Druga Księga Machabejska - księga historyczna, wchodząca w skład katolickiego i prawosławnego kanonu Starego Testamentu jako księga deuterokanoniczna . Przez wyznawców judaizmu i Kościoły protestanckie zaliczana do ksiąg apokryficznych . Nie jest dalszym opowiadaniem Pierwszej Księgi Machabejskiej , lecz opisuje wypadki jej pierwszych siedmiu rozdziałów. Dzieje w niej zawarte obejmują okres piętnastu lat. Księga ta jest tak ułożona, aby uwydatnić przede wszystkim świątynię jerozolimską . Po profanacji, jakiej dopuścił się król Antioch IV Epifanes , nastąpiło oczyszczenie świątyni (dzięki działalności Judy Machabeusza , po tym nastąpiła śmierć króla) i ustanowienie dwóch świąt, związanych ze świątynią:

• Święto Oczyszczenia Świątyni (2 Mch 10, 1-8);
• Święto Nikanora (2 Mch 15, 25-36), które obchodzone było trzynastego dnia Adar, a więc jeden dzień przed świętem Purim (por. Est 9, 20-22);

Według katolickich egzegetów Druga Księga Machabejska jako pierwsza w całym Starym Testamencie ukazuje naukę o czyśćcu i zmartwychwstaniu (por. 2 Mch 12, 44-45; 2 Mch 6, 18-31; 2 Mch 7, 1-42), modlitwę żywych za umarłych i odwrotnie.

Linki zewnętrzne

• Tekst 2 Księgi Machabejskiej w przekładzie Biblii Tysiąclecia