Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Okręty podwodne projektu 613

Okręty podwodne projektu 613

Okręty podwodne projektu 613
Informacje ogólne
Rodzaj okrętu SS
Kraj budowy   ZSRR
Budowa
Zbudowane jednostki251 i 21 na licencji w Chinach
Służba
Użytkownicy Albania

Bułgaria
  Chiny
  Egipt
  Indonezja
  Korea Północna
  Polska
  Syria
ZSRR

Służba w latach 1951
Dane taktyczne
Wyrzutnie torpedowe :
•   dziobowe
•   rufowe

4 x 533 mm
2 x 533 mm
Uzbrojeniezapas torped : 12 sztuk (albo 24 miny 2 armaty przeciwlotnicze kalibru 57 mm (1xII) i 2 działka przeciwlotnicze kalibru 25 mm 2M-8 (1xII) (demontowane z okrętów po 1956 roku)
Prędkość:
•  na powierzchni
•  w zanurzeniu

18 węzłów
13,6 w
Zanurzenie testoweMaksymalne 200m, operacyjne 170m
Dane techniczne
Wyporność :
•  na powierzchni
•  w zanurzeniu

1055 t
1346 t
Długość76 m
Szerokość6,6 m
Napęd2 silniki diesla 37D o łącznej mocy 4000 KM
2 silniki elektryczne PG-101 o łącznej mocy 2700 KM
2 silniki elektryczne pomocnicze PG-103 o łącznej mocy 100 KM
2 x śruby
Zasięgnawodny - 8.580 Mm przy prędkości 10 węzłów w wynurzeniu
podwodny - 335 Mm przy prędkości 2 węzły, 13,8 Mm przy prędkości maksymalnej
Załoga52 oficerów i marynarzy

Okręty podwodne projektu 613 - typ radzieckich średnich okrętów podwodnych o napędzie dieslowskim . Budowane były w latach 1950 - 1958 . W kodzie NATO oznaczone jako Whiskey.

Historia konstrukcji

Projekt 613 czerpał z doświadczeń niemieckiego U-boota typ XXI , których dokumentację, 4 okręty oraz kilkadziesiąt nieukończonych jednostek Rosjanie zdobyli pod koniec wojny . Nowy radziecki projekt nie był jednak kopią U-boota, lecz dalszym ogniwem rozwojowym przedwojennej linii średnich radzieckich okrętów podwodnych serii IX (typu S), adaptującym część zaawansowanych niemieckich rozwiązań technicznych, m.in. kształt kadłuba lekkiego, chrapy i rozwiązania zmierzające do wzrostu prędkości podwodnej. W przeciwieństwie do oceanicznego Typu XXI, radzieckie okręty miały jednak mniejszą wyporność , zasięg i autonomiczność i były przewidziane przede wszystkim do operowania na mniejszych akwenach. Po raz pierwszy we flocie radzieckiej okręty otrzymały dość bogate wyposażenie radioelektroniczne.

Wstępny projekt zaakceptowano w październiku 1947 , projekt techniczny w 1948 . Budowę prototypowego okrętu S-61 rozpoczęto 11 kwietnia 1950 , zwodowano go 22 lipca 1950, a przyjęto okręt do służby 24 maja 1952 (przed nim przyjęto do służby okręt S-80 - 2 października 1951 ). Wyprodukowano następnie do 1958 roku aż 215 okrętów tego typu, a następnie dalsze 21 okrętów na licencji w Chinach - była to najliczniejsza seria okrętów podwodnych zbudowana po wojnie. Budowano je przede wszystkim w stoczni nr 112 Krasnoje Sormowo w Gorki i nr 444 w ukraińskim Mikołajowie , a także w Leningradzie i Komsomolsku nad Amurem.

Od 1956 roku z okrętów demontowano uzbrojenie artyleryjskie, co zwiększyło prędkość podwodną z 13 do 13,6 w. Większość okrętów weszła do służby w radzieckiej marynarce wojennej, a około 40 wyeksportowano ( Indonezja - 12, Egipt - 8 lub 10, KRLD - 4 lub 5, Polska - 4, Albania - 4, Syria - 3, Bułgaria - 2). Na podstawie licencji i w oparciu o radzieckie części, od 1957 w Chinach zbudowano 21 okrętów.

12 okrętów radzieckich przebudowano na nosiciele pocisków rakietowych (6 - projektu 644 z dwoma pociskami P-5, 6 - projektu 665 z czterema pociskami P-5). 27 okrętów przebudowano według projektu 633W, miały one zwiększoną autonomiczność do 45 dni i nowocześniejsze wyposażenie elektroniczne. Od 1961 cztery okręty przebudowano na okręty dozoru radiolokacyjnego proj. 640, z zamontowaną stacją radiolokacyjną obserwacji powietrznej MR-200. Kilkanaście przebudowano na różne okręty doświadczalne. W ZSRR większość okrętów projektu 613 wycofano w 1977 , w niektórych marynarkach były używane do lat 90., m.in. w Chinach.

Okręt konstrukcji dwukadłubowej, całkowicie spawanej. Kadłub sztywny o przekroju cylindrycznym, dzielący się na 7 przedziałów, na zewnątrz kadłub lekki. Napęd: na powierzchni wody (lub pod chrapami ): silniki diesla o mocy 4000 KM, pod wodą - silniki elektryczne o mocy 2700 KM.

Służba w Polskiej Marynarce Wojennej

W Polsce w latach 1962 - 1986 służyły:

Dane taktyczno-techniczne

  • Autonomiczność: 30 dni


Inne hasła zawierające informacje o "Okręty podwodne projektu 613":

Pęcice ...

Nadciśnienie tętnicze ...

Grenoble ...

Brno ...

Kościół św. Michała Archanioła w Kownie ...

Synagoga Chóralna w Kownie ...

Klasztor w Pożajściu ...

Wittenberga ...

Aurora ...

Akcja (prawo) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Okręty podwodne projektu 613":

144 I wojna światowa. Rewolucja w Rosji (plansza 6) ...

18. Organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej ? Rada Ministrów (plansza 7) ...

28. Zachowania przedsiębiorcze w strukturach samorządu terytorialnego (plansza 16) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie