour" -
tournée
poświęconemu
Jimiemu Hendriksowi
[4].
Przypisy
Bibliografia
- Heavy Load – Dawid Clayton & Todd K. Smith – wyd. KAGRA 2004
Linki zewnętrzne