Państwo nowobabilońskie - starożytne państwo na
Bliskim Wschodzie
, pod panowaniem dynastii chaldejskiej ze stolicą w
Babilonie
. Istniało w latach
626 p.n.e.
-
539 p.n.e.
. Obejmowało tereny
Mezopotamii
,
Syrii
i
Palestyny
w większości pokrywającymi się z obszarem tzw.
żyznego półksiężyca
.
Historia
Powstanie państwa
Po wiekach zależności
Babilonii
od
Asyrii
i ciągłego napływu plemion
chaldejskich
wytworzyła się w
Babilonie
nowa sytuacja polityczna. Śmierć
Aszurbanipala
i rozprężenie w asyryjskim imperium umożliwiła Chaldejczykowi
Nabopolassarowi
(
626
-
605 p.n.e.
) przechwycenie władzy w Babilonie w 626 p.n.e. Zapoczątkował tym samym panowanie dynastii chaldejskiej i odrodzenie polityczne, militarne i gospodarcze Babilonii.
Państwo nowobabilońskie (kolor ciemno-zielony)
Umacnianie i rozkwit państwowości
Nabopolassar sprzymierzył się z Medami w r.
614 p.n.e.
i w latach
612 p.n.e.
(
zburzenie Niniwy
i
Kalchu
) i
610 p.n.e.
(
Zdobycie Harranu
) dokonał systematycznego podboju odwiecznego wroga - Asyrii. Dzieło likwidacji resztek sił asyryjskich i sprzymierzonych z nimi Egipcjan powierzone zostało synowi i następcy króla,
Nabuchodonozorowi II
, który w
bitwie pod Karkemisz
w
605 p.n.e.
pokonał faraona
Necho II
. Dzięki temu zwycięstwu możliwy stał się podbój
Syrii
,
Fenicji
i
Judei
. Jednak był on utrudniony przez Egipcjan, którzy nieustannie podburzali te kraje do oporu przeciw Babilończykom. W celu przeciwdziałania temu,
Nabuchodonozor II wyprawił się do Egiptu
, jednak w delcie
Nilu
nie odniósł większych sukcesów. Powiodło się za to ze sprzymierzeńcami faraona, bowiem
Tyr
po 13 latach oblężenia skapitulował, a
Jerozolima
w latach
598
i
587 p.n.e.
została zdobyta. Ludność Judei została w tym czasie uprowadzona w
niewolę babilońską
.
Wielkie przedsięwzięcia budowlane
Za panowania Nabuchodonozora II (
605
-
562 p.n.e.
) państwo nowobabilońskie osiagnęło apogeum swojej potęgi militarnej. Władca ten baczną uwagę zwrócił na gospodarkę, a dochody płynące z wojen umożliwiły mu podjęcie szeregu śmiałych i monumentalnych prac budowlanych w stolicy kraju, Babilonie. Miasto zostało otoczone podwójnym pasem murów, odbudowano
ziggurat
Etemenanki
(jak podaje
Herodot
, wysoki na 90 metrów) i glazurowaną na niebiesko
bramę Isztar
. Powstały
wiszące ogrody
. Władca widział zagrożenie płynące ze strony plemion irańskich dlatego wybudował system umocnień między Eufratem a
Tygrysem
.
Osłabienie państwa i perski podbój
Następcy Nabuchodonozora byli władcami nieudolnymi i słabymi. Po śmierci wnuka
Labaszimarduk
tron objął kapłan boga
Sina
z Harranu
Nabonid
(
556
-
539 p.n.e.
) niespokrewniony z dynastią chaldejską. Ten ostatni władca babiloński faworyzował boga księżyca Sina co spowodowało konflikt z kapłanami
Marduka
, którzy obawiali się utraty dochodów dla swoich świątyń. Nabonid bowiem dążył do ożywienia szlaków handlowych wiodących na północ do Harranu oraz przebywając w oazie
Tema
w Arabii chciał wyznaczyć nowe tereny ekspansji gospodarczej
Babilonii
co nie spotkało się ze zrozumieniem w kręgach kapłaństwa. Tę trudną sytuację wewnętrzną wyzyskał młody władca perski
Cyrus II
, który w
539 r. p.n.e.
uderzył na Babilonię. Pod nieobecność starego króla obroną kraju kierował jego syn Belszarusur (Baltazar), jednak został
pobity pod Opis
. Sam Babilon został zajęty bez walki, bowiem kapłani Marduka otworzyli bramy przed Persami dowodzonymi przez Gobryasza. W ten sposób zlikwidowane zostało ostatnie semickie państwo starożytnej Mezopotamii.
Władcy państwa nowobabilońskiego (dynastia chaldejska)
Nabopolasar
626 p.n.e.
-
605 p.n.e.
- założyciel dynastii ~ NN
│ └─>
Nabuchodonozor II
605 p.n.e.
-
562 p.n.e.
~NN │ └─>
Amel-Marduk
562 p.n.e.
-
560 p.n.e.
│ └─>NN córka +
Nergalszarusur
560 p.n.e.
-
556 p.n.e.
~NN │ └─>
Labaszimarduk
556 p.n.e.
Adad-guppi ~NN
│ └─>
Nabonid
556 p.n.e.
-
539 p.n.e.
~NN │ └─>
Baltazar (regent Babilonu)