Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore (ur. w lipcu lub sierpniu
1881
, zm. prawdopodobnie
28 czerwca
1997
)[2] – postać fikcyjna występująca w serii książek o
Harrym Potterze
autorstwa
angielskiej
pisarki
Joanne K. Rowling
.
Dumbledore był dyrektorem
Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie
i zarazem najpotężniejszym czarodziejem swoich czasów (tylko jego lękał się
Lord Voldemort
). Albus został mianowany dyrektorem po odejściu na emeryturę
Dippeta
. Wcześniej był nauczycielem transmutacji. Albus miał doskonałe poczucie humoru i nie przejmował się złymi opiniami na swój temat. Lubił
muzykę kameralną
i
kręgle
. Nie przepadał za
fasolkami Bertiego Botta
, ponieważ w młodości trafił na fasolkę o smaku wymiocin. Jego ulubiona konfitura miała smak malin. Posiadał
feniksa
, którego nazwał
Fawkes
. Kształt feniksa miał też jego
patronus
. Najlepszym przyjacielem Albusa w okresie jego młodości był
Elfias Doge
.
Dumbledore miał długie, w młodości kasztanowe włosy. Na świat patrzył niebieskimi oczami zza osadzonych na haczykowatym nosie okularów-połówek. Jak twierdził, blizna na jego kolanie była dokładnym planem
londyńskiego metra
.
W ekranizacjach pierwszych dwóch części, profesora Dumbledore grał
Richard Harris
, który jednak zmarł w
2002
roku. W kolejnych filmach zastąpił go
Michael Gambon
.
Rodzina i pierwsze lata w szkole
Albus urodził się w rodzinie czarodziejów. Wraz z młodszym rodzeństwem,
Aberfothem
i
Arianą
oraz rodzicami,
Kendrą
i Percivalem, mieszkał w otoczeniu
mugoli
, co doprowadziło do tragedii. Kiedy Albus miał dziesięć lat, jego młodsza siostra została zaatakowana przez trzech mugoli, którzy zobaczyli jak nieświadomie uprawia czary. Atak wywołał u niej ogromną traumę. Ariana, bojąc się siebie i swojej mocy, przestała jej używać, przez większość czasu pozostawała nieobecna duchem. Jej moc znajdowała ujście w losowych, niekontrolowanych wybuchach, co czyniło ją niebezpieczną dla siebie i innych, przez co potrzebowała stałej opieki. Percival, nie czekając na wymierzenie oprawcom jego córki sprawiedliwości, dokonał na nich
samosądu
, za co trafił do
Azkabanu
do końca życia.
Incydent ten odbił się szerokim echem w społeczności czarodziejów i zła sława ojca wpłynęła na pierwsze kroki syna w Hogwarcie. Młody Dumbledore, znając motywy i czyny swojego ojca, pomimo wielu pytań i zaczepek, unikał rozmów na jego temat. Szybko zaprzyjaźnił się z Elfiasem Dogem, również odrzuconym przez grupę kolegów z roku. Z czasem jednak własne umiejętności Albusa przyćmiły złą reputację jego ojca i pod koniec pierwszego roku nauki nikt nie traktował go jak syna wroga mugoli, ale jak najlepszego ucznia w historii szkoły.
Albus zdobywał nagrody i korespondował ze znakomitymi czarodziejami, takimi jak
alchemik
Nicolas Flamel
, wybitna
historyczka
Bathilda Bagshot
oraz teoretyk magii Adalbert Waffling. Sporo szkolnych wypracowań Albusa trafiło do naukowych pism, takich jak "Transmutacja Współczesna", "Horyzonty Zaklęć", czy "Eliksirotwórstwo Praktyczne". Wróżono mu karierę Ministra Magii, ale sam Albus nigdy nie interesował się polityką - od zawsze pragnął nauczać.
Po skończeniu szkoły Albus pragnął wyruszyć w podróż po świecie, aby odwiedzić i obserwować czarodziejów z innych krajów. Do zmiany planów zmusiła go wiadomość o śmierci matki. Albus został jedynym żywicielem rodziny i postanowił wrócić do domu, aby zaopiekować się chorą siostrą i tym samym umożliwić swojemu bratu ukończenie szkoły.
Wkrótce po śmierci jego matki, do zamieszkiwanej przez Dumbledore'a
Doliny Godryka
wprowadził się
Gellert Grindelwald
, który zamieszkał u swojej ciotecznej babki, Bathildy Bagshot. Albus i Gellert, nie tylko jako jedyni młodzi czarodzieje w okolicy, ale również jako dwoje wybitnych ludzi, szybko przypadli sobie do gustu i zaczęli spędzać razem coraz więcej czasu. Choć nie zostało to sprecyzowane w książkach, w jednym z wywiadów Rowling powiedziała, że Dumbledore był
homoseksualistą
i zakochał się w Gellercie[3]. Razem byli głęboko zafascynowani
Insygniami Śmierci
, które mieli zamiar odszukać i wykorzystać do podporządkowania mugoli czarodziejom, jak mówił Dumbledore, "dla większego dobra".
Wkrótce w domu rodzinnym pojawił się Aberforth, niezadowolony z poczynań brata, zdecydowany rzucić szkołę, żeby móc zająć się siostrą. Pomiędzy braćmi i obecnym wówczas w domu Dumbledore'ów Grindelwaldem wybuchła kłótnia, której świadkiem była Ariana. Przestraszona dziewczynka straciła panowanie nad swoją mocą. Dokładne okoliczności jej śmierci nie są znane - wiadomo tylko, że wszyscy obecni użyli zaklęć i któreś z nich zabiło dziewczynę.
Po tym wydarzeniu drogi Dumbledore'a i Grindelwalda rozeszły się na dobre - Gellert utrzymywał, że tragedia nie była ich winą, natomiast Albus zadręczał się wyrzutami sumienia. Po ich ostatniej kłótni Gellert wyjechał z
Doliny Godryka
. Ochłodziły się również stosunki dwojga braci - Aberforth zarzucał Albusowi, że ich siostra zginęła z powodu jego zbyt wysokiego mniemania o sobie. Na pogrzebie Ariany brat Albusa złamał mu nos, Dumbledore nawet się nie bronił.
Był jedyną osobą, której lękał się
Lord Voldemort
. Założył
Zakon Feniksa
, który miał na celu pokrzyżowanie planów Czarnego Pana.
Pojedynkował się z Lordem Voldemortem podczas ucieczki tego drugiego z
Ministerstwa Magii
po próbie wykradnięcia przepowiedni - starcie nie zostało rozstrzygnięte z powodu pojawienia się
aurorów
i ucieczki Voldemorta.
W
szóstej części
rozpoczął poszukiwania horkruksów swojego największego wroga. Udało mu się znaleźć i zniszczyć pierścień
Marvola
. Mimo wiedzy o klątwach ciążących na nim, założył go z powodu chęci spotkania z rodziną (był to Kamień Wskrzeszenia).
Severusowi Snape'owi
udało się zatrzymać klątwę w uschniętej ręce, jednak Dumbledore'owi został tylko rok życia. Była to pośrednia przyczyna jego śmierci. Podczas poszukiwania medalionu, mającego być jednym z sześciu
horkruksów
Voldemorta, Dumbledore był zmuszony wypić szkodliwy eliksir. Stało się to drugą pośrednią przyczyną jego śmierci. Osłabiony i wyniszczony, nie był w stanie obronić się (jak myśleli wszyscy) przed śmiertelnym zaklęciem
Avada Kedavra
wymierzonym przez
Severusa Snape’a
. Z
7. tomu
dowiadujemy się jednak o tym, że to Albus polecił Snape'owi zabić siebie, zanim zrobi to
Draco Malfoy
.
Osiągnięcia
Założyciel
Zakonu Feniksa
, po reaktywacji działającego w tajemnicy przed
Ministerstwem Magii
z jednej strony, a
Lordem Voldemortem
z drugiej. Albus Dumbledore znany jest ze zwycięstwa nad czarnoksiężnikiem
Grindelwaldem
w 1945 roku, z odkrycia dwunastu sposobów wykorzystywania
smoczej
krwi oraz ze swoich dzieł alchemicznych napisanych wraz z
Nicolasem Flamelem
. Zasiadał w
Wizengamocie
, był najznamienitszą postacią Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, posiadał również Order Merlina Pierwszej Klasy. Wielokrotnie odmawiał propozycji przyjęcia posady Ministra Magii.
Data śmierci
Na swojej oficjalnej stronie Rowling podaje, że Dumbledore żył w latach 1881-1996.[4] Na tej samej jednak stronie podaje, że
Harry Potter
urodził się w 1980 roku, co podaje w wątpliwość datę śmierci Dumbledore'a.
Jeżeli Harry urodził się w 1980 roku, to jedenaście lat skończył w roku 1991 - i to byłby rok, w którym rozpoczyna pierwszy rok nauki w Hogwarcie i w którym zaczyna się właściwa akcja serii. Podążając tym tropem, akcja
szóstego tomu
, kończącego się śmiercią Dumbledore'a, rozpoczyna się w lipcu 1996 roku - dacie śmierci Dumbledore'a według Rowling. Jednakże według tych rachunków, Dumbledore umiera w czerwcu 1997 roku, a nie 1996. Obliczenia wydają się być poprawne, zgadzają się z najsolidniejszym dostępnym punktem odniesienia w serii (czyli datą śmierci
Prawie Bezgłowego Nicka
zamieszczoną w
drugim tomie
) i z innymi ujawnionymi przez Rowling datami.
Podejrzewa się, że zła data wynika z pośpiechu
Rowling
, jest literówką lub błędem w obliczeniach.
Inne
W
Harrym Potterze i Insygniach Śmierci
,
Rita Skeeter
- dziennikarka Proroka Codziennego napisała książkę Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore'a, w której to oczerniła wielkiego profesora.
Linki zewnętrzne
Przypisy