Aleksander Alechin (ok. 1924)

Aleksander Alechin, ros. Александр Александрович Алeхин, fr. Alexandre Alekhine (ur. 31 października 1892 w Moskwie , zm. 24 marca 1946 w Estoril ) – rosyjski szachista, czwarty mistrz świata w szachach , znany ze swojego bardzo ofensywnego stylu gry.

Biografia

Alechin urodził się w bogatej rodzinie. Jego ojciec był posiadaczem ziemskim i deputowanym do Dumy , matka, córka bogatego przemysłowca, była jego pierwszym nauczycielem szachów. Po rozegraniu sławnego turnieju w Petersburgu w 1914 był jednym z pierwszych szachistów, którym przyznano tytuł arcymistrza . Oprócz języka rosyjskiego biegle posługiwał się angielskim, francuskim i niemieckim.

Kilka lat po rewolucji październikowej Alechin wyemigrował do Francji , gdzie w 1925 roku otrzymał francuskie obywatelstwo i rozpoczął studia na wydziale prawniczym w Sorbonie . Pomimo że nie ukończył swoich badań nad chińskim systemem więziennictwa, przez resztę życia był tytułowany doktorem prawa.

W 1927 roku, po pokonaniu Capablanki , zdobył tytuł mistrza świata, po czym konsekwentnie odmawiał swojemu rywalowi prawa do rewanżu. W 1935 roku utracił swój tytuł na rzecz Maksa Euwego . Przyczyną porażki było najprawdopodobniej nadużywanie alkoholu. Alechin uporał się z tym problemem i w roku 1937 odzyskał tytuł mistrza świata, pokonując Euwego w meczu rewanżowym. Tytuł zachował już do śmierci.

Po kapitulacji Francji Alechin nie mógł uzyskać wizy wyjazdowej do USA (żona Alechina była Amerykanką) oraz w celu zabezpieczenia kolekcji swoich obrazów w posiadłości żony we Francji napisał w gazecie Pariser Zeitung w 1941 antyżydowskie artykuły i rozpoczął okres kolaboracji z Niemcami^[1].

Podczas II wojny światowej Alechin brał udział w turniejach organizowanych w faszystowskich Niemczech , w krajach przez Niemcy okupowanych (Francja, Czechy, Polska) oraz w krajach neutralnych (Hiszpania, Portugalia). Po wojnie jednak Alechin był traktowany jak persona non grata przez organizatorów turniejów^[2].

Alechin planował przystąpienie do kolejnego meczu o mistrzostwo świata przeciwko Michaiłowi Botwinnikowi . Te plany pokrzyżowała śmierć mistrza świata w portugalskim mieście Estoril. Skremowane szczątki pochowano na paryskim Cimetiere du Montparnasse, nagrobek ufundowała FIDE .

Niektóre szachowe otwarcia i warianty nazwano imieniem Alechina. Najważniejszym z nich jest obrona Alechina .

Mecze Alechina o mistrzostwo świata

Bibliografia

• Alexander Alekhine - My Best Games of Chess, 1908 - 1937 (Dover, 1985);
• Leonard Skinner, Robert Verhoeven - Alexander Alekhine’s Games of Chess, 1902 - 1946 (McFarland, 1999);
• Pablo Moran - A. Alekhine, Agony of a Chess Genius (McFarland, 1989);
• Irving Chernev - Twelve Great Chess Players and Their Best Games (Dover, 1995).

Przypisy

Źródła

• W.Litmanowicz , J. Giżycki , " Szachy od A do Z ", tom I, Warszawa 1986, str. 16-24

Linki zewnętrzne

• Aleksander Alechin – wybrane partie szachowe ( ang. )
• Alekhine’s Death ( ang. ) by Edward Winter