Otto Heinrich Warburg (ur. 8 października 1883 w Freiburgu , Baden , zm. 1 sierpnia 1970 w Berlinie ) – biochemik niemiecki, syn Emila Warburga, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w roku 1931 za odkrycie budowy i działania enzymów oddechowych [1] .

Od 1915 profesor Uniwersytetu w Berlinie, od 1930 dyrektor Kaiser-Wilhelm-Institut für Zellphysiologie w Berlinie-Dahlem. Od 1934 członek Towarzystwa Królewskiego Royal Society w Londynie .

Badał procesy oddychania komórkowego , grup prostetycznych enzymów flawinowych i dehydrogenaz , enzymów oddechowych (tzw. oddechowy enzym Warburga, cytochromy ) oraz mechanizm oddychania tkanek rakowych .

Dokonał ważnego odkrycia roli witaminy ( PP i B2 ) w dziedzinie procesów fizjologii komórek nowotworowych i odkrył enzymy oddechowe w żywych komórkach , określił ich budowę i działanie, za co otrzymał w 1931 Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny.

Profesor Otto Warburg już na początku poprzedniego wieku stwierdził, że osłabiony układ immunologiczny i zła przemiana materii prowadzą do powstawania komórek nowotworowych w organizmie człowieka . Udowodnił on, że rozwój raka jest procesem anaerobowym. Twierdził, że: komórki nowotworowe odżywiają się glukozą, a nie tlenem , jak komórki zdrowe. Spożycie cukru przeto podnosi poziom glukozy i dostarcza paliwa selektywnie zużywanego przez komórki nowotworowe.

Źródła

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001,

Linki zewnętrzne

• Otto Warburg – Biografia (en.)