Frottola - pieśń renesansowa dla domowego śpiewania przy akompaniamencie lutni , o prostej budowie harmonicznej i rytmicznej .

Zasadniczo "frottola" jest zbiorczym określeniem różnych form poetyckich, w związku z tym można mówić o rozmaitych podgatunkach słowno-muzycznych jak ballata (podobna do struktury francuskiej ballady), barzeletta (typ ballaty o wersach 8- sylabicznych ), canzona .

Miejscem powstania właściwej frottoli była Mantua (ok. 1400 rok). Nazwa pochodzi od zbioru Petrucciego (księgi z frottolami wydawane w latach 1504 - 1514 ).

Tą samą nazwą określa się również jeden z gatunków poezji włoskiej, szczególnie popularny od XIV do XVI wieku. Jest to kilkustrofowa pieśń z refrenem , pisana najczęściej siedmiozgłoskowcem (niekiedy jedenastozgłoskowcem) o rymach parzystych, zazwyczaj o żartobliwym lub satyrycznym charakterze. Gatunek ten uprawiał m.in. Francesco Petrarca .