Hans Albrecht Bethe (ur.
2 lipca
1906
w
Strasburgu
, zm.
6 marca 2005
w
Ithace
) – fizyk
amerykański
pochodzenia
niemieckiego
.
Laureat
Nagrody Nobla z dziedziny fizyki
w roku 1967 za prace poświęcone mechanizmom produkcji
energii
w gwiazdach[1].
Życiorys
Urodził się w
Strasburgu
(wówczas terytorium Niemiec), jego ojcem był fizjolog
Albrecht Bethe
. Studiował na uniwersytetach we
Frankfurcie
i
Monachium
. W roku 1928 uzyskał stopień doktora. Do 1933 prowadził badania naukowe w Niemczech, a po dojściu do władzy
Hitlera
wyjechał do
Anglii
gdzie przez rok pracował na University of Manchester. Następnie przeniósł się do USA i przyjął amerykańskie obywatelstwo. Od 1937 był profesorem fizyki teoretycznej na
Cornell University
w
Ithaca
, w latach 1943-1956 kierował departamentem
fizyki teoretycznej
w ośrodku badań atomowych w
Los Alamos
. Był delegatem na pierwszą Międzynarodową Konferencję o Zakazie Prób Atomowych w
Genewie
, gdzie przyczynił się do wynegocjowania traktatu o zakazie prób z
bronią jądrową
w atmosferze.
Był uważany za jednego z najwybitniejszych specjalistów w dziedzinie teorii
jądra atomowego
, opracował teorię budowy
deuteronu
. Prowadził badania w dziedzinie widm absorpcyjnych
kryształów
, widm atomów i
elektrodynamiki kwantowej
. Przewidział wartości
przekrojów czynnych
dla wielu
reakcji jądrowych
. W 1967 otrzymał
Nagrodę Nobla
za wkład w teorię reakcji jądrowych, szczególnie za odkrycia dotyczące procesu wyzwalania energii w gwiazdach (tzw.
cykl Bethego
).
Otrzymał także szereg innych prestiżowych wyróżnień naukowych, m.in.
Medal Maxa Plancka
(1955), Medal
Eddingtona
(1961),
Medal Bruce
(2001). Działał na rzecz pokojowego wykorzystania
energii jądrowej
.
Jego imię nadano
asteroidzie
30828 Bethe
.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.
Linki zewnętrzne