Alexis Carrel (ur.
28 czerwca
1873
w
Lyonie
, zm.
5 listopada
1944
w
Paryżu
) –
francuski
chirurg
,
filozof
i moralista. Laureat
nagrody Nobla z fizjologii i medycyny
w
1912
roku.
Urodził się, kształcił i studiował w
Lyonie
, na południu Francji. Następnie zaczął pracować jako lekarz chirurg. Początkowo w samym Lyonie, a potem także w
USA
, na University of Chicago i w Instytucie Rockefellera. Wynalazł nowe metody i techniki chirurgii naczyniowej; był pionierem
transplantologii
i
torakochirurgii
. Został przyjęty w poczet licznych prestiżowych towarzystw naukowych, otrzymał też doktoraty honoris causa takich uczelni jak uniwerstytety w
Belfaście
,
Princeton
, kalifornijski, nowojorski, a także Brown i Columbia.
Wkład Alexisa Carrela w rozwój medycyny i biologii polegał na pracach nad transplantacją narządów i hodowlami tkankowymi. Wypracowanie technik szwu chirurgicznego naczyń krwionośnych pozwoliło na postęp w przeszczepianiu narządów. Badania Carrela nad kulturami tkankowymi wniosły także znaczący wkład w zrozumienie biologii wirusów i przyczyniły się do postępu w produkcji szczepionek.
Carrel był gorącym zwolennikiem
eugeniki
. W swojej książce l'Homme, cet inconnu, opublikowanej w
1935
, nawoływał do rozpoczęcia programu udoskonalania społeczeństwa naukowo opracowanymi metodami. Jednym z najważniejszych środków do tego celu miała być według niego
eutanazja
, szeroko rozumiana jako eliminacja osobników kryminalnych i szkodliwych dla społeczeństwa. Chociaż nie można uznawać Carrela za prekursora faszyzmu, wysunął on między innymi propozycję używania w eutanazji
komór gazowych
(zobacz obszerny cytat w dyskusji).
Bibliografia
-
1935
, l'Homme, cet inconnu (
pol.
Człowiek istota nieznana)
-
1944
, La Prière
-
1950
, Réflexions sur la conduite de la vie
