Aleksander IV Alexander Quartus
Rinaldo Conti Rinaldo Conti di Segni
Papież
Aleksander IV
Herb Aleksander IV
Data i miejsce urodzenia	ok. 1185 Anagni , Państwo Kościelne
Data i miejsce śmierci	25 maja 1261 Viterbo , Państwo Kościelne
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	18 września 1227 przez Grzegorza IX
Pontyfikat	12 grudnia 1254

Aleksander IV, (właś. Rinaldo Conti) (ur. ok. 1185^[1] w Anagni - zm. 25 maja 1261 w Viterbo ).

Był krewnym papieży Innocentego III i Grzegorza IX . Studiował prawdopodobnie w Paryżu, gdzie uzyskał tytuł magistra. Dzięki protekcji kardynała Ugolino di Segni (przyszłego Grzegorza IX) ok. 1219 został subdiakonem papieskim. Grzegorz IX mianował go kardynałem -diakonem S. Eustachio ( 18 września 1227 ), kamerlingiem Św. Kościoła Rzymskiego (1227-1231), oraz kardynałem-biskupem Ostia e Velletri ( 1231 ). Był legatem papieskim w Viterbo (1232/33) oraz w Lombardii (1237). Działał w kurii jako protektor zakonu franciszkanów oraz Dziekan Św. Kolegium Kardynałów . Nie towarzyszył Innocentemu IV w jego wygnaniu we Francji (1244-51), lecz pozostał w Italii jako jeden z jego wikariuszy. Po śmierci Innocentego IV obrano go papieżem w Neapolu 12 grudnia 1254 roku.

Aleksander IV prowadził nieco bardziej pojednawczą politykę w stosunku do Hohenstaufów niż jego poprzednik, nie zdobył się jednak na zasadniczą zmianę polityki Stolicy Apostolskiej. W marcu 1255 roku rzucił ekskomunikę na Manfreda Sycylijskiego, nieślubnego syna Fryderyka II Hohenstaufa, który sprawował władzę w królestwie Sycylii jako regent, odmówił jednak poparcia także prawowitemu dziedzicowi Konradynowi . Zamiast któregoś z rywalizujących ze sobą Hohenstaufów chciał osadzić na tronie sycylijskim angielskiego hrabiego Edmunda Lancaster. Próba ta jednak spełzła na niczym i w sierpniu 1258 Manfred koronował się w Palermo na króla Sycylii. Wzmocniony Manfred zagroził wówczas realnie państwu papieskiemu, zajmując Marchię Ankońską, Spoleto i Romanię i obejmując urząd wikariusza Lombardii. Wiosną 1261 rzymianie wybrali go na senatora i zmusili Aleksandra IV do ucieczki do Viterbo, gdzie niedługo potem papież zmarł.

W sprawie obsadzenia wakującego po śmierci Konrada IV (1254) królewskiego tronu w Niemczech Aleksander IV lawirował między różnymi kandydatami, skutecznie przyczyniając się do utrwalenia tzw. "wielkiego bezkrólewia".

Za jego rządów nastąpiło przyznanie większych kompetencji inkwizytorom w walce przeciwko heretykom (w 1256 otrzymali oni moc wzajemnego rozgrzeszania się ze stosowania tortur).

Przypisy

Źródła

• The Cardinals of the Holy Roman Church
• K. Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi vol. I [1]
• K. Dopierała, Księga papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
• A. Paravicini Bagliani, Cardinali di curia e "familiae" cardinalizie dal 1227 al 1254, Padwa 1972, s. 41-53

Poprzednik Romano Bonaventura

Dziekan kolegium kardynalskiego 1243 − 1254

Następca Odon de Châteauroux

Poprzednik Innocenty IV

Papież

Następca Urban IV