Helios 1
Helios 1Helios 1 | | Inne nazwy | Helios A | Zaangażowani | Bundesministerium fuer Wissenschaftliche Forschung, Office of Space Science Applications –
NASA
| Indeks COSPAR | 1974-097A | Rakieta nośna | Titan 3E | Miejsce startu |
Przylądek Canaveral
,
USA
| Orbita (docelowa, początkowa) | Perygeum | 46,3 mln
km
| Apogeum | 147,35 mln
km
| Okres obiegu | 190,15 d
min
| Nachylenie | 0,02
°
| Mimośród | 0,5218 | Czas trwania | Początek misji | 10 grudnia
1974
(07:11:02 GMT) | Koniec misji | ?
?
| Wymiary | Masa całkowita | 371,2 kg
kg
|
Rakieta nośna Titan IIIE, z sondą Helios A na pokładzie, na stanowisku startowym LC-41, 1974) Helios 1 (lub Helios A), był pierwszą
amerykańsko
–
zachodnioniemiecką
misją, badającą przestrzeń pomiędzy
Słońcem
a
Ziemią
, i wpływ Słońca na tę przestrzeń. Misję, po stronie niemieckiej, realizowało Bundesministerium fuer Wissenschaftliche Forschung, a po stronie USA, Office of Space Science Applications NASA. Cele- Prowadzenie pionierskich pomiarów ośrodka międzyplanetarnego, pomiędzy Ziemią a Słońcem
Opis misjiHelios 1 był pierwszym statkiem w podwójnej misji amerykańsko-zachodnioniemieckiej (drugi, to Helios 2). Eksperymenty zostały opracowane przez naukowców z RFN (Bundesministerium fuer Wissenschaftliche Forschung) i USA (Office of Space Science Applications NASA).
NASA
odpowiadała także, za rakietę nośną Titan 3E. Statek został wyposażony w dwa wysięgniki i 32. metrowy dipol elektryczny. Oś obrotu była normalną do
ekliptyki
, a nominalna szybkość obrotu wynosiła 1 obr./min. Zewnętrzna powłoka statku była dielektryczna. Prędkość przesyłu informacji wynosiła od 8 do 4096
bps
(każda wielokrotność 2). Gdy statek poruszał się w
peryhelium
, pracował zwykle przy szybkości 64 - 256 bps; a w
aphelium
, na najwyższej prędkości. Dipolowa antena 32. metrowa, w wyniku niepoprawnego rozłożenia się, musiała pracować jako antena monopolowa. Ładunek-
Magnetometr
typu fluxgate dla zmian pola; wysięgnik 2,75 m; zakresy +/- 100 n
T
(rozdzielczość 0,2 nT) i +/- 400 nT (0,8 nT); powyżej 4
Hz
,
- Magnetometr typu fluxgate dla średnich pól - posiadał 4 zakresy pomiarowe: +/- 16; 48; 144 i 432 nT (każdy z czujników). Rozdzielczości zakresów, wynosiły, odpowiednio: 0,03; 0,09; 0,28 i 0,84 nT. Co 36 godzin odbywało się ustalanie poziomu zerowego,
- Magnetometr badający składową magnetyczną fal elektromagnetycznych
wiatru słonecznego
; zakres od +/- 8,75 do +/- 275 nT (4 - 128 Hz),
- Fine Frequency, Coarse Time Resolution Spectrum Analysis - umieszczony na 32. metrowym wysięgniku; 1 Hz - 200 kHz,
- Eksperyment
fal radiowych
; 26,5 - 3000 kHz; umieszczony na wysięgniku 32. metrowym,
- Eksperyment promieni kosmicznych (6,8 kg; 8,8 W) - badał wysokoenergetyczne, naładowane, cząstki promieniowania kosmicznego pochodzenia odsłonecznego, planetarnego i galaktycznego. Rejestrowane były protony i cząstki alfa o energiach > 1,3 MeV/nukleon, i elektrony > 0,3 MeV. Instrument miał pole widzenia 55°, i składał się z 7 półprzewodnikowych detektorów, licznika scyntylacyjnego i osłaniającego całość, cylindra antykoincydencyjnego. Protony i cząstki alfa były mierzone w 6 kanałach (1,3-3,3; 3,3-13; 13-27; 27-37; 37-45; > 45 MeV/nukleon), a elektrony, w 5 kanałach (0,3-0,8; 0,8-2; 2-3; 3-4 i > 4 MeV),
- Eksperyment galaktycznych i słonecznych promieni kosmicznych;
prom. X
w zakresie 2 - 8 k
eV
;
elektrony
2 - 8 MeV;
protony
i
cząstki alfa
20 - 56 MeV/nukleon; protony > 230 MeV,
- Detektory
plazmy
; pomiar elektronów o energiach 0,5 - 1660 eV,
- Detektor energetycznych elektronów i protonów; elektrony 20 - 1000 keV; protony 80 - 1000 keV,
- Eksperyment światła zodiakalnego (9,60 kg; 1,10 W) - składał się z trzech
fotometrów
skierowanych pod kątem (15°, 30° i 90°) do ekliptyki. Fotometry były czułe na
światło widzialne
, niebieskie i
UV
,
- Detektor i analizator
mikrometeoroidów
,
- Eksperyment mechaniki nieba.
Inne hasła zawierające informacje o "Helios 1":
Sztuczny satelita
...
Olsztyn
...
Słupsk
...
Tytani
...
Tetyda (tytanida)
...
Helios (mitologia)
wzniesiony olbrzymi posąg Heliosa, tzw.
Rodyjski Kolos
.Imieniem boga nazwano
sondy kosmiczne
–
Helios 1
i Helios 2. Od Heliosa pochodzą nazwy (gr., ’słońce’; pojęcia ...
Tytanomachia
...
Etymologia nazw państw
...
Wielki Ołtarz Zeusa
...
Polikrates
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Helios 1":
Substancje chemiczne (plansza 9)
...
113. Siedem Cudów Świata – część 2 (plansza 19)
...
113. Siedem Cudów Świata – część 2 (plansza 18)
...
|